15 Haziran saat on ikiye beş kala. Bugün benim lanetli olarak adlandırdığım gün. Taehyun ölümüne 10 dakika kalmıştı. Yaşadığımız onca absürt olaydan sonra sakin geçirmiştik kalan süreyi. Ve ben anlamıştım ki yaptığım en küçük hareket direkt kaderi değiştiriyordu. 10 dakika sonra ne olacak bilmiyorum ama bu hayatı bırakacak ve eski halime geri döneceksem burayı, Yeonjun ve Soobin'i sevgili olarak bırakacak, Kai'yi o sevimli, şakacı Kai olarak bırakacak, mutlu bir arkadaş grubunu bırakacak fakat en önemlisi sevgilim, biricik Güneşim Taehyun'da mutlu bir şekilde bırakacaktım.
Ve şimdi Taehyun ile o korkunç, umutsuz sokakta beraber o zaman ki gibi kol kola yürüyorduk. Saat on iki. Ve şimdi evin yanından döneceğiz ve bizi o yol karşılıyacak. "Beomgyu kabanın yapraklar ile çok hoş duruyor. " dedi Taehyun. "Kaldırımın sonuna geçte fotoğrafını çekeyim."
Geçtim. Ve zorla gülümseyerek fotoğrafı çekmesini bekledim. Fakat o korkuyla başını telefondan kaldırarak arkamı işaret etti. Ben daha dönemeden o aynı araba bana çarptı.
Unutmuştum. Taehyun, onu kabanı ile yaprakları uyumlu bulmuş ve kaldırımın sonuna geçmesini söyleyerek fotoğrafını çekmek için zorlamıştım. O istek benim Taehyun'dan sonra son isteğim oldu. Araba kontrolden çıkmış araba Taehyun'a çarptı. Ve Taehyun gözlerimin önünde daha hastaneye gidemeden can verdi.
Şimdiyse o araba bana çarptı. Taehyun'un kucağındayken gözlerimden akan yaşı durdurmadım. "İlla bir yerde tekrar karşılaşacağız ve tekrar birbirimize tutulacağız Taehyun." bir hayatın sonunda buluşacaktık biz gene. Ay ve Güneş olarak yeniden bulacaktık birbirimizi. "Sadece zaman lazım." dedim gözlerimi kapatırken.
Ve uyandığımda bir hasta yatağındaydım. Kolum kolumdaki serum yüzünden uyuşmuş, saatlerdir uyuduğumdan boğazım kurumuştu. Etrafı incelemek üzere başımı yana doğru çevirdim. Yanımda ki hastanın komidininde takvim vardı. 8 kasım 2023.
Gördüğüm tarihle gözlerim kocaman açıldı. Tekrar zaman değiştirmiştim. Peki ne olmuştu şimdi. Hayatım boyunca yanından ayrılmak istemediğim, yanında huzur bulduğum kişi neredeydi.
Ve o sırada içeri Taehyun girdi. "Uyandın mı sevgilim." dedi nahif sesiyle. Bir an gördüklerimi hayal zannettim, gözlerimi ovuşturdum. Fakat değildi. Taehyun karşımda etinden kemiğine kadar gerçek şekilde karşımda duruyordu.
Yanıma oturup yanağımı öptü. "Biz hayatın sonunda bir şekil yeniden buluşuruz."
Ve buluştukta. Ay ve Güneş yeniden tutuldu. Dünya karardı fakat biz parladık sonsuzca. O albino çocuk gerçek Ayını buldu ve onun kucağında sakinleşti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ficin sonuna geldik🥺
Ne kadar içime sinmesede artık bitmeliydi. Sınav senemden dolayı çok aralıklı yazıyordum ve unutuyordum her şeyi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni ficim Dilek Mezarlar'ının ilk 3 bölümünü yayınladım. Göz gezdirirseniz çok mutlu olurum💖
