Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 54

Ο Κρίστιαν μου δίνει το χέρι του για να κατέβω από το αεροσκάφος στο αεροδρόμιο Μάρκο Πόλο της Βενετίας. Ενώ ένα μαύρο Audi μας περιμένει για να μας μεταφέρει μέχρι την είσοδο της Βενετίας καθώς ο τρόπος να ταξιδέψεις στο κέντρο της είναι μέσω δημόσιου θαλάσσιου λεωφορείου ή ιδιωτικού ταξί. Ο οδηγός ανοίγει την πίσω πόρτα και με βοηθάει να μπω μέσα, φοράω ακόμα το τεράστιο νυφικό μου και έχω αρχίσει να αγανακτώ μετά από τόσες ώρα όμως ο Κρίστιαν δεν με άφηνε να αλλάξω κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας και δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του. Ο οδηγός βάζει μπροστά και ξεκινάει ενώ ο Κρίστιαν πιάνει απαλά το χέρι μου, κοιτάζω έκπληκτη έξω από το παράθυρο καθώς φτάνουμε προς τον υπαίθριο χώρο στάθμευσης και μπαίνουμε στο θαλάσσιο ταξί. Έχω μείνει μ ε το στόμα ανοιχτό καθώς κοιτάζω την ομορφιά της. Αν και Φλεβάρης η ημέρα είναι ηλιόλουστη αλλά, με αρκετή υγρασία και αρχίζω να κρυώνω, Ο Κρίστιαν με τραβάει στην αγκαλιά του καθώς καθόμαστε στο εσωτερικό του θαλάσσιου ταξί <<Φτάνουμε μωρό μου>> μου λέει και με χαϊδεύει απαλά. Η διαδρομή κρατάει δέκα λεπτά και μπορώ να δω τον τεράστιο Καθεδρικό Ναό Αγίας Μαρίας που βρίσκεται στην άκρη της περιοχής Dorsoduro. 

Ο Κρίστιαν βγαίνει πρώτος και μου δίνει το χέρι του για να πιαστώ, το ξενοδοχείο Danieli που θα μείνουμε είναι πανέμορφο και χρονολογείται σχεδόν από τον δέκατο τέταρτο αιώνα. Ένας υπάλληλος παίρνει τις αποσκευές μας και μας οδηγεί προς το εσωτερικό . Η αρχιτεκτονική του κτηρίου σου κόβει την ανάσα με ψιλούς κίονες και σκάλες να οδηγούν στους επάνω ορόφους, πραγματικά μοιάζει με ταξίδι του μέλιτος μόνο που δεν έχω παντρευτεί. Η κοπέλα στην υποδοχή μας κοιτάζει και χαμογελάει πλατιά και μπορώ να διαβάσω την σκέψη της <<Να ζήσετε>> λέει και γελάω με κοιτάζει και κοκκινίζει ελάχιστα <<Δεν την παντρεύτηκα την έκλεψα, αλλά, την έφερα γαμήλιο ταξίδι>> αποκρίνεται ο Κρίστιαν και η κοπέλα μας κοιτάζει άναυδη. <<Επιτρέψετε μου να σας οδηγήσω στην Signature σουίτα μας>> η υπάλληλος μας οδηγεί προς το ασανσέρ του ξενοδοχείου για να ανέβουμε στο δωμάτιο  μας. 

Ξεκλειδώνει με την κάρτα - κλειδί της και παραμερίζει για να περάσουμε, έχει στεγνώσει το στόμα μου και για ακόμη μια φορά κοιτάζω εκστασιασμένη γύρω μου ένα μεγάλο σαλόνι σε μπαρόκ στιλ βρίσκετε μπροστά μου με θέα την λιμνοθάλασσα,  το Παλάτι των Δόγηδων και το Σαν Μάρκο. <<Σας αφήνω να τακτοποιηθείται>> λέει η κοπέλα και βγαίνει μαζί με τον υπάλληλο του ξενοδοχείου ο οποίος αφήνει τα πράγματά μας. Προχωράω προς το εσωτερικό του δωματίου και το υπνοδωμάτιο όπου ένα μεγάλο κρεβάτι σε χρυσή απόχρωση όπως και οι ταπετσαρίες που υπάρχουν στους τοίχους γύρω του βρίσκεται στο κέντρο. Δυο ξύλινα κομοδίνα είναι δεξιά και αριστερά καθώς και μια συρταριέρα με καθρέφτη. Τέλος μια πολυθρόνα με υποπόδιο βρίσκεται στην άκρη, το μπάνιο βρίσκεται ακριβώς απέναντι με ένα έπιπλο σε λευκή απόχρωση και μαύρο μάρμαρο μια τεράστια ντουζιέρα και μια μπανιέρα να διακοσμούν τον χώρο.