Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 58

Ανοίγω τα μάτια μου για να συνηθίσω το φως που μπαίνει μέσα, κοιτάζω δίπλα μου αλλά, ο Κρίστιαν δεν είναι εκεί. ΣΚΑΤΑ. Θυμάμαι το χθεσινό βράδυ όταν γύρισε χτυπημένος δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Άντονι έκανε κάτι τέτοιο στον αδελφό του και αναρωτιέμαι εάν και στο παρελθόν έχουν συμβεί παρόμοια συμβάντα μεταξύ τους. Εγώ φταίω για αυτό ίσως εάν είχα μιλήσει νωρίτερα στον Άντονι και είχα βάλει ένα τέρμα στην σχέση μας να μην είχαν εξελιχθεί με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα. Όμως πως λες σε κάποιον πως θες να χωρίσετε γιατί είσαι τρελά ερωτευμένη με τον αδελφό του και περιμένεις το παιδί του - απλά δεν το λες.  Σηκώνομαι από το κρεβάτι και μπαίνω στην ντουλάπα - δωμάτιο διαλέγω μια λευκή μίνι φούστα κα την συνδυάζω με μια λαδί μακρυμάνικη μπλούζα καθώς και τα λευκά παπούτσια μου από Gucci. Κάνω μια ψιλή αλογοουρά και κατεβαίνω προς τα κάτω. Ο Κρίστιαν κάθετε σε μια από τις καρέκλες του τραπεζιού και συζητάει με τον Ρόμπερτ <<Ρόζα>> λέει ο παππούς του καθώς με βλέπει να μπαίνω μέσα και ο Κρίστιαν γυρίζει προς το μέρος μου. <<Καλημέρα>> λέω καθώς μπαίνω μέσα και  κάθομαι δίπλα του. Φοράει ένα τζιν παντελόνι και μια λευκή μπλούζα με ζιβάγκο  <<Καλημέρα >> απαντάει σιγανά και τον επεξεργάζομαι κοιτάζοντάς τον σε όλο το πρόσωπό. Τα χείλη του καθώς και η μύτη, με το μάγουλό του έχουν πρηστεί αλλά, θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, ίσως ο πάγος και το ιώδιο να βοήθησαν χθες.

Πίνει λίγο από τον καφέ του και με κοιτάζει <<Μην ανησυχείς μωρό μου σε λίγες μέρες θα έχω και πάλι το υπέροχο πρόσωπό μου που δεν μπορείς να αντισταθείς μπροστά του>> λέει κοροϊδευτικά περισσότερο για να με πειράξει και να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα <<Τσάι;>> ρωτάει ο Ρόμπερτ ο οποίος προσπαθεί να μην γελάσει, κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου ενώ ο Κρίστιαν σπρώχνει μπροστά μου ένα πιάτο με ομελέτα <<Φά' το όλο>> λέει και σηκώνω το φρύδι μου <<Ρόζα δεν θέλω αντιρρήσεις δεν τρως σχεδόν καθόλου, πρέπει να προσέχεις και να παίρνεις βιταμίνες>> συμπληρώνει <<Έχεις δίκιο σε αυτό ο εγγονός μου πρέπει να προσέχεις το μωρό σου>> τους κοιτάζω και τους δυο και αναστενάζω ίσως έχουν δίκιο αλλά, με όσα συμβαίνουν γύρω μου δεν έχω όρεξη να φάω. <<Ο Άντονι;>> ρωτάω ανάμεσα σε δυο γουλιές τσάι, τους βλέπω να κοιτάζονται μεταξύ τους και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά <<Είναι καλά... εννοώ δεν έχει πάθει κάτι...>> λέω με ταραγμένη φωνή και ο Κρίστιαν γυρίζει προς το μέρος μου <<Όχι Ρόζα μια χαρά είναι, πολύ καλύτερα από εμένα...>> αφήνει την πρόταση του μετέωρη και καταπίνω <<Μην ανησυχείς θα του περάσει απλά θέλει λίγο χρόνο να το χωνέψει>> λέει ο Ρόμπερτ και τον κοιτάζω <<Και πως το ξεπερνάει παίζοντας ξύλο με τον αδελφό του>> απαντάω κοφτά και γελάει <<Δεν είναι και η πρώτη φορά άλλωστε>> τον κοιτάζω άναυδη καθώς μόλις επιβεβαίωσε τις σκέψεις μου.