Bunu 'the week in the dorm' bölümünde yaşadığım o olay ve hafta yüzünden yazmaya başladım. Yani o anki ruh halinde yazacak bi şey bulamasam da şu an daha iyi bir halde olduğum için yazı şeyim normale döndü sayılır ve olayları daha rahat yazabiliyorum.
Bu da tam ağlama sırası yazılan bi bölümdğ o yüzden çok üstünkörü anlatım var falan falan
Öyle işte
Uçak sabihada iniyodu ve yurt floryadaydı. Yani 1 saat muğla istanbul uçağı 2 saat sabiha florya arası... Büyük ve ağır bir valiz a.k.a 15 kilo ve sırtta iki tane çanta.
Yani 3 saatlik yol kısaca zulümdü.
Sosyal anksiyete tavandaydı. Ben çok geç kaldım, ya diğer üç kız gruplaştıysa ve beni dışlarlarsa diyerek korka korka vardım yurda. Ama bir öğrendim ki odaya ilk gelen bendim. (Her anlamda ilk. Adı yazılan ve kalmak için gelen.)
Yatağım cam kenarında rahat bi yataktı. Dibimde priz, masam ayak ucumda ve yanımda komodinim vardı. Stray Kids kartlarımı dolabın kenarına yapıştırmıştım, çalışırken bakıp motive olmak için. Mantar panomu önüme koymuştum notları oraya iğneliyim ve yapayım diye.
Yurttaki ikinci günüm
2. Oda arkadaşım benden üç dört gün sonra geldi kalmak için. Tanıştık, tatlı bi kızdı ve 22 yaşındaydı. İki okul aynı anda okuyordu ve tuttuğunu koparan, prensipleri olan bir kızdı.
Banyo dolabında raflarımızı belirledik. Dolaplarımızı yerleştirdik. Buzdolabına birkaç yiyecek attık. Portmantonun demiri asılı olmadığı için onu erzak dolabı yaptık. Boş dolaplardan birini de portmanto olarak kullandık.
İlk hafta güzeldi. Okul güzel geçiyordu. İlk günlerinden sosyal anksiyeteyi pata küte dövdüm hatta (onu anlatan da bi bölüm olur kesin). Yani güzel zamanlardı başta.
Her şey o ikili ile tanışana kadar güzeldi zaten.
+
Ağlamamalıyoımmm ağlamamalıyıım her sinirlendiğimizde ağlayamayııııxzzz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
f.cking dorm and university memories
Non-Fiction2023 sonu, ilk yurt ve ana kampüs anılarım hatıra kalsın diye yazıyorum okuyan olursa belki ders çıkaracağı yerler olur çünkü sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yermiş demeyin istiyorum ödevlerden çizimlerden başımı kaldıramazken umarım bunu yazar...