UNUTURSAN FISILDA

0.2 Hatamıydı?

Akın'la konuşalı 1 hafta olmuştu bile. Onunla konuşmayı gerçekten çok sevmiştim. Kısa zamanda hayatımda çok değişiklikler yaratmıştı. Ama onunda bütün erkekler gibi değişeceğinden korkuyordum. Zaten bu zamana kadar düzgün ilişkim olmadı sadece 1 tane sevgilim oldu o da aldatmıştı beni. Ondan sonra bütün herkeste güven sorunu yaşamaya başlamıştım. Şimdi de Akın'ın aynı şeyi yapmasından korkuyordum. O benimle sadece gönül eğlendiriyor yada öylesine konuştuğu biri olabilirim ama benim için o öyle biri değil. Benim herkese kolay bağlandığım doğrudur ama kolay kolay da bırakan biri değilimdir.
Şimdi de eve doğru yürüyordum. Kulaklığımdan en sevdiğim şarkı olan Perdenin Ardındakiler 'Bizi Yaktın Be Zaman' şarkısını dinliyordum. Eve yaklaşınca kulaklığımı çantama koydum ve anahtarımı alıp eve girdim. Her zamanki gibi annem ve babam kavga ediyordu. Artık konuyu bile öğrenme gereksinimi duymuyordum. Kavgalarından beni görmediler bile. Zaten beni hiç görmediler. Direkt odama gidip üstümü değiştirip yatağıma geçtim, Akın yazmıştı. Onun yazmasına mutlu oldum çünkü hep ben yazardım. Zaten bu aralar çok konuşmuyorduk. Daha birbirimizin sesini bile duymamıştık, sesi bırak birbirimizi görmedik bile. Ama yinede böylede güzel konuşuyoruz. Gerçekten onun hakkında çok az bilgi sahibi olduğumu fark ettim. Bi kez daha bildirim gelince telefonumu elime alıp kimden geldiğine baktım, Eda yazmıştı bu seferde. İlk önce Akın'ın mesajına bakmaya karar verdim.
🤍

akinmisim: Napıyorsun?

ben_isill:Öyle,daha yeni eve geldim.

ben_isill:Sen napıyorsun?

akinmisim:Bende öyle takılıyodum evde
akinmisim:Aslında sana birşey sormak istiyordum.

ben_isill:Ne sorucaksın?

akinmisim:Ben artık senin sesini duymak istiyorum

Okuduğum mesajla sevinç çığlıkları atıyordum. Zaten kendisi söylemese ben kendim diyecektim. Hemen mesaj yazdım.

ben_isill:Arayabilirsin

Kendim arayamazdım çünkü ben mutluluktan ve heyecandan arayamazdım. O yüzden ona söyledim. Arada yarım saniye bile geçmeden telefonuma beni çok mutlu eden bi bildirim düştü.
'akinmisim adlı kullanıcıdan sesli arama'
Bekletmeden hemen açtım.
"Alo?" Dedi karşıdaki ses,o an sesinin ne güzel olduğunu fark ettim. Keşke daha önce bu konuşmayı yapsaydık diye kendime söylendim."Işıl, ordamısın?" Dedi bu seferde karşıdaki ses. "Burdayım burdayım." Dedim hemen. O an beni çıldırtacak bi cümle söyledi. "Sesin ne kadar güzelmiş..." Bende biri iltifat edince konuşamama hastalığı olduğu için sadece "Teşekkür ederim." Diyebildim. Biraz daha konuşmadan sonra annem odama baskın yapar gibi daldı. O anki korkuyla direkt telefonu Akın'ın yüzüne kapattım çünkü eğer annemgil bir erkekle konuştuğumu öğrenirse çok kötü olurdu. Beni okuldan almakla tehtid ediyorlardı. Annem gelip "Kimle konuşuyosun sen kız?" Diyerek bağırdı. O anki korkuyla kekeleyerekte olsa "A-arkadaşım" diyebildim. Annem tabiikide inanmadı ve telefonu elimden alıp mesajlaşmalara girdi. Ben o an korkudan anne yapma diyerek bağırsamda annem dinlemedi tabii ve Akın'la konuşmalarımıza girdi. "Kim bu çocuk!" Diyerek öyle bi bağırdı ki gözümden bir damla yaş düştü çünkü ben annem ve babamdan aşırı korkardım tek çocuk olmama rağmen. O gece annem telefonumu alıp çıktı ve çıkarken "Baban gelsin anlatacağım herşeyi ona, bak bakim bir daha gün yüzü görecekmisin!"diye bağırarak çıktı. Bense o gün sabaha kadar ağlamaktan gözlerim şiş bir şekilde uykuya daldım.Acaba Akın'a yazmak hatamıydı?

Selamlar askmlarrr
Bu bölüm nasıldı pekiii
Karakterler hakkında yorum yaparsanız çooookkk sevinirimm
Sevildiniz ve öpüldünüzzz <33