Prohibition Of Empire 👑✨️ || (Complete)

22

අධිරජු මාළිගයෙන් නික්මී සතියකුත් දවස් කිහිපයකුත් ගෙවී ගිහින්. ජන්ග්කුක්ගේ නිගමනයන්ට අනුව දැන් එතුමා ආපසු එනගමන් වෙන්නැති.

ඇත්තටම ජන්ග්කුක් මේ ගෙවී ගිය දින ගණන එයාගෙ ඇල්ෆාව නොදැක ගෙවා ගත්තේ බොහොම අමාරුවෙන්. නෑ එයා අධිරජු කිව්වා වගේ සූබින් සමඟ පමණක් කාලය ගත කලේ නෑ. එයාගෙ පාලුව මකාගන්න එයා මුලු මාළිගයේම ඇවිදිමින් සේවක සේවිකාවන් සමඟ මිතුරු වෙලා හිටියා.

වෙලාවක එයා මුළුතැන්ගෙයි ආහාර පිසිනවා, වෙලාවක මැහුම් අංශයට ගිහින් සළු වියන ආකාරය ආසාවෙන් බලාහිඳිනවා, නැත්තන් ආරක්ෂක අංශයට ගිහින් සෙබළු පුහුණු වෙන ආකාරය බලා හිඳිනවා, එක්කො එයා තනියම හැංගිලා එයාගෙ හැකියාවනුත් වැඩි දියුණු කරගන්නවා, හැබැයි එයා වැඩිපුරම කලේ සහ ආසම කලේ මුන්ගි වෙදදුරුතුමාගේ විරෝධය මැද මහජන රෝහලට ගිහින් සාමාන්‍ය ජනයාට ප්‍රතිකාර කිරීම.

වැඩ වලට හිර වෙමින් අධික කාර්යබහුලත්වය අධිරජු නැති කාංසාව මකාවි කියන විශ්වාසයෙන් ජන්ග්කුක් දිනපතා මහන්සි වී මේ ආකරයෙන් කාලය ගත කලා.

එතකොට අදත් ජන්ග්කුක්ට එවැනිම කාර්යබහුල දවසක්.

ඒත් ඒ මූනෙ ලස්සන හිනාවක් ඇඳිලා තිබුනා.

"අ-අනේ ඔබතුමාට ගොඩක් පිං. දැන් මගෙ බිරිඳට හොඳටම සනීපයි." එක මනුස්සයෙක් ජන්ග්කුක්ට පිං දෙමින් හිටියේ එයාගෙ බිරිඳගෙ උකුල් ඇටයේ තිබූ රෝගය ජන්ග්කුක් සුව කල නිසා. ඒ රෝගය නිසා එයාගෙ බිරිඳ බොහෝ කලක් ඇවිදින්න බැරුව එක්තැන් වෙලා ඉඳ තිබුනා. ඉතින් ජන්ග්කුක්ට කියාගන්න බැරි තරම් සතුටුයි ඒ කාන්තාව පවා හොඳට ඇවිදගෙන ඇවිත් එයාව මුනගැහෙද්දි.

"ගොඩක් සතුටුයි මට, මං නියම කල ඖෂධ ඒ විදිහටම තව මාසයක් පමණ ගන්න. එතකොට හොඳටම සුව වෙයි." ජන්ග්කුක් සතුටින් කිව්වම ඒ යුවළ ජන්ග්කුක්ට අනේකවාරයක් ආචාර කරමින් පිං දුන්නා. මහජන රෝහලට එන කිසිම වැසියෙක් දන්නෙ නෑ එයාලට ප්‍රතිකාර කරන මේ අලුත් වෙදදුරු අධිරජුගෙ මේට් කියලා නම්.

එකිනෙකාගෙ අත් අල්ලන් සතුටින් රෝහලෙන් පිටවන ඒ යුවළ දිහා ජන්ග්කුක් ආසාවෙන් බලා හිඳියා. එයා ලොකු හුස්මක් හෙලුවේ එයාගෙ ඇල්ෆාව මතක් වෙලා.