TEK AMAÇ VATAN

Delirmek Ve Delirtmek

Alp hastaneye varınca direkt ilgilenmişlerdi. Şimdide kardeşleri iyi bir uykunun içindeydi. Yiğit koltukta ayaklarını kendine çekmiş ellerinde bacaklarına bağlamış çenesinde dizine yaslamış öyle duvarlara bakıyordu. Alp açık cama sırtını vermiş elleri cebinde kollarında hemen göğsünün üstünde bağlıydı gözleri ise dalgın yiğitte ve uyuyan umaydaydı. Umay uyanmadan kantinden birşeyler almış ve yatağın kenarındaki sehpanın üstüne koymuştu. Uyanınca hastaneden direk çıkacakları umayda arabada atıştırırdı diye düşünüyordu.

Elimi saçıma götürdüm ve gözlerim kapalıyken hızlıca parmaklarımın arasındaki kısa saçları salladım. Öbür kolumu kaldırıp iki kolumu birden esnetirken gözlerimi hafif açtım. Boynumda esneyip ellerimi geriye doğru yatağa bastırdım ve sırtımı yataktan çektim. Tek gözüm açıkken hala geriniyordum. Bir ayağımı aşağı salladım ve ellerimi kucağıma koyup 90 derece oturdum. Elimle yüzümü kaşırken bir yandanda kendime gelmeye çalışıyordum. Olayı idrak edince ayaklandım ve odanın içindeki lavaboda kendime baktım. İlk defa farkettiğim Bir şeydi yüzüm solgundu. Ellerimi ve yüzümü yıkadım. Tuvaletten çıktım ve odaya geri döndüm. Gözlerimi alpe çevirdim ve bir yandan da sehpanın üstündeki eşyalarımı cebime sıkıştırmaya başladım.

"Teşekkürler komutanım. Gerek yoktu. İyileştiğime göre ben çıkıyım daha karargaha gitmem gerek biliyorsunuz bu aralar çok yoğunum. Görüşürüz."

Odadan çıkmak için arkamı döndüğüm gibi geri döndürüldüm alp komutan kolumdan tutup hızla beni ona doğru çevirmişti.

" Hiç bir yere gitmiyorsun. Kızım sen iyimisin ya neredeyse havale geçiriyordun ve hala karargah diyorsun gidiyorum diyorsun!Saçmalama bizim eve geçince ve sende uslu uslu gelcek ve beni uğraştırmayacaksın üsteğmen!"

"Oldu selametle baylar!"

Alp ten hızlıca kurtulmuş ve koşarak odadan çıkmıştım. Asansöre binen insanları görür görmez oraya hızla adımladım. Asansör kapanırken derince bir nefes çektim içime. Ana katta inince bahçeye çıktım. Telefonumdan kısaca bir saate baktım. Hızlı adımlarla çıkışa yöneldim. Çalan telefonumla kapının girişinde durdum. Bir yutkundum.

"Alo"
"Emredersiniz komutanım!"
"O bütün karargah ın ulaşamadığı Umay üsteğmen burdaymış ya iyi aklına gelmişizde açmışsın telefonu... ÜSTEĞMEN UMAY ASENA SAVAŞÇI NERDEYSEN YARIM SAATE ODAMDA OL VE ELİNDE SAVUNMAN HAZIR OLSUN YOKSA BU SENE SEN KIDEMİ UNUT!"
"Emredersiniz komutanım hemen!"

Yüzüme kapanan telefonla bulunduğum omzun sırtından inmeye çalışmaya devam ettim.

"Ferdi ablaya mesaj attım şimdi görüp seni geri arar merak etme."
"Komutanım bırakır mısınız ya!"
"Bırakamam üsteğmenim."
"Ama bırakmanız gerekiyor!"

Cümlem bitince telefonu yine çalmaya başladı başaşşağı gördüğüm FERDİ ALBAY yazısıyla hızlıca telefonu açtım ve konuştum.

"Emredersiniz komutanım!"
" Bugün izinlisin karargahta seni görürsem timine bütün karargah temizlettiririm üsteğmen haberin olsun!"
"Komu-"
"Karşımı çıkıyorsun!"
"Estağfurullah komut"
"Bende öyle düşünmüştüm görüşmemek üzere üsteğmen!"

Yüzüme sertçe kapanan telefonla iyice sinirlendim ve sırtına vurmaya başladım.

"Kızım askersin sen Vurmasana elin ağır yaağ!"
"Üsteğmenim ben Komutanım!"
"Şuan kardeşimsin."
"Değilim!"
"Kardeşimsin"
"Değilim ulan değilim!"
"Kardeşimsin."
"Değilim Allahın Belası değilim yağğ!"
"Neyi itiraz ediyorsun ikimizde gerçeği biliyoruz."
"Bak şuan kardeşinim diyorsun o yüzden sana şunu söyleyebilirim ki sana burdan elimin tersiyle Bi korum bir yer çarpar birde bidaha ben!"
"Tahlikeli sularda yüzüyorum desene"
"Boğarım adam seni o suda boğarım lan!"
"Boğ boğ ne kadar da cana yakın bir kardeşim var."
"Değilim ya değiliiiiiiğğğğğm!"
"Öylesin"
"Değilimoğğğğğffff!"
"Ağzını açarsan karargah ta ki dosya dolabımda bulunan bütün dosyaları sana hediye ederim canım kardeşim!"
"Ağğğğğğğaa!"
"Bende seni ya"