DEĞMEZ.

7.BÖLÜM

~~~Barlas'tan~~~
Sidelya'yı hastanede o halde bıraktıktan sonra eve gittim. Yorgundum ama uyuyamıyordum. Sidelya'nın o acı çeken yüz ifadesi ve ağlamaklı yüzü gözümün önünden hiç gitmiyordu. Ne olursa olsun onun yanında olmalıydım. Canım pahasına bile olsa.. Sidelya'nın eski hayatını araştırmak için adam tuttum. Ama ailesinin kimliği belirsiz kişi tarafından öldürüldüğünden başka birşey bulamadım. Sabahı düşünceler ile birlikte getirirken duş alıp giyinip hastaneye yola çıktım.

~~~Sidelya'dan~~~
Gözümü açtığım zaman beyazlar içinde kötü kokan hastane odasındaydım. Uyuya kalmışım. Ama bana uyumak haram. Kendimi eskiden hep melek gibi hissederdim. Ama ailem öldürüldüğü günden beri kirlenmiş gibi hissediyorum. Ki kirlendimde.. Düşünceler içinde boğulurken kapı sesiyle kendime geldim. Barlas'ı kapıda gördüğüm zaman şaşırdım. Neden gelmişti ki? Beni kurtardı diye bu kadar ilgilenmesine gerek yok.
"Sidelya iyi misin? " Sessiz bir şekilde konuşmuştu. Sanki korkuyor gibiydi. Ama neden? Belki sana aşıktır... Ben iç sesimle boğuşurken Barlas tekrardan konuşmaya başladı. "Lanet olsun Sidelya şu ağzını açıp iyiyim yada kötüyüm demek çok mu zor? Neden böyle yapıyorsun? Bana acı vermeyi bırakıpta bir kere yardımcı olsan ne olur ki? Sana yardım etmek istiyorum. Lanet olsun ki senin yanında olmak istiyorum. " Son sözlerini söylerken sesi titremiş ve kısılmıştı. "İyiyim." Birden dolmuş gözlerini kaldırıp bana baktı. Sanki benim konuşmama şaşırmış gibiydi. Yavaşça yerinden kalkıp yanıma geldi. Sanki ne yapacağını şaşırmış gibi bir hali vardı. Bende kızarmış gözlerimi ona çevirdim. Ağlamamak için kendimi sıkmaktan gözlerim kızarmıştı ve güçsüz duruyordum. Lanet olsun güçsüz olmaktan nefret ediyorum. Usul usul saçlarımı okşarken beni rahatlatmak için konuşmaya başladı. O konuşsun ben ölene kadar dinleyebilirim.. "Sidelya merak etme. Artık yanındayım sana birşey olmasın diye elimden geleni yapıcam ve sen neyden korkuyorsan korkunu geçiricem." O böyle konuştukça ve saçlarımı okşadıkça uykum geliyordu. En son duyduğum yemin ederim seni üzen kimse onu bulup bu yaptığına pişman edicem olmuştu. Ve belkide ailem öldükten sonra ilk defa huzurla gözlerimi kapattım. Kendime bile söylemesemde Barlas'ın yanında huzurluyum ve ona güveniyorum...

Uzun bir aradan sonra tekrar beraberiz. Hikayeyi silmeyi bile düşündüm. Ama özelden yeni bölüm yazanlar sağolsun yazmak istedim. Kurgu aklımda iyice oturmaya başladı ve ne kadar okunursa ve vote ve yorum gelirse o kadar çabuk yeni bölüm gelir. Diğer bölümde görüşmek üzere.