Pov Ben
Het is al laat, we zitten met heel de familie in een van de blokhutten aan tafel voor het "welkomst-avondmaal", wat eigenlijk helemaal niet zo uitgebreid is als je zou denken. De kamerindeling is net gemaakt, ik zit met Mitch op een kamer, beter. We hebben met alle kinderen een eigen blokhut, en mijn vaders, oom Matthew, tante Beccy en opa en oma hebben een blokhut en wij dus. Voor de rest hebben James, Noel en Milo een kamer met z'n drieën een kamer, Sage heeft een kamer voor haar zelf, en Audrey en Robin hebben er dus een.
Pov Mitch
Ik sta samen met Mitch in onze badkamer, ja, de blokhutten zijn zo groot dat elke kamer zelfs een eigen badkamer heeft. We zijn druk onze tanden aan het poetsen als er ineens een gedachte bij me op komt. 'Ben,' vraag ik 'Mmh?' mompelt Ben met zijn tandenborstel nog in zijn mond. 'Is jou, die ene deur al opgevallen?' vraag ik dan waarop Ben een verward gezicht trekt, 'huh?' strompelt hij. 'Ja, die ene boven in de gang, opa doet er nogal geheimzinning over' Ben spoelt zijn mond met water, 'waar heb jij het over? Welke deur bedoel je in godsnaam?!' Ik zucht, 'kom, dan wijs ik hem wel aan'.
Het is muisstil in onze blokhut, iedereen is al naar zijn of haar kamer of staat zijn tanden te poetsen, de klok staat niet voor niets op 12 uur. Zachtjes sluip ik met mijn neefje de trap op. Wanneer we in de gang aankomen wijs ik angstig de mysterieuse deur aan, waar Ben vervolgens verbaasd naar staart. Ik weet niet wat het is, maar die specifieke deur straalt een energie uit, die me niet bevalt. Het voelt gewoon alsof er iets mis mee is, iets klopt niet. Samen met Ben loop ik steeds een stukje meer vooruit, richting de griezelige, oude deur. Dan staan we er ineens voor. 'Jij doet hem open!' 'Nee jij!' 'Oké samen, op 3 oké?' '1, 2...'
Dat moment bezorgde ons twee een halve hartaanval. Net voordat we de deur open wilden gooien voelen we ineens twee stevige armen om ons middel heen geslagen. 'Jongens! Zijn jullie helemaal gek geworden?!' Het zijn onze broers, Noel en Milo. We proberen allebei los te komen uit de houdgreep die onze broers op ons uitoefenen, maar we maken geen schijn van kans. 'Milo kappen! Laat me gaan!' schreeuwt mijn neefje. 'Best, maar jullie blijven weg van die kamer en gaan nu onmiddelijk naar jullie bed, begrepen?!' roept Milo met een kwade toon. 'Jezus Miel je klinkt echt net als pap' zegt Ben dan bijdehand. 'Maar WAT zit er in godsnaam in die kamer wat wij niet mogen weten?' roep ik dan waarop mijn broer Noel lacht, 'weten jullie dat niet? Dat is de kamer waarin...'
En dat lees je in het volgende deel ;) Byee! Xx
Love, Morris
JE LEEST
trip of my life❄️🤍⛄
Non-Fiction"Make it a december, to remember..." they said. - Het is december, de maand van vreugde en samen zijn met je familie. De familie Northern gaat met iedereen naar Oostenrijk, hun tweede thuis. De twee iconische blokhutten waar ze winters lang spelletj...
