" ကင်မ်ဂယူဘင်းလို့ခေါ်ပါတယ်
international ကျောင်းတစ်ခုမှာတက်နေတာပါ "
" ရစ်ခီက သူငယ်ချင်းအသစ်ခေါ်လာတယ်ဆိုလို့
အံ့ဩနေခဲ့တာလေ ဖြစ်မဲ့ဖြစ်တော့လဲ
ဥက္ကဋ္ဌကြီး ကင်မ်အွန်းထက်ရဲ့ သားကြီးတဲ့လား
တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် သား... "
" ရစ်ခီ့ဆီ မကြာခဏလာလည်လို့ရလားဗျ
ကျွန်တော်လဲ ကျောင်းပြန်ချိန်ဆို အိမ်မှာပျင်းလို့လေ "
" စိတ်ကြိုက်လာလည်လို့ရတယ် ဂယူဘင်း
ရစ်ခီလဲ ပျော်မှာပါ ... ကဲ ဒါဆို သူငယ်ချင်းတွေ
ခြံထဲနေကြအုံး စားချင်တာရှိရင်
အတွင်းရေးမှူးဂျောင် ကိုပြောလိုက်ကြနော် "
ရစ်ခီ့အဖေထွက်သွားတော့ ခြံဝန်းထဲမှာ လေထုက
စိမ်းသက်စွာကျန်နေခဲ့တယ်
" ငါနားမလည်နိုင်လို့ပါ ကင်မ်ဂယူဘင်း
မင်း ဒေါသတကြီးနဲ့ အဲ့လောက်လုပ်ခဲ့တဲ့ရစ်ခီ့ကို
ခုကျ လာလည်လို့ရလား ဆိုတော့
မင်း ဝိညာဉ်တွေဘာတွေလဲသွားတာလား "
" ငါလဲ ပျင်းတယ်လေ သူငယ်ချင်းမရှိတာနဲ့
အတော်ပဲဖြစ်သွားလို့
အဲ့လိုပဲမှတ်ထားလိုက်လို့မရဘူးလား "
" မသိဘူး မင်းညီလေးကမှ ခင်ဖို့ကောင်းသေးတယ်
မင်းနဲ့များတခြားစီ "
" ငါက ဆေးလိပ်သောက်တတ်တာကလွဲရင်
ကျန်တာ ကောင်းပါတယ် "
" ဒေါသအရမ်းကြီးတတ်တာတော့မကောင်းဘူး
ဟဟ "
ရစ်ခီ ဝင်နှောင့်တော့ ဂယူဘင်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့
မသိချင်ယောင်ဆောင်ရသေး
" ဆေးလိပ်အရမ်းမသောက်ပါနဲ့လား "
" ဘာလို့လဲ ဆေးလိပ်က ကောင်းတယ်လေ
ငါ့မှာအဖော်မရှိရင် ဆေးလိပ်ကငါ့အကောင်းဆုံး
သူငယ်ချင်းပဲ "
" ခု သူငယ်ချင်းရှိနေပြီပဲဟာ "
" စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပါမယ် လတ်တလောတော့
တန်းဖြတ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး "
ပြောလဲပြော ဆေးလိပ်ကိုလဲ ထုတ်လိုက်ရင်း
ခပ်မြန်မြန် တစ်ဖွာလောက်ရှိုက်ပြီးတော့
မီးသတ်ပစ်လိုက်တယ်
ရစ်ခီကတော့ ဂယူဘင်းဆေးလိပ်ထုတ်လိုက်တာ
မြင်တာနဲ့ တခြားတစ်နေရာကို
တန်းထွက်သွားလိုက်လေရဲ့
YOU ARE READING
You don't love me, right?
Fanfic" ငါ့နေရာရော မင်းတွေးကြည့်ဖူးလား ဟမ် မင်းနဲ့ လမ်းမခွဲဘူး ရှင်းမ်ရစ်ခီ ငါပြောပြီးသား " Gyuvin " မတောင်းပန်နဲ့ကိုကို ... ငါတောင်းပန်ခံချင်လို့ ပြောတဲ့စကားတွေမဟုတ်ဘူး ငါကိုကို့ကိုပြောခဲ့ပါတယ် ငါ့ဘဝထဲ မခေါ်ချင်ဘူး ကိုကိုက ပိုနာကျင်ရတဲ့သူဖြစ်မှာစိုးလ...
