Take My Hand (Draco Malfoy)

Part 2

"Alo! Daisy hadi hala uyuyor musun?! Senin yüzünden trene geç kalıcaz!"

Abimin sesiyle gözümü açmıştım gözümü ovalayarak kendime gelmeye çalışıyordum.

Bayan Weasley'nin bize seslenmesiyle yerimden fırladım "Harry! Daisy! Hadi sizi bekliyoruz!" Abim merdivenlerin oraya gidip aşağı doğru biraz eğildi "Tamam geliyoruz Bayan Weasley!"

Eğildiği yerden dikleşip yanıma geldi ve yorganı üzerimden çekti "Hadi Daisy suratıma bomboş bakmayı bırakıp hazırlanırmısın artık!"

Kafamla Harry'i onayladıktan sonra hızlıca hazırlanıp aşağıya indim. Herkes bir tarafta uzanıyordu.

George'un sesiyle kafamı oraya çevirdim. "Vaayyy! İşte görmek istediğim insan." Fred "Aaaa! Daisy hanım sonunda teşvik edebilmişler."

Fred'in bu sözünden sonra ne kadar geç kaldığımı merak ettim. Acaba çok mu geç kalmıştım?

Ron "Hoşgeldin Daisy. Nasılsın?" diye sorduğunda yüzümü buruşturup cevap verdim "İyi sen?" Ron oturduğu yerden kalkarak "Bende iyiyim işte seni bekliyorduk." diye cevap verdi.

Abim bize doğru sert bir adım attı ve kaşlarını çatarak "Tatlı sohbetinizi böldüğüm için özür dilerim ama...GEÇ KALDIK!!!" diye bağırdı. Ardından bayan Weasley'nin bize seslenmesiyle hepimiz o yöne doğru bakmaya başladık "Hadi hadi oyalanmayın!"

• • •

En sonunda 9 3/4 trenine giden duvarın arasına varmıştık. İlk duvardan ben geçtim ardımdan abim, Ron ve geriye kalan Weasley'ler geldi.

Trende boş bir kompartman bulup içine girdik, ardından Hermione kompartmana girdi "Selam! Nasılsınız?" dedi ve hızlıca Ron'un yanına oturdu.

Tam ağazımı açıp cevap vereceken Ron benden önce davrandı "İyiyiz sen nasılsın?" Hermione'nin gülüşü büyüyerek "Bende iyiyim." diye cevap verdi.

Harry yavaşça kulağıma eğilip fısıldayarak "Ne oluyor?" dedi. Omuz silkerek "Bilmiyorum." diye cevap verdim gözlerini Hermione'den alamayan Ron'a bakarak.

"Eeee sen ne yapıyorsun Daisy?" diye soran Hermione'ye yöneltim bakışlarımı "Hiç işte aynı. Sen?"
"Ben de aynı."

"Ayh kanka bune ya vallahi daraldım sabahtan beri nasılsın, iyiyim, sen nasılsın, yemin ederim içim daraldı."
dedi abim bıkın bir sesle. Hermione de kaşlarını çatarak sert bir şekilde abime bakıyordu "Eeeee ne konuşalım o zaman Harry?" diye sorduğunda ben de bakışlarımı abime çevirdim. Abim boğazını temizleyerek
"Mesela... şey... sen ve Ron..."

Bu konuşmanın nereye varacağını anladığım an abimin koluna bir tane geçirdim "Ahhhh!" Gözlerimi kısıp abime baktım ardından hemen Hermione'ye baktım "Harry şey demeye çalışıyor... şey... eee... siz ikiniz hep kavga ediyordunuz şimdi ise hiçbir şey yokmuş gibi birbirinize selam veriyorsunuz."

2 dakikada bunu söyleye bildim Harry'e kalsa direk "Aşık mı oldun Herm?" derdi. Neyse Hermione utanarak cevap verdi. "Biz arkadaşız aramızda böyle ufak kavgalar olabilir ama sonra barıştık..."

Hermione sırıtarak devam etti
"Benden özür diledi de."
Ardından Ron da gülümseyince Harry'nin kulağına eğildim "Tövbe tövbe şunlara bak." abim de benim gibi yavaşça kulağıma doğru eğildi "Aşk görüyorum. Kesin bu ikisi bu sene çok konuşulacak."

"Kesin. Sonra da sen varsın." abim önce şaşırıp bir az geriye doğru gitti. Ardından alaycı bir şekilde sırıtıp yere baktı sonra tekrar bana bakıp yine yavaşça kulağıma eğildi. Ben de alaycı bir şekilde sırıtıyordum ve ellerimi önümde bağlayıp abimi dinliyordum. "Vallahi ben böyle şeyler için konuşulmayı düşünmüyorum hogwarts'ı kurtaran çocuk diye anılmak istiyorum ama seni bilemem." dedi. Son cümlede kaşları havaya kalkmıştı.