Yaralasar

1. Bölüm

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutayın lütfen. Yazı yanlışları için üzgünüm. İyi okumalar,)

....

Eylül yağmurları toprakla buluşurken, ellerini paltosununcebine koyarak ıslak zemine bastı. Eylül yağmurları toprakla buluşurken, ellerini paltosununcebine koyarak ıslak zemine bastı. Başındaki şapkası karanlıkyüzünü gölgede bırakırken, eski binayı görüp adım atmayı bırakmıştı. Menekşe Çocuk Yurdu. 

Taş duvarlara monte edilmiştabelaya uzun uzun bakmaktan kendini alamıyordu. Dudakları kıvrıldığında içini tarifi olmayan bir heyecan sardı, sonunda beklediği gece gelmişti. İlk kurbanını öldürdüğünde aldığıhazdan ve tatmin olma duygusundan fazlasıydı bu. Yeni bir şeydeneme fikri tıpkı bir yılan gibi zihnine sızmış, ölümcül planlarının ilkini çocukların bedenine kazımak için buraya gelmişti.

Demir kapıyı ittiğinde kulübedeki adamın sandalyesindeuyuduğunu görünce keyfi yerine geldi. Anlaşılan, Müdire Hanım aldığı paranın karşılığını fazlasıyla vermişti. Çamurlu yoldan geçerek yurdun aralık bırakılmış kapısından içeri girdiğinde ışıkları yakmadan merdivenlere yöneldi.

Geleceğini öncedenbilen yaşlı kadın, elindeki şamdanla onu merdivenlerin yukarısında bekliyordu. Eski, beyaz geceliğinin üzerindeki ipleri sökülmüş, siyah şalına sıkıca sarılan kadın, onu görünce korkudan yutkundu fakat bazı şeyleri artık değiştiremeyeceğini o dabiliyordu. Çocuklar zarar görmeyecekti, sürekli kendisine bunuhatırlatıyordu. Belki de bu, onun kendini kandırma şekliydi fakat bu yalana ihtiyacı vardı. 

Emekliliğini rahatça geçirecek kadar para ve çocukların güvende olacağının sözünü almıştı. Tümhayatı, ailelerinin sokaklara attığı çocuklara bakmakla geçmişti.Şimdi ise yaşlanıyordu. Ona bakacak kimsesi olmadığı için enazından aldığı parayla emekliliğini rahatça geçirebilirdi, değilmi? Hem çocukların hiçbirine bir şey olmayacaktı ki. Onlar bugeceyi hatırlamayacaktı bile. Hayır, diye geçirdi içinden. Onlariyi olacak, bu yaptığım yanlış değil. Her bir çocuğun geleceğiniyaktığını bilmeden çıktı vicdanının muhasebesinden.

Yurda aldığı yabancının asıl planının korkutucu detaylarıaklına bile gelmezdi.

"Bu taraftan." Müdire Hanım'ı takip ederek koridordadümdüz ilerlediler. Dikkat çekmemek için loş ışıkta attıklarıher adım, ayaklarının altındaki eski fayanslarda küçük tıkırtılarçıkartıyor, bu da yaşlı kadını daha çok tedirgin ediyordu. Nihayet duraksadıklarında çocukların koruyuculuğunu yapmayıbu gecelik bırakan kadın yatakhanenin büyük, ahşap kapısınıgıcırdatarak açtı. Ondan aldığı ilacı buradaki tüm çalışanlarabir şekilde içirdiği için etrafta kimse yoktu. Çocuklar bile ilacın etkisiyle ağır bir uykuya dalmıştı. Derin bir nefes alarakyabancının içeri girmesi için kenara çekilirken son bir kez dahasığındı kendisine söylediği yalana: Onlara birşey olmayacak.

Yabancı, peşindeki yaşlı kadınla içeri girdiğinde ranzalarında uyuyan çocukları görmek dudaklarının kıvrılmasını sağladı.Bulunduğu yerden her birini izlerken, geleceğe yönelik korkunç planının temelini atacak olmasının heyecanı vardı üzerinde.

Gözleri yanan şömineyle buluşunca, hiç vakit kaybetmedenşömineye yaklaştı. Cebinde duran demir mührü çıkardı. Herhareketi aceleciydi. Mührü yukarı kaldırıp ucundaki yuvarlaksembole bakınca keyfi iyice yerine geldi, bu bir yarasaydı. Kanatlarını iki yana açmış, özgürlüğüne doğru uçmak ister gibiorada duruyordu. Kabartmalı yarasa simgesinin tasarımı, çokönceden bu gece için hazırlanmıştı.

Fazla oyalandığını edince, bir parmak uzunluğundaki mührün uç kısmını kor ateşin közüne bastırdı. Mühür ısındıkça, deri eldivenin içindekielinde de bir sıcaklık hissediyordu fakat amaçladığı haz, şu andayaşadığı bu hafif acıdan çok daha fazlaydı. "Yaşları kaç?" Çatallısesi gırtlağından hırıltılar şeklinde çıkarken yaşlı kadın ikincikez yutkundu. "Buradaki çocuklar biraz daha büyük. Hepsiyedi ile on iki yaş arasında ve otuz çocuk var." Otuz mu? Güldü,onlar gerçekten onun Yarasaları olmak için yaratılmışlardı.