Mutluluğa Kaçış

{3}

"Bulutlar diyorum,bu dünyaya göre fazla güzeller..."

Kampa gelmiştik.buraya hayran olmuştum sanırım. Kamp çadırları,ağaçlara bağlanan ışıklar, salıncaklar,upuzun ağaçlar, toprağın kokusu çok güzeldi.karan;
- aslında otel tarzı bir kampa gidecektik ama-
- lütfen burda kalayım,bukadar güzel ve huzurlu bir yer görmemiştim. Dedim. Ayça;
- Evet,bu günden itibaren kamp maceramız başlamaktadır.hadi Çadırlarımızı kuralım,diye bağırdı. Rüzgar;
- Ama ilk önce kamp müdürünün yanına gidelim hem bir gün geç kaldık. Hemde yanımızda Okyanus var.
-ben ormanın başka bir bölgesinde kalabilirim diye cevap verdim
Beste
- kesinlikle olmaz. Başına bir şey gelebilir.ruzgar;
Bende aynı fikirdeyim dedi.
- hadi bir an önce gidelim şu müdürün yanına! Dedi Karan

Müdür onların neden geç kaldığını sordu.karan durumları düzgün bir şekilde açıkladı.biraz sohbet ettik. burada kalabileceğimi ve istersem onlarla aynı üniversiteye gidebileceğimi söyledi.cok teşekkür ettiğimi söyleyip yanından ayrıldım.

Kamp alanına gittim. Çadırları kurmaya başlamışlardı.Beste beni görüp " gelsene " diye seslendi. Koşarak yanlarına gittim.karan beni görünce gülümsedi. Ayça
- müdür seninle ne konuştu?diye sordu . Heyecanlı bir şekilde
- burada kalabileceğimi hatta sizinle aynı üniversiteye gidebileceğimi söyledi. Ayça
- acaba müdürün anlından mü öpsem?
Hepimiz kahkaha atmaya başladık .
Beste
- ben şimdi gidiyorum dedi
- iyiki varsınız dedim.
- sende iyiki varsın dedi beste ve Ayça. Rüzgarda başını salladı.karan hiç konuşmuyordu, neden acaba burada olmamı istemiyordu.
Rüzgar;
-karan sen neden birşey demiyorsun??
- ne? Pardon başka birşey düsünüyordum. Dedi
-Evettt artık Çadırlarımız hazır olduğuna göre arabadan malzemelerimizi getirebiliriz.dedi beste

Beş dakika sonra çadırların yanına tekrar gelmiştik.benim tek çantam vardı.onlar bayağı bir malzeme getirmişlerdi.?

- Şimdi yerleştirme zamanı, büyük çadırda ben , Beste ve Okyanus kalıcağız.sizde şu çadırda ikiniz birlikte kalın .dedi Ayça
Karan hemen
- neden biz küçük çadırda kalıyoruz diye söylendi
-Bende katılıyorum. Dedi Rüzgar
-Ben bu grubun başkanıyım ne diyorsam onu YAPIN diye bağırdı Ayça. Beste;
- ay hemde biz kızız büyükte bizim kalmamız gerek biraz centilmen olun ya
-Tamam ya siz kalın diyip eşyalarını çadıra yerleştirmeye başladı.
Eşyaları yerleştirdikten sonra üçümüz de çadırın içinde karşılıklı bir şekilde oturduk. Ayça;
- evet şimdi birbirimizi tanımamız gerek en baştan başlicaz. Ve tüm sırlarımızı anlatıcaz.ama hepsini hiçbirini atlamak yok tamam mı?? Beste;
- bana uyar ama atıştırmalık bir şeyler çıkaralım buarada sanad olurmu Okyanus?

Anlatacak mıydım herşeyi aslında anlatıp içimi dökmek istiyordum ama bir yandan da anlatmak istemiyordum. Biraz düşündükten sonra tamam dedim.
Ayça
- ozaman ben başlıyorum
- aslında pek bir sırrım yok ben hayatımı anlatmaya başlayayım.
Çocukluğum güzel geçti.ailemin durumu iyiydi, babam ve annem beni herzaman bebek gibi büyüttüler. Her zaman desteklediler hep mutluydum halada mutluyum hayatım ile ilgili anlatacak çok birşeyim yok aslında dedi
Keşke benimde ailem böyle olsaydı. Cokmu zordu baba , çok mu zordu anne...
- aslında bir sırrım var.dedi yanakları kızardı
Beste
- e hadi söylesene çok merak ettim.
Beste ile birlikte
HADİ! HADİ! HADİ! HADİ! Diye bağırdık
- tamam tamam söylüyorum. Ben sanırım rüzgardan hoşlanıyorum.dedi ve kafasını yastığa koydu
Büyük bir kahkaha attık . Beste;
- utanmana gerek yok biz zaten biliyoruz. Dedi ve Ayça aniden kafasını kaldırdı
- nasıl nereden biliyorsunuz??
- Ben en başından biliyordum dedi beste
- bende anlamıştım,ve bence oda sana karşı boş değil. Dedim bana sarıldı.arkadaşının olması sana böyle sarılması böyle bir duygu muydu.
- gerçekten mi
- evet gerçekten dedim. Beste;
-Merak etme biz sizi hallederiz dedi hepimiz kahkaha attık.
- eveet şimdi sıra bendee dedi beste ve anlatmaya başladı.
-benim çocukluğum eksiklikle geçti aslında çok hatırlamıyorum ama annemi çok özlüyordum. Annem beni dogurduktan sonra bakamayacağını söyleyip bizi terk etmiş. Yüzünü sesini bilmiyorum neleri sever nelerden nefret eder bilmiyorum.benim sınıfımdaki çocuklar anneleri onları azarlıyor diye şikayet ediyorlardı. Annemin olup banada kızmasını isterdim.babam her zaman benimle ilgilenirdi onun yokluğunu hissettirmemeye çalışırdı. Babam her zaman en sevdiğim kişi olurdu.halada öyle şuan annemden nefret ediyorum ama bana bunu neden yaptığını da ögrenmek istiyorum. dedi ona sarıldık ağlamaya başladı. Ağlaması dindiginde

- içimi dökünce rahatladım, şimdi sıra sende dedi.
Kalbim ağrıyordu. anlatıp kurtulmalıydım.