Smells like teen spirit

Niesamowita niespodzianka

Byłam zaszokowana. Czy ona myśli o tym, o czym ja teraz myślę?! Nie, napewno nie, to nie możliwe. Z zaciekawieniem powiedziałam:

- O jakim marzeniu mówisz, mamo?
- Dobrze wiesz o jakim...
- No właśnie nie. Powiedz mi, nie trzymaj mnie już w niepewności.
- No, a więc postanowiliśmy z ojcem, mimo Twojego złego zachowania, zafundować wyjazd do Seattle i... Spotkanie z... Domyśl się...
- Nie mówisz poważnie.
- Całkiem poważnie córciu.
- Mamo kocham was, dziękuję - powiedziałam płacząc (oczywiście ze szczęścia).

Natychmiast chciałam się tą nowiną z kimś podzielić, ale... Z kim... No tak nie mam nikogo. Położyłam się na łóżko i nadal płakałam. Leżałam tak jakiś czas. Gdy wyszłam zapytać mamę kiedy wyjeżdżam, dowiedziałam się, że jadę tam za kilka dni co bardzo mnie ucieszyło. Nigdy nie byłam bardziej szczęśliwa niż w tamtym momencie. Do tamtej pory moje życie było porażką. W szkole udawałam, że nic się nie stało, tak jak zawsze ponura 15 - latka tak samo ubrana po prostu bez zmian.

*1.04.1994rok

Zaczęłam się pakować na wyjazd, w końcu wyjeżdżam już jutro. Wzięłam jedną małą walizkę. Nie byłam typowa, nie lubiłam chodzić na zakupy, ani mieć dużo ubrań. Postanowiłam nie myśleć o niczym, tylko o tym co jutro się wydarzy. Mój najszczęśliwszy dzień nadejdzie jutro. Było późno, więc położyłam się spać. Następnego dnia wstałam, przeczesałam włosy, zrobiłam makijaż, ubrałam się i poszłam na śniadanie, nie tak jak zazwyczaj, smutna i ponura, wręcz przeciwnie.Byłam uśmiechnięta i radosna. Rodzice od razu to zauważyli i wiedzieli, że dobrą decyzję podjęli z tą niespodzianką. Byłam im niezmiernie wdzięczna. Po śniadaniu poszłam do pokoju dokończyć pakowanie. Chciałam być już gotowa. Tak naprawdę to chciałam już być w Seattle, ale jeszcze czekała mnie droga. Jakoś po 11:00 pojechałam na lotnisko. Gdy dojechałam, byłam idealnie chwilkę przed odlotem. Wsiadłam szybko do samolotu i wyleciałam do Seattle.