worship °gxg

☆

Sigaramı elimden pervasızca alıp kendi dudaklarına götürdü. Ona çevirdim kafamı. O ise benden kaçırdı bakışlarını. Hep böyle olurdu zaten. Her zaman kaçırırdı bakışlarını. Saklardı hislerini. Kaçardı benden.

Kimse konuşmuyordu. Kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Yaptığı hataya rağmen tek bir utanç kırıntısı dahi yoktu gözünde. Düşüncelerimin arasında kaybolurken dudaklarında beklettiği sigarayi yavaşça aldım ve kendi dudaklarımla buluşturdum. Artık konuşmak istiyordum. Sormak istiyordum. Açıklama yapsın,beni kendine inandırsın istiyordum.

"Neden?" Ağzımdan sadece tek kelime dökülmüştü. Sanki çok konuşursam susar gibiydi.

Saniyeler geçti. Belki de dakikalar bilmiyorum. Cevap vermesini bekliyordum. Ağzı aralandı yavaşca.

"Çünkü beni seviyorsun."

Kurduğu cümleyle anlamsız bakışlarımı ona çevirdim.

"Ne demek bu?"

Bakışları hiç beni bulmadan konuşmaya devam etti.

"Çünkü beni her halimle kabul edeceğini bana inandırdın."

Gözümden bir damla yaş düştü.

"Peki sen...Sen beni sevmiyor musun?"

Hafifçe gülümsedi.

"Sevmeyi bilmiyorum"

"Öğrenirdik , beraber öğrenirdik. Öğretirdim ben sana."

Cevap vermedi. Sustu. Ben ise devam ettim.

"Beni aldattın." Sesim sonlara doğru iyice kısık çıkmıştı. Gözlerimi yüzünden hala ayırmıyordum. O ise hala bana bakmıyordu.

"Kalbimin sen de attığını hissediyorsan kime temas ettiğimin ne önemi var ? "

Cümleleri o kadar saçma ve bi o kadar da mantıklıydı ki . Düşüncelere boğuyordu beni.

"Kalbin bende atsaydı ellerin benim belimi sarar , dudakların benim dudaklarıma hapsolurdu."

Sönmüş sigarayı atıp paketten bir tane daha çikarıp yaktım. Yavaşça akan gözyaşlarım sigaraya karışıyordu.

"Neden sevmedin beni?" Bu sefer karşıyı izlerken konuştum kısık çıkan sesimle.

"Ben seni sevdim Gönülçelen. Ben seni çok sevdim. Ama ben seninleyken kendimi sevemedim. Bizi sevemedim. Hayatımi sevemedim. Ben seni çok sevdim ama sana olan sevgim bana yük oldu. "

Göz ucuyla baktığımda onun da ağladığını görmüştüm.

"Bahanelerin arkasına sığınıyorsun. Yapma."

Bana döndü ve gözlerimin içine bakarak konuştu.

"Sadece senden intikam almak istedim. "

"Ne intikamından bahsediyorsun sen? Ne yaptım ben sana ?"

"Sen sana iyi geleyim diye kendimden vazgeçmemi sağladın. Ben her şeyi unuttum bir tek seni yaşattım hafızamda ,kalbimde. Ama sen bencillik yaptın. Sen beni unuttun Gönülçelen. Kendime olan her şeyimi yitirdin. Beni çok üzdün. Sen beni bilerek çok üzdün. Ve bende bunu kendime, gururuma yediremedim ve seni üzmek istedim. Ilk kez seni üzmek istedim ve başardım. " Buruk bir tebessümle önüne döndü.

Duyduklarım karşısında öylece bakakaldım. Ağlamam şiddetlenmişti.

"Tebrikler , başardın. "

Büyükçe bir gülümse verdi bana. Buruk bir gülümse. Ve devam etti.

"Ben sevmeyi bilmiyorum , sen sevilmeyi.  Yorulduk ,çok yorulduk.  Yeter artık. Bitsin. "

"Yapma" kısık çıkan sesimle yalvarır gibi konuştum.

"Beni bu halimle bile kabul etmene izin vermeyeceğim. "

"Ederim. Her halinle kabul ederim. Gitme benden ,gitme bizden." Artık hıçkırıklar arasından konuşuyordum.

Tüm vücudunu bana çevirdi ve gözlerini gözlerime kitleyerek konuştu.

"Ben seni hala seviyorum. Ben seni hala çok seviyorum. Ama artık sevgimizin birbirimizi acıtmasına izin vermeyeceğim. "

Ellerini yanaklarıma koydu. Ağlayan yüzümü inceledi bir süre . Sonra yavaşca yaklaşıp ilk önce gözlerimden öptü. "Bir daha ağlama." Sonra dudaklarını dudaklarıma hafifçe bastırdı. "Bir daha kimseyi öpme. Dudaklarında kalan son iz , benim dudaklarımın izi olsun. Söz veriyorum ben öyle yapacağım"

Ellerini yanağımdan çekip ayağa kalktı. İşte bu o andı. Veda anı.

"Lita, yapma " Yalvarmıştım. Gitmesin diye yalvarmıştım.

Bana son kez buruk bir bakış attı.

"Vedalardan bir buket al
Onun ol , onu sev.
Hoşcakal Gönülçelen'im. Umarım kendine çok iyi bakarsın. Çünkü biz bize hiç iyi bakamadık."

Ve sonra arkasını dönüp öylece gitti.

Bitti.
Benim güzel sevgilim gitti. Ben ise öylece oturmuş ağlıyorum. Ona ağlıyorum, kendime ağlıyorum, bize ağlıyorum. Severek ayrıldık ya  , en çok ona ağlıyorum.

Ayrılıklar da sevdaya dahil.
Çünkü ayrılanlar hala sevgili.