Σε απόσταση ασφαλείας

Ήταν λάθος!

«Άννα;» Μια βραχνή φωνή προφέρει το όνομα μου.

Το μυαλό μου είναι χαμένο στο παρελθόν, σε μια γλυκιά ανάμνηση. Βλέπω ένα κορίτσι με καστανόξανθα μαλλιά να τρέχει σε έναν κήπο, που είναι γεμάτος από δέντρα και ένα κατά πράσινο γρασίδι.

«Άννα, ξύπνα μωρό μου.» Η φωνή επιμένει, τραβώντας με μακριά από αυτήν την ανάμνηση.

Ανοίγω διστακτικά τα βλέφαρά μου, ατενίζοντας τις πρώτες ακτίνες του ήλιου.

«Σχεδόν ξημέρωσε.» Ακούω ξανά την ίδια φωνή, και όσο επανέρχομαι στην πραγματικότητα, αναγνωρίζω ότι αυτή η φωνή ανήκει στον Βίκτωρα.

Αμέσως ανακάθομαι στον αγκώνα μου, κοιτάζοντας καλύτερα τριγύρω. Θεέ μου, το κεφάλι μου είναι απίστευτα βαρύ!

«Πρέπει να φύγουμε, Άννα.» Το βλέμμα μου στρέφεται στο πρόσωπο του.

Ήμουν ξαπλωμένη στο στήθος του; Βασικά, τι δουλειά έχω με τον Βίκτωρα στην παραλία; μόνοι μας;

«Τι έγινε; γιατί είμαστε εδώ;» Τολμώ να ρωτήσω, νιώθοντας λιγάκι ζαλισμένη.

«Μήπως πρέπει να σε ρίξω μέσα στο νερό για να ξυπνήσεις λιγάκι;» Ρωτάει περιπαιχτικά.

Ανακάθομαι στην θέση μου, κοιτάζοντας προς την θάλασσα. Τι έγινε εχθές το βράδυ; Θα σπάσει το κεφάλι μου απ' τον πονοκέφαλο!

«Εχθές το βράδυ.....» Τον ακούω να λέει πριν βρεθεί στο ίδιο ύψος με μένα. Τα δάχτυλα του ξεκινούν να χαϊδεύουν τρυφερά το μπράτσο μου, στέλνοντας ρίγη στην ραχοκοκαλιά μου.
«....κάναμε έρωτα.» Και ξαφνικά όλα σταματάνε γύρω μου.

«Τι κάναμε εμείς οι δύο;» Του ζητάω να επαναλάβει, αν και ήδη άκουσα πεντακάθαρα τι είπε.

«Έρωτα, Άννα.» Επιμένει στην ίδια απάντηση.

Ξαφνικά νιώθω τις αναμνήσεις να με πλημμυρίζουν. Είπα στον Αλέξανδρο ότι θα κατέβω κάτω, στο μπαρ του ξενοδοχείου για ένα ποτό. Βρέθηκα τυχαία με τον Βίκτωρα και μετά....

«Ήπιαμε πολύ, γελάσαμε πολύ, χορέψαμε....»

«Και ύστερα ήρθαμε εδώ, στην παραλία.» Συμπληρώνω την πρόταση του, τρομοκρατημένη από όλα όσα με κατακλύζουν την δεδομένη στιγμή.

Δεν μπορώ να το πιστέψω! Αμέσως σηκώνομαι από την άμμο, ανακαλύπτοντας ότι είμαι εντελώς γυμνή. Που να πάρει και να σηκώσει!

Ψάχνω για τα ρούχα μου. Το φόρεμα μου είναι παρατημένο, μαζί με ένα λευκό πουκάμισο. Θεέ μου, έχει γίνει χάλια! Τι εξηγήσεις θα δώσω τώρα στον Αλέξανδρο; τι θα τολμήσω να του πω; ότι τα ήπια με τον γιο του και μετά καταλήξαμε στην παραλία;