Role play. Bir dönem aşırı popüler bir aktiviteydi(?)Bilmeyen varsa açıklayayım,
Genelde rastgele insanlar ile gruplar kurulur, herkes olmadığı, olmak istediği kişinin rolünü yapardı grup içerisinde. Kimi k-pop idollerinin rolünü yapardı kimi oyuncuların kimisi kurgusal karakterlerin.Ben hiç içinde bulunmadım ama aşağı yukarı biliyorum. Hala popüler mi emin değilim ama bir dönem herkes takmış gibiydi.
Açıkcası pek sağlıklı olduğunu da düşünmüyorum. İnsan psikolojisi etkilenmeye çok müsait. Teşhis koyma gibi bir çabam yok çünkü profesyonel değilim ama kişilik bozukluğuna yol açabilecek bir durum olduğumu biliyorum.
Lakin içine hiç girmeme sebebim bu değildi. Zaten fazlasıyla rol yaptığımı düşünüp daha fazlasına katlanamayacağıma karar vermiştim.
Bu günün konusu bu.
Herkes biraz rol yapar hayatında.Şimdiye kadar tamamen olduğu kişi gibi olan kimse tanımadım. Hiçkimse. Günümüzde pek olağan da sayılmaz zaten.
Herkesin rolünü yaptığı bir şeyler vardır. Bazısı ise tamamen bir rolden ibarettir ve onları kimse gerçekten tanımaz.
Kimi arkadaşları bir şeyi sevdiği için seviyormuş gibi yapar ama aslında içten içe nefret eder. Rol yapar çünkü kabul görmek istiyordur.
Aslında çoğumuzun sorunu bu sanırım. Kabul görme isteği.
En son ne zaman kendinizi gibi hissettiniz?
Veya soruyu değiştireyim, kim olduğunuzu biliyor musunuz?
Kendi adıma konuşayım, ben bilmiyorum.
En ufak bir fikrim dahi yok.O kadar uzun süredir rol yapıyorum ki.
Herkesin etrafında farklıyım. Annesinin yanındaki ben, babasının yanındaki ben, kardeşlerinin yanındaki ben, yakın arkadaşlarımın yanında ben, çocukluk arkadaşımın yanında ben, çok da yakın olmadığım arkadaşlarımın yanında ben, okulda ben, tanımadığım insanların yanında ben, sosyal medyada ben....
Ve daha bir sürüsü. Ailemin yanındaki benin gerçek ben olmadığına eminim. Ve ne yazık ki bunun için onları suçlayamıyorum bile.
Ellerinden geleni yaptıklarının farkındayım.
Okuldaki ben bana uzak olanı.
Arkadaşlarımın yanındaki ben ben miyim? Bu konuda emin olamıyorum işte.
Hepsinin yanında farklı olduğum için emin konuşmak zor oluyor.
Uzun lafın kısası, ben kendimi tanımıyorum.
Rol yapmak normaldi başlarda, eğlenceliydi. Kim istersem olabiliyordum. Rahat hissettirmişti. Buna tam olarak neden başladım bilmiyorum ama bir süre sonra zorunluluk haline geldi.
Düşünsenize yeni tanıştığınız biri için bambaşka bir siz oluşturabiliyorsunuz. Cezbediciydi ve durdurmak istemedim.
Ama şu an durdurabilmek için neler vermeye hazır olduğumu bilse, o zamanki ben başlamayı denemezdi bile.
Zorunluluk haline gelmesi demek bunu normalleştirmek demek. Normalim haline geldi. Bir insanın yanında her zamankinden farklı davrandığınızda bunun getirileri olur. Sorgularlar.
Bir şey mi oldu? Bir problem mi var? Ve saymaya şu an için uğraşmak istemediğim bir ton soruyla karşılaşma ihtimaliniz çok yüksek.
Bunlara cevap vermek zordu. Ne diyecektim ki? 'Aslında kim olduğumu bilmiyorum ve bugün rol yapmak için fazla yorgunum sorun sende değil.'
'Aramız kötü değil sadece her yerde rol yaptığım için senin yanında hangi rolde olduğumu hatırlamakta zorluk çekiyorum.'
İşin kötüsü, çözümü bilmiyorum. En kolayı kimseyi tanımadığım kimsenin beni tanımadığı bir yere kaçıp tek bir kişi olmak gibi geliyor. Ama doğru beni bulabileceğimin garantisi var mı?
Bir anda herkese olan tavrımı değiştiremem. Şartların buna müsait olmadığının farkındayım. Fakat bir şey yapmam gerekiyor çünkü çok yoruldum.
Kim olduğumu bilmemekten çok yoruldum.
Nasıl arayacağımı da bilmiyorum ki bulayım.Bulmaya çalışsam bile, bir yerden başlasam bile devamlı olarak rol yaparken tamamen kendimi bulmam mümkün mü?
Etrafında yalnızca duvarlar olan bir yerde kapı arıyor gibiyim sanki. Olmadığını biliyorum ama aramaya devam ediyorum. Aramayı boşverin aramayı düşünmeyi dahi bıraktığım noktada ne olacağından korkuyorum.
Hayatta olabilecek şeylerden, yaşanılacak şeylerden veya en basitinden, kaderimden korkuyorum.
Neden başladığını ve ne zaman, nasıl biteceğini bilmediğim bir kitabın içindeyim sanki.
Her neyse, siz herhangi bir yerde rol yapmayan biri görürseniz, dışarıda bir yerlerde ona çok özenen biri olduğundan bahsedin.
Kendinize çok çok iyi bakın. Kışın su içmeyi hatırlamak zor olur uzun süredir içmediyseniz bir bardak su için. Ve size sözüm olsun, bir gün rol yapmayı bırakabilirsem buraya yazacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boğazıma dizilen her nefes adına
LosoweBir hikaye değil. Kitap sayılmaz. Kurgu değil. İçimi döküyorum.... Sanırım? Okumak zorunda değilsiniz. Karmaşık zihnimden ibaret satırlar.