nasıl anlatacağımı bilmediğim bir evrendeyim şimdi karanlık.
ne kelimeler bu kadar acımasız olabilir ne küfürler.
kelimelerin anlatamadığını hisler ve gözler anlatır derler lâkin öyle bir evredeyim ki gözyaşlarım bile sessizliğinde boğulur.
boğazıma düğümlenen sayısız hıçkırıkların acısı mıdır bilmem.
kalbimde oluşan baskı, çektiğim dayanılmaz his, bir kaç satıra bakar öylece.
yaşamsal faaliyetlerimi yitirmiş gibiyim.
nefes dahi almak harammış gibi kalmışım düpedüz.
öylece hareketsiz duruyorum. düşünme yetkimi bile kaybetmişim adeta.
sanki zaman durmuş, farkındalığım kaybolmuş gibi.
zamanla idrak edemediklerim doluşuyor zihnime.
bir yığın soru, dönüp dolaşıyor aynı satırlar üzerinde.
ve aklımdan geçen tek şey kâbus olması.
ne kâbus olmalı bilmiyorum ancak tek istediğim yüreğimde baskılanan acının son bulması.
