NOT; hikayenin başlığı fln değişebilir
Sabah 07:15'ti. Uyku sersemiyle saydıra saydıra yataktan doğruldum. Neden mi saydıra saydıra kalktım? Çünkü bugün okulun ilk gün ve bu yeterince açıklayıcı olmuştur sanırım.
Ha bu arada ben Ece, annem ve babam 2 yıl önce aralarındaki anlaşmazlık yüzünden ayrılmıştı ve mahkeme sonucu velayetimi babam aldı.
Babamın işleri yoğun olduğundan dolayı ninemin yanına geldim ve bu yüzden okul değişikliği yapmak zorunda kaldım. Bu demek oluyorki bir sürü cins insanlar, bombastic side eye bakanlar, 'kes, ne bakıyon?,yia bercnnnnnn...' falan filan diyenler ki bu hiç şaşmaz vardır illaki her sınıfta böyle tipler.
Okul formamı giyip çantamı ve anahtarı alıp yola çıktım.
Gideceğim yeri az çok biliyordum çünkü en yakın kuzenimde o okuldaydı ve ne zaman olay olsa hemen anlatırdı... gerçi olaysız bir gün olmuyorduki.
Anlattığına göre okulundaki serseri tipli zübbe bir çocuk her gün bir olay çıkarıyormuş. Kuzenim o çocuktan oldukça korkuyor hatta tek o da değil okuldaki neredeyse herkez ondan korkuyor.
Hadi bakalım sıkıysa benide korkutsunlar(iyilerin dostu kötülerin düşmanı selena geliyo😎... derken az kalsın siyah spor bir araba bana çarpıyordu, arabanın bana çarpmasına 1 karış kala âni frenle durdu. Şok içinde yolun ortasında donakalmıştım. En sonunda kendime gelip sinirle
"Çüşşşş!" Dedim.
Arabanın önünden hızlıca çekilip şoför kapısının önünde durup başımı eğdim ama cam siyah olduğu için içerideki görünmüyordu. Sinirli bir şekilde arabanın camına parmağımla tıklattım. Saniyeler sonra camın yavaşça aralanmasıyla İçeride kumral saçlı, kahverengi gözlü ve beyaz tenli bir oğlan belirdi.
Benim aksime oldukça sakin ve keyifli görünüyordu sanki yoldan geçerken agasını görmüşte iki muhabbet etmek için durmuş gibi bir hâli vardı, öyle ki sanki dalga geçer gibi 32 diş sırıtıyordu
(Tutmayın beni)
"Ne gülüyon lan!" Diye sordum oldukça sakin bir şekilde(?)
Adamın yüzündeki gülümseme bir anda puf oldu. Çocuk anlamamış bir vaziyette kaşlarını çatarak
"Ne?" Diye sordu.
(Yâ sabır)
Sinirle derin bir nefes aldıktan sonra
"Az kalsın bana çarpıyordun bee!" Çocuk sinir edici bir şekilde sırıtıp bana döndü
"Yalnız âniden yolun ortasına çıkan sendin, haberin olsun" (ay bana geliyolar)
Son söylediğiyle hepten sinirlenmiştim. Hıyara bak bi' de gevşek gevşek sırıtıyor karşımda. Hıyar birden ciddileşip
"Ne istiyorsun?" Diye sordu tok bir ses tonuyla(sadaka istiyoz beyfendi, tövbe tövbe)
"Özür!" Dedim öfkeyle. Hıyar mimiklerini oynatmadan
"Özürdilerim" dedi. Tam camı kapatacakken
"Hop, hop dur bakalım" diye seslendim. Hıyar kapanan camları sabır istercesine geri açtı
"Yine noldu?" Dedi bıkkınca. Tek kaşımı havaya kaldırıp
"İçten bir şekilde dile" dedim. Adam yine sabır istercesine gözlerini yumup açtı ve yapmacık bir gülümsemeyle bana dönüp
"İçten bir şekilde özür dilerim," ve ekledi
"Oldumu hanfendi?" Diye sordu sabrı tükenircesine. Bu sefer de ben sinir bozucu bir şekilde sırıtarak
"Olmadı, ama hadi insanlık bizde kalsın" dedim (nihahaha yaşasın kötoluk😈)
Tam arkamı dönüp gidecekken oğlan pardon hıyar seslendi
"Sanırım aynı okula gidiyoruz" dedi imâyla. Tek kaşımı kaldırıp arkamı döndüm
"Eee?" Diye sordum ters ters. Oğla- hıyar da aynı şekil tek kaşını kaldırıp bana baktı.
