CESARET | Texting

25.BÖLÜM

Keyifliyim okumalar
Biz geldikkkkk
OY ve YORUM LÜTFEN ⭐️🌟

25.BÖLÜM

Nevra'dan,

Darmadağınım, yaşananlardan sonra kendime gelemiyorum. Rüyalarım oldukça tuhaflaşmış. Yeteri kadar kendime iyi bakamıyorum. Özlem duygum yerini öfkeye bırakıyor. Hayata iyi tarafından yaralı olarak bakmak çok zoruma gidiyor sevmenin hayatımda bıraktığı izlere şaşırarak bakıyorum.

Şu anın içinde mutlu olmam gerekirken mutsuz bir halde olduğum ortamda oturuyordum. Aile toplantısındaydık, Oğuz'un ve benim ailemle oturduğumuz yemek masasında bir et parçasından farksızdım. Zihnimin derinliklerinde kaybolmuş, o düşünceden diğer düşünceye savruluyordum.

"Nevra güzel kızım iyi misin rengin solmuş?" Kulaklarımı dolduran yaşlı ince sesle başımı tabağımdan kaldırıp Oğuz'un annesine, Mehtap Hanıma baktım.

Başımı sallayıp düşüncelerimden uzaklaşırken yüzüme tebessüm yerleştirdim. "İyiyim, sadece bugün biraz yoruldum." derken elime değen sıcak tenle soluma döndüm.

Oğuz, "O çok iyi anne benim yanımda." derken gözlerimin içine bakıyordu.

Kaşlarımı çattım. Bunun nedenini biliyordu. Yarın evliliğimizden bu yana iki ay geçmiş olacaktı ve onunla anlaştığımız gibi bu gece ailelerimize anlaşamadığımızı ve boşanmak istediğimizi söyleyecektik. Fakat şu an sergilediği harekete öfkelenmiştim.

"Oğuz." dedim ona biraz yaklaşarak kulağına yaklaştım. "Her şey iyiymiş gibi değil de kötüymüş gibi gösterecektik, ne bu aşık adam ayakları?" Dişlerimin arasından öfkeyle sessizce konuşmuştum.

"Hayatım bunu onlara da söylemeliyiz." Yüksek sesiyle ondan uzaklaştım. Hayretler içinde ona bakarken herkesin gözleri bizdeydi. Ardından gözleri gözlerimi buldu yüzüme hayran hayran bakarken devam etti konuşmasına. "Aydın ailesi büyüyor." Yüzüme uzandı ve şoktan, soğumuş yüzüme bir öpücük kondurdu. "Nevra hamile."

Ellerim titredi, kalbim acıyla sıkışırken tenimdeki soğukluk daha da arttı. Karşımdaki adamın söyledikleri beni ruhumdan uzaklaştırmış gibi bedenimdeki soğuklukla etrafımda mutlulukla ayaklanan bedenlere baktım. Bunu kabul edemezdim. Bu yalanın amacı neydi bilmiyordum ama bunu devam ettiremezdim.

Mutlulukla ayaklanan bedenlere kaşlarımı çatarak baktım ve yüzümü tekrar yanımdaki adama çevirdim. "Yalancı pislik." dedim etrafımızdakilerin de duymasını sağlayarak. Sevinç nidaları azalırken onlara döndüm, "Biz boşanıyoruz, hamile falan değilim ne yapmaya çalışıyor bilmiyorum ama ben mutlu değilim bu evlilikte yapamıyorum." dudaklarımdan çıkan sözlerle ayakta olan bedenleri izledim.

Hepsinin yüzünde asılı kalan mutluluk saniyeler içinde kayboldu ve hüzün ev sahipliğini devraldı. "Nevra!" dedi solumda, olan Oğuz.

"Sus." dedim ona dönmeyerek. Yüzüm babamdaydı. Sert yüzüyle yüzüme bakarken birleştikleri bu ihaleyi düşünüyordu mutluluğum umurunda bile değildi biliyordum.

"Ne boşanması kızım, sorununuzu çözebilirsiniz?"

"Ne çözmesi anne!" dedim bağırarak. "Mutluluğum kaybolmadı, bu evlilikte hiç mutlu olmadım. Boşanacağım." dedim ardından Oğuz'a döndüm. "Oğuz da devam ettirmek istemiyor konuştuk, hallettik, mutlu değiliz."

"Nevra bunun sonuçlarını biliyorsun değil mi?" Babam konuya dahil olduğunda kendimden emin bir şekilde onu başımı sallayarak onayladım.

"Evet baba senden hiçbir gelir istemiyorum bu eve de dönmeyeceğim sadece boşanmak istiyorum." dediğimde babam hızla beni yanıtladı.

"O zaman yarın halledelim bu işi."

*****

Bölüm sonu
Biz boşanıyoruzzzz
Çok şükür Allah'ım ya
Neyse koşun diğer bölüme
Bir sonraki bölümü yarın yazacağım
Final yaklaşıyor aşklarım❤️