Podziemny układ. Vendetta [18+]

17. NOAH

Cześć!

Z małym poślizgiem, ale w końcu jest 😀

Uwaga, rozdział zdecydowanie 18+ 🚩!!! 

Tym razem coś z przeszłość Noah. 

P.S 

Nie jestem pewna, czy w weekend uda mi się wstawić rozdział, jeśli nie dam rady, postaram się wynagrodzić Wam stratę tak jak teraz w tygodniu.

Miłego czytania 🖤

------------------------------------------------------

Przeszłość

Jak się okazało, blondynka z niebiańskimi cyckami miała na imię Olivia i najwyraźniej, potrafiła robić zajebistą laskę.

— Kto by się spodziewał, że takie aniołki, tak dobrze potrafią obciągać. — Mauricio złapał blond pukle w garść, podążając za ruchami dziewczyny. — Jeszcze raz, maleńka — jęknął przeciągle. — O, tak, znasz się na rzeczy.

Olivia, zachęcona słowami Mauricia, powtórzyła wcześniejszy manewr z jeszcze większym zaangażowanie. Roześmiałem się, zamykając drzwi łazienki i cofając się do wyjścia.

— Ej, ej, ej! A ty gdzie, do kurwy?! — warknął niezadowolony Orvaldi. — Tchórzysz?

Uśmiechnąłem się pod nosem. Maskując uśmiech, odwróciłem się w ich stronę.

Dziewczyna oderwała się od jego kutasa z głośnym mlaśnięciem, lustrując moją sylwetkę rozbieganym spojrzeniem.

— Liczyłam na trójkąt, ogierze. — Znów zwróciła się do Mauricia. — Nie, żeby czegoś ci brakowało... — powiodła po wyrzeźbionym torsie palcem wskazującym. — Ale lubię ostrą jazdę, a wy dwoje wyglądacie, na takich, którzy potrafią zadowolić dziewczynę. Jesteście braćmi?

Widziałem ekscytację, malującą się w jego spojrzeniu. Dziewczyna opadła na kremową wykładzinę, obracając zwinie ciało; ostatecznie opadając na kolana. Odrzuciła długie, blond włosy na jedno ramię. Klęcząc na podłodze, rozsunęła nogi na tyle, na ile pozwoliła jeansowa miniówka.

— Lalka, szoruj do uciekiniera, bo popsuje nam zabawę.

Orvaldi klepną dziewczynę w tyłek, popychając ją w moją stronę. Olivia uśmiechnęła się i zaczęła sunąc w moją stronę na czworaka. Wsunąłem dłonie do kieszeni spodni, nie spuszczając z dziewczyny wzroku. Uśmiechnąłem się półgębkiem, gdy drobne dłonie zaczęły wolno sunąć po moich udach, docierając do krocza. Dziewczyna, zaskoczona brakiem reakcji, rozpięła klamrę paska i rozsunęła wolno rozporek.

— Nie podobam ci się? — spytała kokieteryjnie, wsuwając dłoń pod materiał bokserek.

Usłyszałem prześmiewcze prychnięcie z drugiego końca pokoju.

— Co jest, Noah? — rzucił prowokacyjnie. Mauricio wciągnął kreskę, którą chwilę temu pieczołowicie przygotowywał. — Nie podoba ci się? — dokończył z trumfem, a zarazem wyzwaniem w głosie.

Kutas, skwitowałem w myślach.

— Wstań. — Rozkazałem, bez cienia wesołości, odwzajemniając spojrzenie Orvaldiego. Niestety, nie miał najmniejszego pojęcia, że właśnie przypieczętował swoją przegraną.

Spojrzałem na dziewczynę, powoli podnoszącą się z kolan. Zdjąłem koszulę przez głowę i rzuciłem materiał na podłogę, nie spuszczając z niej surowego spojrzenia.

— Odwróć się.

Wykonała polecenie. Przysunąłem ją bliżej. Skierowałem jej twarz na Orvaldiego. Położyłem dłoń na jej szyi, wodząc językiem po rozgrzanej skórze. Czułem, jak zadrżała, pod wpływem mojego dotyku.