(Şimdi arkadaşlar Emre ve arkadaşları 11'e gidiyor Volkan ve arkadaşları ise 12'ye gidiyor. Ve Emre okula erken başladığı için 17 yaşında, Volkan ise 19 yaşında.)
Emre'den.
Bu gün okulda parti vardı. Müdür bey bizim eğlenmemiz için arada böyle şeyler düzenliyordu. Benim üst sınıflardan aşık olduğum biri vardı;
Volkan Demirel.
Volkan çok yapılı bir erkekti ve fazlaca boy farkımız vardı. Bunu nereden mi biliyorum? Çünkü hep onu dikizliyorum.
Birazdan parti başlayacaktı. Herkes yerlerini almıştı. Ben tek oturuyordum. Gözüm Volkan'ı aradı fakat göremedim. Biraz sonra görüş açıma o girdi. Sanırım yer arıyordu. Bir tek benim yanım boştu. Biraz heyecanlanmıştım. Biraz sonra yanıma geldi.
"Oturabilir miyim?"
"Tabii ki de."
Sonra yanıma oturdu ve sandalyesini benim yanıma doğru çekti. Elim ayağım birbirine girmişti.
"Sen 11'lerde ki Emre Belözoğlu değil misin?"
"E-evet de sen beni nereden biliyorsun ki? Arkadaşlarım hariç kimse tanımaz beni."
"Sanırım 11'e giden en küçük sensin. 17 yaşındasın sanırsam."
Başımla onu hızlıca onayladığımda gülümseyip eliyle omzumu tutup kendine çekti.
Şu an kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Utanmam yüzüme vurmuş olacak ki Volkan çenemden tutup beni kendine ani bir hareketle çevirdi.
"Emre iyi misin? Kıpkırmızı olmuşsun."
"İyiyim Volkan, yani Volkan abi."
Sonra sahneye Arda ile Ferdi çıktı ve Ateş böceğim misin söylemeye başladılar.
F "Aşk bahçemi süsleyen inci çiçeğim misin?" X2
A "Gecemi aydınlatan ateş böceğim misin?"
F,A "Gecemi aydınlatan ateş böceğim misin?"
F "Gençlik başımda duman ilk aşkım ilk heyecan" X2
A "Kovaladıkça kaçan ateş böceğim misin?"
(Arda bunu derken böyle hafifçe Ferdi'yi kovaladı, siz kafanızda kurun işte.)
F,A "Kovaladıkça kaçan ateş böceğim misin?"
Onlar şarkıyı söylerken ben onları gülümseyerek izliyordum. Sonra Volkan'ın ani bir hareketle elini tuttum ve onu ayağa kaldırdım.
"Biz de söyleyelim mi? Lütfen!"
Volkan ilk başta şaşırmıştı, ancak sonradan kabul etmişti. Biz Ferdi'lerin şarkısı bitene kadar şarkı tartıştık. En sonunda aklıma en sevdiğim şarkı geldi.
"YILDIZLARIN ALTINDA SÖYLEYELİM Mİ? BEN ELEKTRO GİTAR ÇALARIM, SEN DE ARKADA BATERİST OLURSUN FALAN. LÜÜTFEEEN!"
Dudağımı büzdüm daha yeni tanıştığım Volkan'a. O da başıyla beni onayladı. Biz şarkıya biraz çalıştıktan sonra Ferdigil sahneden inmişti. Biz de orkestrayı ayarlayan abinin yanına gittik. Baterileri falan biraz öne çekmesini rica ettik. Onlar o şeyleri ayarlarken Volkan ile kimin hangi sözleri söyleyeceğini, nereleri beraber söyleyeceğimizi ayarladık. Abi bize haber verince ikimizde hemen sahneye çıktık.
Bizi beklemiyordu kimse, o yüzden herkes şaşırmıştı. Sonra alkışladılar ve bizde yerimize oturduk. Şarkı çalmaya başladı. Hem söyleyecektim hemde işte o işimizi yapcaktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yıldızların altında- Volkan Emre
FanfictionSenin gözlerinin ışığı yeter, yıldızlara gerek yok... 💛💙