Το άγγιγμα του πεπρωμένου/ Η μοιραία συνάντηση/ βιβλιο 1ο

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η περιφέρεια της Αβύσσου γιόρταζε το ευτυχές γεγονός της γέννησης του διαδόχου.
Το αρχοντικό του αφέντη τους, μέσα κι έξω, είχε πλημμυρίσει από κόσμο που επιθυμούσε να ρίξει έστω και μια ματιά στο νεογέννητο.
Περίμεναν με ανυπομονησία, ύστερα από την απογοήτευσή τους με τη γέννηση του πρώτου παιδιού του άρχοντα, το οποίο αν και φαίνεται να έχει κάποιες μαγικές ικανότητες, η προφητεία της ιέρειας ότι δεν είναι ο διάδοχος του άρχοντα Νέιθαν, τους γέμισε με θλίψη.
Όμως τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, ο ουρανός έχει γεμίσει μ' ένα εξωπραγματικό μωβ χρώμα, που αντανακλάται σ' όλη την περιφέρεια της Αβύσσου.
Σημάδι που έρχεται να επιβεβαιώσει τον χρησμό της ιέρειας που προφήτευσε ότι το μωρό που θα γεννηθεί σήμερα θα έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό και η  παρουσία του είναι ευλογία για τον λαό της Αβύσσου.

Ο άρχοντας Νέιθαν βγήκε στο μπαλκόνι του αρχοντικού κρατώντας στην αγκαλιά του το νεογέννητο, τυλιγμένο σε μια μαύρη κουβερτούλα.
Το έπιασε γερά και το σήκωσε στον αέρα, το πρόσωπο του ήταν λευκό σαν χιόνι, ενώ τα μάτια του είχαν ένα περίεργο βαθύ γκρι χρώμα με λεπτές μωβ γραμμές να διατρέχουν ακανόνιστα την ίριδα των ματιών του.
Μια μακριά λευκή τούφα μαλλιών έπεφτε ατίθασα στην δεξιά πλευρά του προσώπου του και έφτανε μέχρι το λαιμό.
Αυτό το μωρό ήταν τόσο ιδιαίτερο που ο καθένας θα μπορούσε να καταλάβει πως είχε γεννηθεί μ' ένα εξαιρετικό χάρισμα.
Οι κάτοικοι της Αβύσσου μόλις αντίκρισαν τον μελλοντικό τους άρχοντα, γονάτισαν και υποκλήθηκαν μπροστά του εκστασιασμένοι.
Ο αστερισμός του δράκου έλαμπε εκείνη την ώρα στον ουρανό, για πρώτη φορά, ύστερα από χιλιάδες χρόνια κι εκείνοι κοιτώντας το ουράνιο στερέωμα ένιωθαν χαρά και προσμονή, που επιτέλους οι προσευχές τους εισακούστηκαν.
Η ελπίδα για την σωτηρία της φυλής  είχε πια ριζώθει για τα καλά μέσα στη ψυχή τους.

  Σε κάποιο άλλο μέρος του απέραντου αυτού κόσμου, ψηλά στο παλάτι του βασιλιά των Αιθέρων, μια άλλη γέννηση  τελούνταν σε άκρα μυστικότητα.
Η βασίλισσα Αουρέλια μόλις είχε φέρει στον κόσμο ένα γλυκύτατο κοριτσάκι.
Το μωρό μόλις άνοιξε τα μάτια του φανέρωσε ένα πορφυρό χρώμα.
Οι ελάχιστοι αθάνατοι που βρίσκονταν εκεί έμειναν έκπληκτοι.
"Βασιλιά μου, σου το είπα πως το παιδί θα γεννηθεί με το αρχέγονο πνεύμα του φοίνικα. Ορίστε η απόδειξη!" αναφώνησε ο πρεσβύτερος Ρόχαν.
Ο βασιλιάς Έραγκον έριξε το βλέμμα πάνω στη νεογέννητη κόρη του, τα μάτια του ήταν γεμάτα θλίψη.
"Αυτό που εσύ θεωρείς ευλογία, εγώ το θεωρώ κατάρα", του απάντησε λακωνικά.
Ο αθάνατος πρεσβύτερος χαμήλωσε το κεφάλι μπερδεμένος.
"Βασιλιά Έραγκον, πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω! Η κόρη σου γεννήθηκε ευλογημένη από τον θεό Φοίνικα, οι δυνάμεις της θα είναι εξωπραγματικές.
Η θέση της στον κόσμο των Αθανάτων θα είναι ηγεμονική, θα γίνει η προστάτιδα των Αιθέρων", του αποκρίθηκε με σθένος.
"Γνωρίζεις και ο ίδιος ότι η απόλυτη εξουσία φέρει και βαριές ευθύνες. Δεν θα ζήσει ποτέ μια ξέγνοιαστη ζωή, θα είναι για πάντα επιφορτισμένη με την προστασία των αθανάτων φυλών. Θα είναι μια στρατηγός των ουράνιων δυνάμεων. Δεν θέλω τέτοια μοίρα για εκείνη και δεν πρόκειται να επιτρέψω να συμβεί ποτέ αυτό!" είπε με βροντερή φωνή.
"Αυτό που λέτε βασιλιά μου, δεν γίνεται! Μόλις οι άλλοι Αθάνατοι δουν το πορφυρό χρώμα στα μάτια της θα το καταλάβουν αμέσως. Περίμεναν αιώνες την αναγέννηση του θεού Φοίνικα".
Ο Έραγκον ξεφύσσηξε προβληματισμένος.
"Δεν θα το δουν! Όλοι εδώ μέσα που γνωρίζουν το μυστικό θα σιωπήσουν. Η φήμη πως η κόρη του βασιλιά των Αιθέρων γεννήθηκε τυφλή θα εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά του αθάνατου κόσμου. Κι αυτό είναι διαταγή!" τόνισε με ύφος σκληρό κι απόλυτο.

Κι έτσι η διαταγή του βασιλιά των Αιθέρων έγινε πράξη.
Η κόρη του, η Ανελίν, μεγάλωσε έχοντας συνεχώς τα μάτια της δεμένα μ' ένα μεταξωτό, μαύρο πανί.
Έφτασε σχεδόν στην ενηλικίωση χωρίς κανείς να δει το πορφυρό χρώμα των ματιών της.
Όσο για τις δυνάμεις της που μεγάλωναν μέρα με τη μέρα, την είχαν συμβουλέψει να μην τις φανερώσει ποτέ.
Κι ενώ η Ανελίν ήταν αναγκασμένη να  κρύβει εναγωνίως το μυστικό της ταυτότητας της, στην περιφέρεια της Αβύσσου ένα άλλο παιδί που γινόταν άνδρας φανέρωνε με τον πιο εμφατικό τρόπο τις τεράστιες μαγικές του ικανότητες.
Το αίμα του δράκου που κυλούσε μες στις φλέβες του Λούσιαν τον έκανε σχεδόν αήττητο σε κάθε μάχη και η δυνατότητα μεταμόρφωσης του σε λευκό δράκο ενίσχυε πολύ περισσότερο την ήδη επιβλητική παρουσία του σαν διάδοχος του θρόνου.