24102023
☆
"Elini tutarsam, var olurum." diye bağırmış kör kütük bir aşık ıssız gecenin karanlığında.
Ne ay ne de yıldızlar varmış gökyüzünde.
Güneş ise doğmaya hiç niyeti yokmuş gibi öylece yalnız bırakmış kalbi ateşler içinde olanı.
Değerlisini kaybetmiş meğer zavallı ve yokluğa karışmış kendi varlığı.
Yeniden bağırmış kayıpken, "Gözlerine bakarsam nefes alırım."
Umutsuz bir seslenişmiş bu. Zararlı bir aşkmış ondaki. Zehir dermiş eskiler.
Habersiz aşk, panzehiri olmayan bir zehirdir. Diye.
Fakat bilmezlermiş bu zehrin hissedilebildiğini.
Gecenin karanlığına şöyle seslenmiş zehirlenen, "Saç tutamlarında gezinirse parmaklarım, diner tüm acılarım. Yangınım ve görünmezliğe mahkum olan kalbim."
Sevgisi öyle büyükmüş ki bunu göremesede hissedebilenin canını inceden inceye yaktığını dahi anlamazmış.
Zavallı aşık bunu öğrendiğinde, ölümü hak görmüş kendine.
Ağlamış zifiri karanlık olan gecelerce.
Hıçkırıklarını duyabilmiş yalnızca değerlisi.
Ölümü hak gören kendine, veda etmiş son kez sevdiğine karanlığın içerisinde.
"Güneş doğmayacak, gözlerinde çünkü.
Nefes alamam artık, gözlerine bakamamda ondan.
Affet sevgilim, tüm varlığımla sevdim yalnızca seni.
Ve ne olursa olsun bil istedim bencilce."
☆
24102023
