SOKAK LAMBASI

9. bölüm

Belki hikâyemiz daha yeni başlıyordur. Belki daha yeni öğreneceğiz kimin ne olduğunu. Belki asıl nefreti ve Aşkı burada ayırt edebileceğiz. Kime ne düşer bunu bilmiyorum. Tek bildiğim şey artık hayatımızın eskisi gibi olmayacağı.

"Ya Of Ateş bu işin peşine düştüyse kesin bir şey olacak"dedim sıkıntı ile.

"Tamamda Ateşte haklı yani sana nasıl baktığını gördük "dedi Elif çekirdeğinden bir tane daha alarak.

"Kalk kız"dedim elimdeki çekirdeği kâseye boşaltarak.

"Nereye?"dedi Elif merakla.

"Benim  ruhum sıkıldı biraz sokakta gezelim"dedim ve ayağa kalktım.

Montlarımızı giydik ve kendimizi sokağa attık.

Delicesine kahkahalar atıp sokakta yürüyorduk. Taki onu görene kadar.

Nefes kesildi, gülümseyen yüzüm soldu, tüm hevesim kaçtı...

Şapkalı olan müdür yardımcısı bizim okuldan sema denen kızın kapısının önünde idi.

"Saat kaç?" diye sordum Elif'e.

"01.00"dedi Elif.

" Gecenin bu saatinde bu adamın semanın evinin önünde ne işi var"diye sordum.

"Bilmiyorum ama işkillendim"diye devam etti Elif.

Hızla telefonumu çıkardım ve videoya almaya başladım.

"Ne yapıyorsun?"diye sordu Elif.

"Ne olur ne olmaz bir delil olsun"dedim

"Ya sen neden bu kadar zekisin "dedi Elif hayretle.

"Eyvallah"dedim Gülümseyerek.

Müdür yardımcısı kapıyı zorladı ve açıp içeriye girdi.

Videoyu bitirdim ve tam eve doğru giderken Elif tarafından bileğimden tutularak durduruldum.

"Nereye gidiyorsun hadi eve gidelim"dedi Elif.

                                 ...

Belki ufak bir yanlış anlaşılmadır hayat. Belki sevgi değil nefrettir duygular. Yada belki nefret değilde sevgidir. Hayat sana duygularının tersi tepkiler verdirir.

"Acaba Sema okuldamı"diyen Elif ile başımı telefondan kaldırdım. Okula gelmiştik.

Fakat bir sorun vardı. Herkes ağlıyordu.

"Neler oluyor?"dedim yanımdan geçen bir kıza.

"S-sema ö-ölmüş"diyen kız ile Elif'in bakışları bana döndü.

Ne...

Hayır ya hayır ölmüş olamaz...

Benim yüzümden oldu...

Ben eve gitmemeliydim.

Ölmüş...

" Gece "dedi Elif.

"Ö-ölmüşmü dedi o"diye sordum kendime gelmeye çalışarak.

Elif'in dökülen göz yaşları cevabımı verdi.

"HAYIR YA HAYIR HAYIR"diye haykırmaya başladım.

Sonrası nemi? Karanlık...

                                     ...
Elif'ten...

Gece gözü dönmüşcesine ağlıyor kendine vuruyordu. Çektiği acıyı biliyorum. Ve ben geceyi çok seviyorum onun böyle acı çekmesini istemiyorum.

Sağ gözümden akan bir damla yaşı elimin tersiyle hızla sildim.

"Gece tamam dur lütfen dur bak kendinde değilsin"dedim kafasına vuran elini tutmaya çalışarak...

"BEN YAPTIM... ÖLMÜŞ DAHA ÇOK GENÇTİ... EVE GİTMESEYMİYDİM ÖLMEZDİ"dedi gece hala kendine vurarak.

"Ne oluyor"dedi beden hocamız Ali.

"Hocam semayı duydu da"dedim titreyen sesim ile.

"Hocam lütfen geceye bir şey olmasın"

Ali hoca geceyi kucağına aldı ve arabasına doğru ilerlemeye başladı.

Gece hâlâ delicesine ağlıyordu.

Arabanın arka tarafına geceyi oturttu ve bende hemen gecenin yanına oturdum.

Elimden ağlamak dışında hiçbir şey gelmiyordu.

Allah'ım geceye bir şey olmasın lütfen...

                                ...

Ali hoca arabayı durdurup geceyi kucağına alarak hızla hastahaneye ilerlemeye başladı.

Gelen sedyeye yatırdık ve koridorda öylece dikilmeye başladık.

Yere oturdum ve ayaklarımı kendime çektim...

Yanına otura bilirmiyim...

Ben gece...

Şey teneffüste beni gezdire bilirmisin...

Elif ile gezmek istiyorum...

Öküzler ya öküzler...

Saygısızlar.

Biz ne çok şey yaşamışız be Gece...

Ben seninle hep gülmüşüm...

...

Kapıdan çıkan doktor ile hızla ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim...

"Gece Kayrının yakınları sizmisiniz?"diyen doktora.

"Evet "diye hızlı bir cevap verdim.

"Merak etmeyin. Gece hanım iyi. Sadece ufak bir sinir krizi geçirmiş. Sakinleştirici yaptık bir şeyi kalmadı"dedi doktor.

Derin bir nefes aldım.

"Onu görebilirmiyiz ?"diye sordum.

"Tabi görebilirsiniz"diyen doktoru dinlemeden.

Hızla odaya girdim.

Geceden...

Açılan kapıya baktığımda ağlamaktan gözleri şişmiş bir âdet Elif ile karşılaşmayı hiç beklemiyordum.

Gelip yanıma oturdu ve öylece gözlerime bakmaya başladı.

"GECE BENİ SAKIN BIRAKMA TAMAMMI? BAK BENİM SENDEN BAŞKA ARKADAŞIM YOK. LÜTFEN BENİ BIRAKMA "dedi tek nefeste.

Tebessüm ettim.

"Elif ne oluyor?"dedim gülümseyerek.

"Sen orada çok kötü gözüküyordun. Ben hayatımda ilk kez bu kadar çok korktum. Bir an beni bırakacaksın sandım "dedi göz yaşını silerek.

"Seni bırakmayacağım "dedim gülümseyerek.

"Yemin et"dedi Elif.

Sağ elimi havaya kaldırdım ve kuş parmağımı ona doğru uzattım.

"Sana söz veriyorum seni asla bırakmayacağım kardeşim "dedim.

Kuş parmağımı ile kuş parmağımı tuttu

"Aferin kardeşim" dedi Elif.

Elimi çekmemle kapının açılması bir oldu.

İçeri giren kişi beni çok şaşırttı. Hem kızgın hemde korkmuş bakıyordu gözlerime. Yumuruk yaptığı eli yavaş yavaş açılmaya başladı. Yanıma doğru adımlaması ile Elif bana baktı...