" 'eee' si gel beraber gideriz işte okula" ben alay eder gibi gülerken hıyarda ne olduğunu anlamamış bir şekilde bana eşlik ediyordu. Bir anda ciddileşerek cama doğru eğildim
"Şakamısın oğlum sen?" Der demez hıyarın yüzündeki tebessüm bir kez daha puf olmuştu. Yine gevşek gevşek gülmeye başlayıp
"Yok reyalim" dedi. ( espriye bak ıyyyy)
Kahkahasını bastırmak için kendisini zar zor tuturordu. Sinirlerim iyice bozulmuştu
"Hay ben senin reyalini-" derken arka koltukta oturan biri sözümü kesti
"Sohbetiniz bittiyse okula gidebilirmiyiz bi' zahmet" sesi oldukça sert geliyordu. Gözlerim ister istemez arka koltuktaki sesin sahibine kaydı. Koyu kahve saçlı,ela gözlü ve beyaz tenli bir oğlanın kollarını önünde kenetlemiş bir şekilde ters ters bana baktığını gördüm. O kadar soğuk duruyordu ki bir anlığına tüylerim diken diken olmuştu.
Bir an duraksayıp oğlanla göz göze geldim. Fakat bu pek de uzun sürmedi arkadaki bir arabanın âniden korna çalmasıyla irkilerek doğruldum. Başımı korna sesine doğru çevirdiğimde bizim yüzümüzden tıkanan trafiği gördüm. Ben trafiğe doğru bakarken hıyar başını camdan çıkartıp
"Daha fazla bekletmek istemezsin herhalde?" Diye sordu. Kaşlarımı çatıp soran gözlerle hıyara döndüm
"Neyi?"
"Arkadakileri" dedi kaş göz yapıp trafiği göstererek. Sinirle derin bir nefes aldım ve istemsizce arabanın ön koltuğuna doğru istemsizce ilerledim. Arabanın kapağını sertçe kapatıp yerime oturdum ve kemerimi taktım,kollarımı önümde kenetleyip başımı cama yasladım.
Yanımdaki hıyarda sırıtıp duruyordu en son dayanamayıp ultimatik tehdit edici bir bakış yolladım fakat bu hareketim başarısız olmuştu... tehdit edici bakışlarımı gördüğünde büyük bir kahkaha attı
(Anam çıldırocam ha)
Sabır istercesine gözlerimi yumup açtım. Kafamı arkaya çevirdiğimde koyu kahve saçlı çocuğun kollarını önünde kenetleyip bana odaklanığını fark ettim. Göz göze geldiğimizde başını başka yöne çevirdi. Gözlerim yavaş yavaş eline kaydığında elinin üstünün yara olduğunu gördüm. Önüme dönüp kucağımdaki çantanın küçük bölmesinde bulunan yanık kremini çıkartıp arkaya doğru uzattım. Çocuk anlam veremeye çalışarak bi' bana bi' elimdeki kreme bakıyordu.
Sonunda genzimi temizleyerek söze girdim
"Yanık kremi, yarana iyi gelir" çocuk son anda farkına varıp elimdeki kremi çekinerek aldı. 'Teşekkürler' dercesine başını sallayıp kremi eline sürmeye başladı.(Sakın bana 'yanık kreminin ne işi var?' Diye sormayın var işte, yani sorgulamaya gerek yok)
"Teşekkürler" arkadan gelen sesle bir anda irkilir gibi oldum.
"Ne?" Diye sordum anlamamış bir şekilde
"Krem için, teşekkürler" dedi elindeki kremi bana uzatarak
"1 kereliğine sürmenle geçmez o, sende kalsın, akşamları yarana iyice yedirerek sür yat iyi gelir"
(Bende iyice anne moduna geçtim ha)
Çocuk başını onaylarcasına sallayıp kremi çantasına koydu ve yol boyu uzun bir sessizlik oluştu.
Bence bu kumral olanın adı hıyar olarak kalsın 😺🙊
