Old Injury (Chen Shang) [ABO]

12.Bölüm

Bir Zamanlar Alfa Olsaydım Hayatım Çok Daha İyi Olurdu Diye Düşünmüştüm. Cevap apaçık ortada.
.
.
.

Song Bai Lao ve babası Luo Qinghe tartıştılar ve birbirlerinden ayrıldılar. Yarım gün sonra kuzeni Luo Meng Bai de evden ayrıldı.

Song Mo bu süre zarfında yorganın altına büzülmüş, somurtkan ve sessizdi; sarkık kaşları ve gözlerinin bakışı son derece üzücüydü. Sadece beş yaşında olmasına rağmen, anlaması gerekeni çocuklar aslında anlıyordu. Hâlâ dört beş yaşlarında bir çocukken yaşadığım anılarım var ve annem Ning Shi'nin sevgililerine dair bazı izlenimlerim de var.

Bir keresinde Alfalar arasında uzun boylu olmayan ve biraz şişman bir erkek arkadaşı vardı, ama komik ve espriliydi ve beni her gördüğünde bir süre benimle dalga geçerdi.

Ondan çok hoşlanıyordum. Onun benim "babam" olmasını dört gözle bekliyordum. Ne zaman vaktim olsa Ning Shi'ye ne zaman evleneceklerini soruyordum. Ning Shi çocukken öfkeyle burnumu sıkar ve beni azarlardı ama gözlerindeki gülümseme bunu gizleyemezdi.

O da mutluydu, ben de... Hatırladığım kadarıyla her gün güneşliydi ve inanılmaz güzeldi.

Ama hava bulutlandı ve bir gün adamın karısı kapıya geldi.

Odada kilitliydim ve dışarı çıkamıyordum, bu yüzden sadece kapıyı tüm gücümle çarpabildim ve Ning Shi'nin dışarıdaki keskin küfürleri ve çığlıklarıyla birlikte feryat ettim.

O insanlar gittikten sonra Ning Shi yara bere içinde bana kapıyı açtı. Gözleri kızarmıştı ve saçları dağınıktı ama yine de önümde hiçbir şey olmamış gibi davrandı, yere çömeldi ve sessizce yerleri sildi, evdeki dağınıklığı temizledi.

Gözlerinin kenarındaki morlukları görünce elimde olmadan ona doğru koştum ve "Anne, acıyor mu?" diye sordum.

Ning Shi'nin bez parçasını tutan eli, sanki bir şeyi bastırmaya çalışıyormuş gibi hafifçe titredi.

Bayılmak üzere olduğunu fark etmemiştim ama yine de "Anne, neyin var?" diye sordum.

Ning Shi aniden başını kaldırdı, yüzündeki ifade çok karmaşıktı, üzgün değil, kızgın değil, ama her ikisine de sahip gibi görünüyordu. Büyüdüğümde bunun nefret olduğunu anladım.

Sanki beni canlı canlı yiyecekmiş gibi bana baktı. Biraz korkmuştum ve geri çekilmeye devam ettim. Ning Shi hareketlerimden tahrik olmuş gibiydi. Yanıma gelip kolumdan tuttu ve vücuduma bir tokat attı, ona yük olduğum için beni dövdü ve azarladı. Ben olmasaydım, bu kadar sinirlenmesine gerek kalmayacaktı.

O zamanlar Ning Shi ve diğerleri arasındaki ilişkiyi anlamamış olsam da, hanımefendi yine de hanımefendiydi ama bu Ning Shi'nin benden nefret ettiğini anlamamı engellemedi. Eğer keyfi yerindeyse ve her şey yolunda giderse bana karşı nazik davranır ve biraz da anne gibi davranırdı. Ancak hayatında işler ters gittiğinde, talihsizliğinin kaynağının ben olduğumu düşünerek "dezavantaj" için beni suçlar ve her fırsatta beni döver ve azarlardı.

Diğer anılar bulanık ama o adam, karısı ve Ning Shi'ye atılan dayak uzun yıllar boyunca zihnime kazındı.

Song Mo, Song Bai Lao ve benim kendi kan ve gözyaşı derslerim bana ebeveynlerin çocuklarının gelişimindeki önemini hatırlatıyor.

Tamam güvenilmez ebeveynlerimiz var, peki ya benim çocuğum? Bunca yıldır nasıldı? Bunu düşündükçe daha da tedirgin, daha da huzursuz oldum. Sonunda elimde olmadan Ning Shi'ye bilgi gönderdim, ona buluşma teklif ettim ve onu çocuk hakkında daha fazla bilgi vermeye zorladım.