සුදු රෝස✅ [Nonfic BL💛💜️]

18. උපාසක අභී

පැය තුනක් , තුන හමාරක් විතර අපි කොලබ ඉදන් එන්න ඇති. නිදාගෙන ම ආව නිසා එච්චර දැව්න්නෑ. මට ඇහැරෙද්දිත් අභී අයියා හොද සැපට නිදි උනුහුමට ගුලි වෙච්ච පූස් පැටියෙක් වාගෙ. මට ලෝභ හිතුනා ඇහැරවන්න. ඒත් ඉතිං බහින්න එපැයි අනික් ගොල්ලොත් එක්කලා.

"අයියේ..."

මේං මේ මනුස්සයා කතා කරන්න කරන්නත් තවත් මගෙ බෙල්ල අස්සට ගුලි වෙනව. මං ටිකක් දුස්ට වෙලා ඔච්චර වෙලා වහල තිබ්බු ජනෙල් පියන ඇරල දැම්මෙ සීතල ම සීතල හුලං ගොඩක් ඇතුලට එන්න දීලා.

අභී අයියා මාව තද ම තදින් තුරුලු කරන් බදාගත්තා.

"නැගිටින්නකො අනේ. අපි ආවා."

එක ඇහැක් විතරක් නිකං බලෙන් වාගෙ ඇර ගත්ත අභී අයියා ලොකුම ලොකු ඈනුමකුත් ඇරල අනික් ඇහැත් ඇරගත්තා. මේ මනුස්සයා කලින් මං කාලා ආවද ඇහැව්වෙ බඩගිනි වෙලා ද කොහෙද.

"මෙච්චර ඉක්මනට ආවද බබා අපි "

"ඉක්මන් නෑ ඉතිං , නින්ද ගිය හින්දා ඒක එච්චර දැනුන්නැත්තෙ"

"ම්හ්හ්... මට මෙහෙම ඉන්න ඕනි."

"ඔහොම ඉන්නද දැන් ට්‍රිප් එක ආවෙ?"

"මෙහෙම ඉන්න තමා පෙම් මුල්ල අල්ලගත්තෙ"

මං කට උල් කරාන අහක බලාගත්තා. බස් එක නැවැත්තුව. හන්තාන කන්ද නගින්න ගන්න නම් නෙවෙ. කන්ද නගින්න පටන් ගන්න තැනට ටිකක් එහායින් තියෙන සදගිරි සෑය වදින්න කියල තමා කිවේ.

"ගායීස්ස්..... එන්න අපි බහිමූ... "

කට්ටිය කඩිමුඩියෙ බහින්න ගත්තා. හැමෝම කිය කියා ආවෙ කන්ද නගින්න කලින් සෑය වැද පුදා ගන්න එක හොදා කියල. ඒක අපි ප්ලෑන් කරල තිබ්බෙ නැ. හිතුව ට වඩා කලින් එන්න පුළුවන් උන හින්දා හදිසියේ හිතිච්ච දෙයක්. ඒ උනාට අපි සුදු ඇදුමක් වත් ගෙනත් තිබ්බෙ නෑ. ඇයි ඉතිං කව්ද හිතුවෙ. අපි ආවෙ කන්ද නගින්නනෙ.

"ගායිස්.. සෑය වැදල කෑම කන්න යන්න පුළුවන්. අපි නගින්න කලින් උදේ කෑම අරන් ඉමු.. "

ලීඩරයා නම් මාර ඩයල් එකක්. එන්ජොයි කරන්න වත් වෙලාවක් නැ මනුස්සයට. කෑල්ලක්වත් නැද්ද දන්නෑ. ඌට සෑහෙන වගකීමක් නෙ ඉතිං. මුලු බස් එකම බලාගන්න එපැයි.