Sevgili Günlük; 30.10.2023
Artık anlıyorum aslında bazı şeyleri ve anlamaktan da ziyade kaçmaya başladım.
Öyle çok soğudum ki herkesten ve herşeyden. Üstelik soğumuş olup bir de ilgiye muhtaç olmam var. Bununla da asla başa çıkamıyorum ve sadece midemi bulandırıyor kendimden iğreniyorum. Bir insan sevgiye aç olur mu? Ben açım...
Bunu bilmek en çok ağlatıyor çünkü elimden bir şey gelmiyor ve bunu zayıflık gibi görüyorum ya da güçsüzlük hatta belki de sadece kendime yediremiyorum. Bilmiyorum ama bu benden nefret ediyorum.
Bunlar yetmiyormuş gibi bir de devam eden bu hayat tekrar tekrar yüzüme sert bir tokat atarak sen felaketsin diyor.
Ben felaket miyim sevgili günlük?
-Ben felaketim. :')
Biliyor musun cumartesi günü olan nişana bende gitmek istedim niye bilmiyorum annem anneannenlere de demişti gidecekler diye. Bende vazgeçmiştim. Sonra tabi cumartesi bitti sabah oldu erken kalktık düğün vardı. Ben uyandığımda annem telefonla konuşuyordu.
Meğersem benim binecek olduğum araç zincirleme kaza yapmış. 5 kere takla atmış. Bizden 3 kişi ilk arandığımızda yoğun bakımdaydi şuan ise 2 kişi yoğun bakımda. 1 ölü var... Annemin halası ölmüş.. Çok ağladılar. Çok ağladılar ve ben hiçbir şey yapamadım. Sadece kendimi sorguladım.
Haksızlık mıydı yaşamam?
:)
4 günde 4 kişi kaybım var. Biri öldürülen arkadaşım Uğur. Ve şimdi diğerleri...
Bunu düşündükçe iyi biri olmadığımı felaket olduğumu düşünüyorum ve hayatıma kimseyi almak istemiyorum. Sanki büyülü gibiyim. Her şey bir anda sardı etrafımı ve ben nefes alamıyorum.
Aşırı yoruldum ben, ben gitmek istiyorum uzaklara... Ama işte :)
Peki ya babam neden benim o tarz ortamlara girmemi istemiyor? Psikolojimi düşündüğünü düşünmüyorum. Düşünse bozmaz.
O zaman neden cenaze ortamlarından küçüklükten beri uzak tutuluyorum?
Eğer gitseydim sanırım gider dedemle ağlardım. Ölmemi isteyen ölmemim gerektiğini bana sürekli hatırlatan ondedemle ağlardım.
Ve bir de... Dersler var. Kızma bana sevgili günlük. Ne yapayım bir istek heyecan yok. Bir amaç uğur yok. Ne yapayım yorgunum. Yaşama sevincim yok. NE YAPAYIM BEN NE YAPAYIM?
Daha ne kadar sürecek daha ne kadar işgence yapacaklar bana ya, daha ne kadar?
Ya ben, ben yaşamak istemiyorum.
BEN YAŞAMAK İSTEMİYORUM.
Ben nefes almak, hayatım o kadar kalabaliklen uzaklaşıp yalnızlığa teslim olmak istemiyorum. Yani tam yalnızlığı istiyorum belki ama bari herkes sussun.
Ben dinleyemiyorum.
Ben yaşayamıyorum.
Ben gülemiyorum.
Ben ağlayamıyorum.
Ben hissizleştim.
Ben yoruldum.
Ben, ben hariç herşey oldum.
Mutluluk bu çocuk için kanlı bir salıncak...'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVGİLİ GÜNLÜK
Chick-LitKendi hayatımın yazarı olarak her günümü sevgili günlüğüme sunacağım... Ölmesi gereken biriydim ve o biri olarak hala devam ediyorum... Öleceğim güne kadar kendi yazarlığımı sürdüreceğim. Kendi kalemim beni her gün buraya sığdıracak. En çok belirtme...
