Old Injury (Chen Shang) [ABO]

17.Bölüm

Hiç Sahip Olmamak mı Daha Sefilce, Yoksa Sahip Olup Kaybetmek mi?
.
.
.

Artık yürüyemediğini gördüm ve ona yardım etmek için acele ettim. Yanına gider gitmez eline dokundum ve gözleri olduğu yere sabitlendi.

"Dokunma bana."

Ay ışığı koridorun diğer tarafındaki cam pencereden içeri süzülüyordu ve sanki gözlerindeki ayaz büyümüş gibiydi. Parmaklarım alevler tarafından kavrulmuş gibi kıvrıldı ve istemsizce bir adım geri attım.

Sendeleyerek duvara dayandı ve birkaç adım sonra durarak yürümeye devam etti. Dikkatli ve zahmetli bir şekilde nefes alıp veriyordu, işitme duyusu zayıf olan ben gibi bir Beta bile bunu net bir şekilde duyabilirdi.

Song Bai Lao'nun inatçı sırtına bakarak dişlerimi sıktım, yüzüne bakmadan hızla ona yetiştim, onu kaldırdım ve yatak odasına doğru yürüdüm.

"Sen, beni bırak..." Kurtulmak istiyordu, acı çektiği için benim tarafımdan desteklenmek konusunda isteksiz davranıyordu.

Yatak odasına girince nihayet biraz güç topladı ve beni itmek için mücadele etti.

Bir "Bump" ile sırtım kapıya çarptı, öfkem ne kadar iyi olursa olsun, onun cehaleti tarafından yıpratılacaktı.

"Şu anda bana kızmayı keser misin?" Kısık bir sesle, "Kaç yaşındasın, ne zaman ne yapacağını söyleyemiyor musun?" dedim.

Song Bai Lao vücudunu yavaşça biraz hareket ettirdi ve eklemleri dondu. Paslanmış dişliler gibi, kolunu her kaldırdığında bir an durgunluk yaşıyordu. Biraz çaba gösterdikten sonra paltosunu zorlukla çıkardı ve halının üzerine attı.

Yorgun bir şekilde döndü: "Dışarı çık, kimseyi görmek istemiyorum."

Beyaz zemin üzerinde kırmızı her zaman şok edicidir. Şok içinde sırtına baktım. Çok mu hareket etmişti yoksa yolda mı böyle olmuştu bilmiyorum. Yeni değiştirdiği beyaz gömleğinde kan lekeleri vardı.

Düğmelerini çözdü ve hareket etmediğimi görünce istenmeyen misafiri tekrar tahliye etme emrini verdi, "İnsanların sözlerini anlayamıyor musun?"

"Sen... yaran yine kanıyor." Az önce hâlâ biraz öfkeliydim. Song Bai Lao'nun yarasının bu kadar kötü olduğunu görünce yine biraz korktum ve düzgün konuşamadım.

Başını çevirip sırtına baktı ve umursamaz bir tavırla, "Ölmedim, kanamam normal değil mi?" dedi. Sonra gömleğini çıkararak vücudunun üst kısmını kaplayan bandajları ortaya çıkardı. Elbette, kan daha da fazla bulaşmış ve bandajın büyük bir parçasını kırmızıya boyamıştı.

Kan lekeli gömleğe bakmadı bile, yatağa düştü ve kıpırdamadı.

Bayılmasından korktuğum için bir süre yakından izledim ve iyi olduğunu teyit ettikten sonra yorganı belinden aşağısını örtecek şekilde diğer ucundan katladım.

Daha yakından bakıldığında, Song Bai Lao'nun sırtında bandajla sarılmamış birçok eski yara izi var ve şekilleri de farklı.🤧

Eskiden çok yaralandığını hatırlıyorum, ama bunların çoğu dövüşlerden kaynaklanan küçük yaralanmalardı ve bir yara bandı yeterliydi.

Sadece bir kez kötü yaralanması olduğunu hatırlıyorum. Tüm sırtı mavi ve mordu ve omzu şişmişti, sanki bir sopayla ya da başka bir şeyle dövülmüş gibiydi.

Lisedeyken kendisi ulaşamadığı için ilaçlı yağı sürmesine yardım etmem için beni zorlardı. O zamanlar ne tür bir alfanın onu bu şekilde yenebileceğini merak ediyordum, ancak şimdi bu uzmanın "Luo Qinghe" olarak adlandırılması muhtemel görünüyor.