Letter of November [yizhan] sinhala

47

මම ඇහුන දේ අදහා ගන්න බැරුව ටිකක් වෙලා අක්කා දිහා බලාගෙන හිටියා...

"ඒ වුනාට අක්කේ... ඒ අක්කාගේ අයියානේ...."
"අපි ලේ නෑයෝ නෙවෙයි තරුක.... අනිත් එක අපි දෙන්නා ගොඩක් කාලයක් හම්බවුනෙත් නෑ...  මං අයියා උසස් පෙල කරන කාලේ ඉදලම එයාට කැමතියි.... තරුකට කියන්න එයා මං නිසා කලින්‍ යාලු වෙලා හිටිය කෙල්ල එක්කත් තරහා වුනා...  ඉතින් එයා හැමදේටම වඩා මට ආදරෙයි කියන්නේ මං නෙවෙයිද තෙනූ අයියට ගැලපෙන්නේ.....?"

".............."
"කියන්නකෝ තරුක...."
"ම්ම්..."
"ඒකනේ..... මං හිතනවා තරුක ඕපන් මයින්ඩඩ් කෙනෙක් කියලා.... අපි ගැන වැරදියට හිතන්න එපා.... මං ඉතින් තරුක එක්ක හැමදේම කියනවනේ.... ඒකයි කිව්වෙ.... තරුක උනත් නිකමට ටිකක් හිතලා බලන්නකෝ.... අයියා ඔහොම තනියම ඉන්නවට වඩා හොදයි නේද.... අයියට ආදරේ කරන කෙනෙක් එක්ක සතුටින් පවුලක් වෙලා ඉන්න එක.... මට අයියාගේ හෙවනැල්ල වගේ ඉදලා අයියට උදව් කරන්න පුලුවන්.... අනිත් එක ඔය හැම නුහුරක්ම නැති වෙලා යනවනෙ ලමයෙක් එහෙම හැදුවාම..... නිකමට හිතලා බලන්නකෝ.... හැමදාම අයියව මුලින්ම තෙරුම් ගත්ත මං අයියා එක්ක හැමදාම හිටියොත් හොද නැද්ද....?"
"ම්ම්......"

ඇස් කරකව කරකව හරි සතුටින් හුස්මක්වත් ගන්නේ නැතුව අක්කා කියවගෙනම ගියා.... අන්තිමට ලොකු බරක් නිදහස් කලා වගේ ලොකු හුස්මක් අරගෙන අක්කා මාත් එක්ක හිනා වෙනකොට... මං ඇත්තටම අක්කා කිව්ව දේ ගැන හිතන්න ගත්තා....

අක්කා කිව්ව දේවල් වල ඇත්තක් නැතුව නෙවෙයිනේ..... මට බැහැ කවදාවත් අයියට උදව්වක් වෙලා අයියාගේ ලගින් ඉන්න.... මං දන්නේ නෑ මට තියෙන ප්‍රශ්නත් එක්ක අයියට එයාට ඕන සැනසීම සතුට මට දෙන්න පුලුවන්ද කියලා.... අයියා ගෙදරදී කිව්වා වගේ... මං කලේම අයියාට රිද්දවපු එක.... මට බෑ අයියට ලස්සන සම්පුර්ණ පවුලක් දෙන්න.... මං අයියාව ඇත්තටම අතාරින්න ඕනේද.....
ඒත් දෙයියනේ... මට බෑ ඒ වගේ දෙයක් හිතන්නවත්.... අපි ආදරේ කරන්න පටන්ගත්තා විතරයි.... අක්කා කිව්ව දේවල් එක්ක.... මට මගේ සිතුවිලිම දරාගන්න බැරි වුනා...

අක්කා තවමත් කියවනවා.... ඒත් මං හිතන්නේ නෑ මට ඒ දේවල් අහගෙන තේරුම් ගන්න සිහියක් තිබුනා කියලා...  අක්කා ඉස්සරහා මගේ කදුලු මගේ නොසන්සුන්කම මගේ පීඩනේ හංගන්න හිනා නොවුනත් අඩන්නේ නැතුව ඉන්න මං මගේ හැම ශක්තියක්ම දැම්මා.... මට ඒ වෙලාවේ දැනුනා..... ආදරේ කරනවා කියලා මං අයියාට කිව්වේ අද වුනාට.... අයියාව අතාරින්න බැරි තරමටම මං අයියාට බැදිලා... දැන් මං දන්නවා....ගොඩ කාලෙක ඉදලා මට අදුරගන්න බැරුව තිබුනු ඒ හැගීම.... ඒක ඇත්තටම ආදරේ තමයි....

මට දැන් බයයි කියා ගන්න බැරි තරමටම බයයි...  අයියා එයාගේ පවුලේ අයට ආදරේ කරන තරම මතක් වෙනකොට.... මාව එයාලා වෙනුවෙන් අතාරින්න තියෙන අවස්තාවත් ඒ වගේම වැඩි වේවී කියලා දැනෙනකොට මට බයයි....

මට ...මට දැන් අයියා ගාවට දුවලා ගිහින් අයියාව තදින් බදාගෙන කියන්න ඕනේ.... මාව අතාරින්න එපා කියලා.... මාව එයාගෙන් ඈත් කරන්න එපා කියලා.... අපි මුලු ලෝකෙටම හරි අපේ ආදරේ ගැන ඉක්මනටම කියමු කියලා.... එයාව අයිති මට විතරයි නේද කියලා.... මට කියන්න ඕනේ.... දැන් මං වෙනුවෙන් ඉන්නේ එයා විතරයි කියලා.....

ඒත් මට බයයි.... එයා මට සමාවෙන්න කියලා කියයි කියලා.... මට බයයි අබ්බගාතයෙක් එක්ක මං මොනවා කරන්නද කියයි කියලා....ඉතින් එහෙම හිතෙනකොට කොහොමද මං අයියාව නවත්තගන්නෙ....

මාව එකපාරට ගැස්සිලා ගියේ කවුරුහරි මාව හොලවනවා දැනෙනකොට.....

"අහ්.... අයියේහ්....."
"මොන සිහියෙන්ද ඉන්නේ තරූ.... මං කතා කලා කතා කලා ඔයා නිකන් පිලිමයක් වගේ හිටියේ.... මේ තේක බොන්න... "
"...හ්..හා...."
"මොකද දෙයියනේ බය වෙලා වගේ...."
"න්..නැහෑ මොකුත් නෑ අයියේ...."

අයියා ඇවිත් මගේ ලගින් වාඩි වෙනකොට අක්කා එතන තිබ්බ පුටුවක් ඇදගෙන අයියාගේ ලගින් වාඩි වුනා....

"කෝ මට තේ...."
"පොඩ්ඩිත් මෙතන කියලා දන්නේ නෑනේ... මගේ තේ එකෙන් බාගයක් දෙන්නම් ඔයාට... ආ...."

අක්කා අයියාගේ තේක අරගෙන මගේ දිහා බලලා ඇහැක් ගහලා හිනාවුනා.... මං මේවා දරාගන්න ඕනෙමද දලදා හාමුදුරුවනේ.....

________________________
මම

^_^

Nara...