Brenda [pala pangalan niya] (one shot)

ako si miko.waiter sa umaga, at studyante sa gabi. sito sa may ermita sa may sulok na upuan katabi ng isang balete ang tmbayan ko tuwing gabi habang hindi pa nagsisimula klase ko. may inaabangan ako dito, yung babaeng kolehiyala. parehas school namin. lagi sya ditong dumadaan. pero kahit kailan di ko nagawang makipag killa at maki pag kaibigan, ni i' abot tong isang rosas na dala-dala ko palagi eh, di ko magawa.

Sa bawat gabi na nakupo ako dito at pinagmamasdan syang dumaan sa harap ko, lalo akong nahuhulog sa kanya. kahit sa ganung paraan, minahal ko sya ng lubusan. nung isang gabi nga eh, nanaginip ako ng gising, nilapitan ko daw sya at kinausap, nag kamabutihan daw kami at naging magkaibigan at di nagtagal eh naging magkasintahan. nag bigla akong magising mga alas dyes ng gabi, wala na sya nakadaan na yata. naglakad nako papuntang eskwelahan ko nun, late nako.

tapos isang gabi, pauwi na sana ako at naglalakad sa maliit na espasyong daanan ng ermita ng makasalubong ko sya, ang babaeng pinaka mamahal ko kahit na hindi ko pa alam ang pangalan nya, khit man lamang pngalan nya Lord parang awa nyo na, ibigay nyo sakin. nagkadikit ang mga siko namin, at para bang huminto ang lahat. kahit panandalian lang. paki ramdam ko nag slow motion ang paligid.

pero di nya ko pinansin. nagpatuloy sya sa paglalakad. at ako din. nilingon ko sya. pero di sya tumingin sakin, i crampled the rose in my hand. at yumuko ng biglang. bugggggsSSSsssss!!!!! malakas na pag bangga ang tumama sakin at tumilapon ako, di ko na maramdaman ang mga paa ko. parang nanlalabo na ang mga mata ko, pero sino to? kinandong ako ng babaeng may malasakit at humahagolhol sya habang may tinatawagan 'Dad,! hello? this is Brenda. that i need your help! mahal ko sya, kailangan natin sya dalhin sa hospital, that nandito ako sa ermita. dad bilis!!!', biglang luminaw ng kaunti yung mga mata ko, sya pala? ang babaeng ligaw tingin ko, sya pala si brenda, Brenda pala pangalan nya. tapos biglang nagdilim ang paligid. ~end.~