The Vampire's Mate

Chapter 8: Finale

Skylar POV

Nakita ko lahat – yung mga fangs niya at yung mga red eyes niya. May isang girl na dinala siya palayo mula sa opisina niya, tapos biglang sumalita yung girl at inutusan ako na lumayo na lang. Grabe, intense! Kinakabahan ako kasi parang may mangyayaring masama. Tinititigan ko si Sir, kinakabahan pero curious rin. Hindi ko makakalimutan yun. He's enduring his punishment. I don't know what Sir Vladimir did to deserve that punishment. I haven't learned enough from vampires like him.

Thinking about what happened, I realized there's a lot more to learn about Sir Vladimir and his kind.

The abrupt encounter with the vampire left me with an insatiable curiosity, urging me to delve deeper into the cryptic world they inhabited. There was an undeniable mystique surrounding their existence, shrouded in both fear and fascination. My pursuit of understanding was fueled by a newfound determination to unveil the mysteries that surrounded them, regardless of the risks that might lay ahead. This encounter marked the beginning of a journey into a realm filled with the unknown, and I was determined to learn all that I could about Sir Vladimir and the secrets he held.

Napahawak ako sa balat ko nang bigla itong sumakit, sobrang sakit. Hindi ito normal, hindi siya katulad ng nararanasan ko noon. Mas masakit ito, ngayon, parang sinusunog ang leeg ko sa sobrang sakit. Agad-agad na akong tumakbo paalis sa opisina para makauwi ako sa bahay.

Napatingin ako sa buwan ngayon at napansin ko na kulay pula ito. Malaki din siya at sobrang liwanag ng langit dahil doon. I don't know kung may ibig sabihin ba yun, may nangyayari bang masama?

"Buti nakauwi ka pa, umupo ka," kalmadong sabi ni Lola. "Lola, bakit ang sakit nito?" Maluha-kuha kong tiningnan sya, hawak ang leeg ko.

"Dumating na ang takdang panahon, apo. Ginagawa na ang huling ritwal, mapaparusahan ang bampirang nakatakda sayo."

"You mean he's my mate? Si Sir Vladimir?"

"Alam kong magwawala ang bampira, lalo na't naamoy niya ang dugo mo. Sinaktan ka ba niya?"

"Almost, pero ano ba mangyayari sa kanya, Lola?"

"Makakaranas ang bampirang nakatakda sayo ng matinding pagkauhaw na maaaring ikamatay niya," sagot nito na ikinagulat ko. "Alangan naman hahayaan ko siyang mamatay."

"Hindi ka pwedeng magpakasal sa isang bampira, kalaban natin sila," seryosong sabi ni Lola, hinawakan ang mukha ko. "Ayaw kong mapahamak ka sa mundo nila, kaya kung maaari, manatili ka dito at gagawa ako ng paraan paano ka makakatakas sa dapat mangyari."

Nagpatuloy pa si Lola, at napatahimik naman ako sa sinabi nito.

"Ang kwintas? Nasaan ang kwintas mo?" Natatarantang tanong nito. Hinawakan ko ang kwintas na nakasuot sa leeg ko.

"Bakit hindi gumagana ang kapangyarihan ng kwintas mo?" Umiiyak na ako sa sobrang sakit ng leeg ko, halos hindi na ako makahinga.

Nauuhaw ako, nauuhaw ako. "No. No. Hindi maaari to! Mortal at bampira, hindi dapat kayo." May dumating na mga tao sa amin. Siya yung babae kanina. Humarang si Lola sa harapan ko ngayon. "Parehong mamamatay ang dalawa kung hindi mo siya ibibigay sa amin. We need to save them both," sabi ng isang boses ng babae.

"Alam mo ba kung gaano ka delikado para sa kanila 'yon? Stop your crazy rules!"

"No," rinig kong sabi ni Lola. "Please, please for the same of my brother's life! Their life!" Is this the end of my life?

"Kunin n'yo na ang apo ko pero ibalik n'yo siya ng buhay dito."

The room seemed to blur, tsaka parang nag-fade out yung mga boses sa paligid ko. Feeling ko, malapit na akong mawalan ng malay. Yung sakit sa leeg at yung sobrang uhaw sa dugo, grabe, sobrang hirap. Alam ko yung seriousness ng situation, pero parang ang bilis ng lakas ko, parang nawawala na.

Nung mga oras na 'yon, naalala ko ang mga mahahalagang bagay sa buhay ko. Naisip ko ang mga alaala, mga pangarap, at mga taong mahalaga sa'kin. Biglang nagkaruon ako ng takot na hindi ko na sila makikita.

Ramdam ko na may bumuhat sa akin, halos hindi ko na maimulat ang mga mata ko, parang gusto ko nang matulog. "Please Skylar, don't sleep! My brother needs you!" I heard her in my thoughts. Yes, sa utak ko mismo. Mga ilang segundo lang ay iba na ang hangin na nilalanghap ko. Parang nawala ang sakit ko sa katawan. Napamulat ako sa mata ko, at ang buwan lang ang nakikita ko. "Nasaan tayo?" Tanong ko sa kanya. "Nasa mundo ka na namin, nandito na tayo Skylar."

"Please feed him with your blood." Tumango ako bilang sagot at dahan dahan na pumasok sa loob ng kulungan kasama siya. Sa sobrang bilis ng pangyayari, nakita ko si Vladimir na nasa likod ko na. Alam kong naamoy niya ang dugo ko. "You're here," hindi makapaniwalang sabi nito.

"I know you're thirsty, drink my blood Vladimir."

"Calm down, make it slowly." Sabi ko dito at hinihimas ang likod nito. "Nah, don't sleep. Drink my blood Skylar, I know you're thirsty too." Sinugatan niya ang pulsuhan niya at pinalapit ito sa akin. "Drink before something bad happens to you."

Matapos kong inumin, parang nawala ang sakit sa katawan ko, pati na rin ang panghihina. Ang gaan-gaan sa pakiramdam ng mawala ang uhaw ko. "I'm glad you're done, welcome to the family Skylar," nakangiting sabi nito sa akin habang hinahawakan ang kamay ko. Napatingin ako sa kamay ko nang mapansin na pumuti ito. "Nagbago ang kulay ng balat ko," hindi makapaniwalang sabi ko sa sarili ko. "Also your hair, my love." Hinawakan niya ang buhok ko.

"You're a vampire now Skylar, were married too. What happened awhile ago is our wedding ritual and the final ritual for me as a prince."

-THE END-