Benim adım Jessi.Londra'da yaşıyorum...Yaşıyordum...Sıradan bir gündü,hava fırtınalıydı.Evde oturuyordum.Aniden kapı tıklatılmaya başladı.Kapı bir yandan tekmeleniyor bir yandan yumruklanıyordu.Elim ayağıma dolaştı, ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.Merdivenleri ikişer,üçer indim.Kapıyı açtım.Hava karanlıktı.Gelen kişinin kim olduğunu anlamak mümkün değildi.Telaşlı bir sesti."Hemen buraya gel, acele et!"diye haykırdı.Ne olduğunu anlamadım.Birazcık bakıştık.Sonra kolum sıkca tuttu ve kendine doğru çekti.Ne olduğunu anlamamıştım.Beni bi arabaya bindirdi.Arabanın sıcaklığı içimi ısıttı.Konuşmaya başladı."Çok acele etmemiz gerekiyor"dedi.Etrafıma bakındım.Işık yoktu...Korkuyordum.Titreyen bir sesle"Ne oldu?"dedim."Hortum"dedi aceleci bi sesle.Şaşırmıştım ve korkuyordum.Arkama döndüm ve bir an şok geçirdim.Kocaman...Kocaman bir hortum vardı.Arabanın göstergesine baktım kendime geldiğimde.O kadar hızlı gidiyorduk ki korkudan öleceğimi sandım.Yollar araba kaynıyordu.Büyük bir kalabalık vardı.Herkes telaş içindeydi.Gözlerim kararmaya başladı...Gözlerimi açtığımda güneşin gözlerimde yarattığı o acı etkiyi hissettim.Küçük bir odadaydım.Birden karnıma bir ağrı girdi.Bu her heyecanlandığımda yaşadığım bir durum.Aklıma geldi...Beynim durdu sandım. Ailem neredeydi.Odada benden başka kimse yoktu.Küçük bir camı farkettim.Açtığımda karşımda duran görüntü beynimi iyice durdurdu.Çöldeydim...Evet çöldeydim.Bu beni iyice korkuttu.Kimse, hiçkimse yoktu.Bir tane insan bile.İste burada başladı benim hikayem.Artık herşeye hazırlıklı olmam gerekiyordu.Herşeye...
