ANIME CATBOY (CHIBI) |+18|

14

Oy ve yorum.

Taehyung'dan

Sabah uyandığımda belime sarılan güçlü kollar ile gülümsemiş, o kollar arasından güçlük ve dikkat ile sıyrılmıştım. Masadaki çilekler gözüme iliştiğinde minik ve sessiz adımlar ile oraya doğru ilerleyip bir kaç tanesini ağzıma doldurmuştum.

Çilek... bence en güzel meyveydi.

Yıkamadığımı unutup kendime bir çok küfür saymıştım. Karnımdaki ufaklık mikrop kaparsa diye endişelerim vardı. Yine aynı sessizlik ile elimdeki poşeti acıyla sıkarak mutfağa adımlamıştım.

Sabah uyandığımdan beridir karnımdaki tekmeler ve keskince giren acı bitmiyordu. Soğuk soğuk terlesem de derin nefesler alarak bu acıyı dindirmeye çalışıyordum.

Kookie bana bir bebeğin 9 ayda geldiğini söylemişti. Henüz 5 ay olmuştu ama benim karnım tam anlamıyla burnumdaydı...

Normaldir demiş, aldırmamıştık. Şimdi bir kez daha bunu kendime hatırlatıp anbean artan acıyı göz ardı ederek kahvaltı hazırlamaya başlamıştım.

Bir süre sonra arkamdan geçip karnım üzerinde birleşen kocaman eller ile korkmamaya çalışmıştım. Çünkü ayak seslerini duymuştum.. kookie'nin çıplak ayakları zemine yapıştıkça bir ördekten farksız ses çıkartıyordu... komikti.

Dudaklarını omzuma bastırmış, kokumu içine çekmişti.

"Hamile insanların bu kadar güzel koktuğunu bilmezdim."

Utanıp eğdiğim başımı umursamadan boynumun yanından da öpmüştü beni. Kolları arasında erirken tabağını kendisine uzatmıştım. Sonunda kollarını bedenimden ayırmıştı...

"Bebeğim sen çok terlemişsin ve yüzün bembeyaz? İyi misin?"

"İ-iyiyim Kookie. Sabah sancıları.."

"Peki bebeğim ama ciddileşirse hemen söylüyorsun. Tamam?"

"Tamam Kooie! Endişelenme artık."

"Peki peki. Yemeğini ye ufaklık."

Jungkook'dan

Zorla yemek yiyordu. Fark etmem sansa da, her bir zerresi acı çektiğini yansıtıyordu.

"Güzelim-"

"Kook. İyiyim."

Başımı sallamakla yetinmiştim.

Az sonra yemeklerimiz bitmiş, bebeğime zahmet ettirmeden sofrayı toplamıştım. Ben bulaşıklarla ilgilenirken o ise masayı siliyordu.

"K-ko-"

İsmimi duyduğum anda gelen tok ses ile çeşmeden akan suya bakakalmıştım. Başımdan aşağıya dökülen aynar sular beni kendime getiremezken tabağı lavaboya olduğu gibi bırakmıştım. Suyu hızla kapatıp arkamı döndüğümde Taehyung yerde yatıyordu...

Koca bir siktir çekerek ellerimi üzerime silmiş ve yanına çökerek yanağını patpatlamıştım.

"T-taehyung. Bebeğim uyan. Taehyung. G-güzelim kendine gel."

Herhangi bir dönüt alamadığımda baygın bedenini kucağıma alıp hızla arabaya binerek en yakın hastaneye sürmüştüm.

Bu kadar erken gelemezdi... değil mi?

"Sedye!"

Taehyung'un bedenini sedyeye bıraktığımda hızla ameliyathaneye almışlardı.

20-30 dakika sonra ameliyathaneye giren 5. Hemşirenin ve 3. Doktorun arkasından bakakalmıştım.

4. Doktor da içeriye girmek üzere yanımdan geçecekken onu kolundan tutarak durdurmuştum.

"Doktor bey neler oluyor?"

"Siz kimsiniz bayım?! Bırakın kolumu acelem var!"

"Doktor bey ben bu ameliyathanedeki beyefendinin eşiyim. Neler oluyor söyler misiniz?!"

"Ben de bilmiyorum bayım. Bana söylenen acil doğum olduğu, ve ameliyathaneye çağırıldığım. Şimdi beni bırakırsanız doğuma girmem gerek!"

Doktor kolunu kurtarıp koşarak ameliyathaneye girmişti. Birbirine çarpan kapılara baktığımda olduğum yere çökmüştüm.

Bebeğimiz... çok erken gelmişti...

NO KAOS NO AKSIYON!

EVET KENDİMİ PROTESTO EDİYORUM SIDJDIDJSKXJIDJS

Şaka gibi bu bölümü 6 dakikada yazdım-