ty i ja na zawsze/tokio hotel

You say goodbye and it hurts me so much..

Zapukałam i o dziwo otworzył mi po raz kolejny tom wpuścił mnie do domu i zapytał czemu jestem u nich o 5 rano w domu na co odpowiedziałam

To wszystko we mnie siedzi ja chce się dowiedzieć tylko pieprzonej prawdy co wam do cholery do głowy weszło?! - krzyknęłam
Rose.. -
Tom do cholery ja wiem co spotkało samante bill mi powiedział i uważałam to za straszne do chwili gdy was nie znalazłam w tedy zrozumiałam jaki świat jest okropny że człowiek jest do takiego czegoś zdolny gdy was zobaczyłam w środku się rozpadłam na kilka części tom..
Rose wiem, wiem myślisz że nie próbowałem namówić Samanty by się do was odezwać? Ja chciałem ale samanta nie była gotowa spojrzeć ci prosto w oczy..-
I to mnie właśnie zabolało że po mimo to jestem waszą córką która 13 lat się wychowywała się u twojego brata którego traktuje jak tatę a do ciebie i Samanty nie wiem jak się zwracać.. - po tych słowach łzy mi automatycznie napłyneły do oczu po prostu się poddałam nie wiedziałam co powiedzieć jak się zachować
Tom to zauważył i mocno mnie przytulił i przeprosił za wszystko lecz nie byłam gotowa by wybaczyć im tak wszystkiego odrazu byłam tak śpiąca i zmęczona tym wszystkim że zasnęłam wtulona w jego rękach tom z tego faktu nie chciał mnie puścić i zasnęliśmy oboje wtuleni w siebie wreszcie jak ojciec z córką..
Do salonu weszła Samanta odrazu mnie rozpoznała i zrobiła nam zdjęcie i wtuliła się w nas gdy usłyszałam jak dzwoni mój telefon był to mi numer nie znany ale postanowiłam że odbiorę

Halo pani Rose Kaulitz? - powiedziała mi obca pani przez telefon
Tak to ja w czym mogę pomuc? - powiedziałam zdziwiona
Mamy dla pani bardzo przykrą wiadomość-
J-jaką? - powiedziałam lekko zdenerwowana
Pani ojciec i matka Bill kaulitz i Daphne nie żyją zostali postrzeleni i zadźgani 25 razy nożem w serce- powiedziała operatorka załamującym się głosem

Ja automatycznie się rozpłakałam i puściłam telefon na podłogę z tych słów zrobiło mi się słabo i upadłam na ziemię tom i Samanta jak najszybciej mogli podbiegli do mnie i udzielili mi pierwszej pomocy samanta zadzwoniła na pogotowie a tom mnie reanimował w karetce walczyli o moje życie mój organizm był tak słaby że mogłam umrzeć ale ratownikom udało im się mnie uratować obudziłam się w szpitalu siedział przy mnie tom i Samanta gdy zobaczyli że otworzyłam oczy tom pobiegł po lekarza a samanta mocno wzięła moją rękę wtulając się we mnie i płacząc mówiąc że wszystko będzie dobrze przybiegł tom z lekarzem, lekarz mnie zbadał powiedział że jestem w dobrym stanie ale nie w odpowiednim takim jakim powinnam być
Tom poprosił samante by na chwilę wyszła bo musi ze mną pogadać

Rose jest mi tak cholernie przykro dowiedzieliśmy się co z billem całą drogę przepłakałem dla tego Samanta prowadziła jest mi teraz cholernie wstyd 13 lat się z nim nie widziałem a na dodatek jeszcze umarł jak byłem z nim w nie zgodzie nie potrafie ci opisać tego uczucia jakie teraz czuję.. - powiedział płacząc
Bill to była osoba która się mną opiekowała przez 13 lat nie mogę w to uierzyć że teraz go tu nie ma tak po prostu bo jakiś debil go kurwa zabił!!! Czuje w sobie pustkę bill to była mi najbliższa osoba jaką miałam tak bardzo chce się do niego przytulić... - powiedziałam przez łzy

Mijały tygodnie a ja mieszkałam razem z tomem i samantą jest mi cholernie ciężko bez billa że więcej go nie przytulę więcej nie usłyszę od niego słowa kocham razem z tomem i samantą pojechaliśmy do galerii ale niestety moje piedolone szczęście się szybko skończyło niestety napotkaliśmy się na atak terrorystyczny
Napstnik wycelował we mnie bronią tom i Samanta stanęli przede mną żeby mnie ochronić ale napastnik był śilniejszy i ich postrzelił po czym uciekł
Próbowałam ich ratować krzyczałam że nie mogą mi tego zrobić że mam tylko ich lecz niestety mi się nie udało już nic nie naprawi mojego życia mojego szczęścia to był cios poniżej pasa którego nigdy więcej nie przeżyje... Do moich rodziców podbiegła policja z ratownikami byłam tak zdezorientowana i oszołomiona tym co przed chwilą się wydarzyło nigdy więcej nie chce już nigdy więcej..
Koniec