𝐌𝐲 𝐒𝐭𝐮𝐛𝐛𝐨𝐫𝐧 𝐁𝐨𝐲𝐟𝐫𝐢𝐞𝐧𝐝 [𝐓𝐊] ✓✓

° CHAPTER 29 °

පහුවදා උදේම නැගිටලා වොශ් එකක් එහෙම දාගෙන ස්කෝලෙ යන්න ලෑස්ති උනා.. ජිමින් රෑ වෙලා ගෙදර ගියා හදිස්සියක් කියලා.. ඊටපස්සෙ ආයෙම රෑ 12ට විතර කෝල් එකක් අරගෙන කිව්වා උදෙන්ම ලෑස්ති වෙන්න කෝච් එන්න කිව්වයි කියලා.. අයියා නැති නිසා අද ඉතින් කැන්ටිමෙන් තමයි කෑම..

මං කාමරෙත් අස් කරලා ට්‍රැක් කිට් එකත් ඇදගෙන ස්පෝට් බෑග් එකත් කරේ එල්ලගෙ ගෙදර ලයිට් නිවලා දොරත් ලොක් කරගෙනම පාරට ආවා..

දැන් උදේ 5.30ට විතර ඇති 6ට ගෙදරින් ගියත් 6.30 වෙද්දි යන්න පුළුවන් ඒත් මට ඕන උනා මගෙ හිත සැහැල්ලු කරගන්න ඒක නිසාමයි මං 5.30ට ගෙදරින් ආවේ.. පාර දිගට ඇවිදගෙන යද්දි මගෙ තනිමකන්න හිටියේ පාර දෙපැත්තෙ වැවිලා තිබ්බ පුංචි කහපාටයි රෝස පාටයි ඩුබායි රෝස මල් පාත්ති ටික විතරයි.. මේක ප්‍රයිවට් ලේන් එකක් නිසා ඒ මල් පාර දිගටම වවලා තියෙනවා.. තාමත් කළුවරයි හදිස්සියක් නැති නිසා මං ෆෝන් එකේ මගෙ ස්පොටිෆයි ප්ලේ ලිස්ට් එක ප්ලේ වෙන්න දාලා හෑන්ඩ්ෆ්‍රී දෙක කනේ ගහගත්තා..

සෙංකඩගල නුවරට වහින වැස්ස හවස
නුඹ ගැන මතක අහුරු දුන්නා පෙර ලෙසම
සුන්දර වැව රවුමට යන්නේ නෑනේ තවම
ඇවිලෙන මතකය මට ගන්න බෑනේ හිතට...

ඔබගේ තුරුලේ
ගිලිහී පරවූ
මලකී සුළඟේ පාවූ

අහසත් කලු වී
අකුණුත් බොඳ වී
කඳුලේ පැටලී තනිවී

දිනේශ් ගමගේ, ගෙ සෙංකඩගල නුවර කොච්චර ඇහුවත් එපා වෙන්නෙ නැති අදකාලේ ලස්සනට ලියවුනු ලස්සනටම කියවෙන සිංදුවක් ජන්කුක්ව මතක් වෙනවා පුදුම විදිහට.. එයා ගෙදර ඇවිල්ලා ගියත් හරි තාමත් මැසේජ් එකක් නැ..

අත්වැල් පටලාගෙන පියඹුව හන්තාන
තවමත් උන්නු ලෙසට ඉන්නවානේ තනිව
වැව්දිය නිසල වෙලා මගේ හදවත වගේම
දළදා සමිදු පිහිට විතරයි අද හිතට

අහසත් කලු වී
අකුණුත් බොඳ වී
කඳුලේ පැටලී තනිවී

සෙංකඩගල නුවරට වහින වැස්ස හවස
නුඹ ගැන මතක අහුරු දුන්නා පෙර ලෙසම....