Letter of November [yizhan] sinhala

49

හිත නරක් කරන දේවල් දාහක් වුනත් අයියා කියන එක වචනෙකට හේදිලා යනවා මන් තිබ්බටත් වඩා අයියාව විශ්වාස කරන්න ගන්නවා....

මං අද ඉදලා කැම්පස් එකේ පිසිකල් යනවා..... මං උදෙන්ම ලෑස්ති වෙලා එලියට එන්න හදනකොටම අයියා ඇතුලට ඇවිත් දොර වහගත්තා....

"තරූ මට කියන්න දැන් ඔයා කැම්පස් එකට පිසිකල් යන්න ඇත්තම හේතුව විස්තර ඇතුව.... මට බයයි ඔයා ප්‍රශ්නෙක පැටලෙයි කියලා...."

"අයියට කියන්න බැරි දෙයක් තියෙනවද අයියේ..."

අපි දෙන්නම ඇද උඩින් වාඩි වුනා....

"මට අපෙ තාත්තාගේ ලෝයර් ව හම්බවෙන්න ඕනේ එයාට පුලුවන් වෙයි මට උදවු කරන්න... එයා කැම්පස් එකේ ලෝ ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ ලෙක්චර් කෙනෙක්... මම එක පාරටම හේතුවක් නැතුව එහෙ ගියොත් මාමාට ආරංචි වෙන්න පුලුවන්... ඒ නිසයි ඔන්ලයින් ඩිග්‍රි එකෙන් පිසිකල් මාරු වුනේ  දැන් යමුද...?"

"ම්ම් මට ඔයාගෙ වැඩ ඉවර උනාම කෝල් කරන්න ඕනේ තේරුනාද..."

"හරි අයියේ...."

අපි දෙන්නා පේරාදෙණිය කැම්පස් එක ගාවින් නැවැත්තුවා... මට මගේ යාලුවන්ට කෝල් කරලා අපේ හීනෙට යන පාර ඉස්සරහ වෙන කෙනෙක් එක්ක හිටගෙන ඉන්නවා කියලා කියන්න ඕනේ වුනා...  ඒත් එයාලා මං ගැන මොකුත් දැන ගන්න එක අපි වැඩෙට අවාසියි.... එයාලා දැනගත්තොත් මම අබ්බගාතයෙක් වෙලා කියලා කාටවත් නවත්තන්න බෑ  එයාලා මගේ ලගට එන එක.... මං දන්න යාලුවෝ එහෙමයි...

අපි දෙන්නා කැම්පස් එක ඇතුලට ආවා.... මගේ ලෙක්චර් හෝල් එකට මාව දාපු අයියා එයාගේ හෝල් එකට ගියා....

හෝල් එකේ ඉස්සරහම පෝලිමේ ඉදගත්තේ යන්න එන්න පහසුවට...

මොන වැඩේ ද කැම්පස් එකෙන් කරන්න ආවේ කියන එක අදාලම නෑ මං ඩිග්‍රී එකත් කැම්පස් එක ඇතුලෙදී හරියටම කලා.... මොකද මොන දී හරි ගියත් මේ මාසේ අවසානෙදී මට ඩිග්‍රී එක කම්ප්ලීට් කරන්න බැරි වුනොත්... මට මගේ දේවල් ගන්න තියෙන අවස්ථාව නැත්තටම නැති වෙනවා....

ලෙක්චර් එක ඉවර වෙලා මං අමාරුවෙන් ලෝ ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ ලෙක්චර්ස්ලා ඉන්න ස්ටාෆ් රූම් එක හොයාගෙන ගියා...

මට දැන් මේ ලෝකේ පේන්නම බැරි පඩිපෙලවල්.... පඩිපෙලවල් නගින බහින එක කරන්න මට ගොඩක් වෙලාවක් යනවා... මං පඩිපෙල දිහා බලාගෙන ලොකු හුස්මක් ගත්තා... බොහොම අමාරුවෙන් ක්ලචස් දෙකෙන් මං පඩිපෙලේ බාගයක් විතර හෙමින් හෙමින් නගිනකොට..... වැස්ස නිසා වතුර වැටිලා තිබුනු පඩියකින්  මාව ලිස්සලා පස්සට විසි වුනා... මං ඇස් දෙක පියා ගත්තේ බේරෙන්න ක්‍රමයක් නැහැ කියලා දන්න නිසාමයි...

ඒත් කවුරු හරි කෙනෙක් මාව වැටෙන්න නොදී ඇදලා අරගෙන තදින් බදා ගත්තා....

බය වුනු මට තවම කතා කරගන්න බැරි වෙනකොට එයා මුලින්ම කතා කලා....

"ඔයා හොදින් නේද...?"
"....."

මම හිටියේ බය වෙලා මොනවා උනාද කියලා හිතා ගන්න බැරුව.... මම ඔව් කියන්න හෙමීට ඔලුව වැනුවා....

"ඔහොම පරිස්සමක් නැතුව වැඩකරලා හරියනවද කාගෙන් හරි උදව් ඉල්ලගන්න එපැයි...."

"මගේ දේවල් නිසා කාටවත් වද දෙන්න බැහැනේ...."

"එහෙම කියල ඔයා වැටුනා නම් එහෙම..."
"................."

ඒ ප්‍රශ්නේ ඉස්සරහ මං ගොලු වුනා... මොකද එතනදී මට තර්කයක් නැහැ... මං බිම බලා ගත්තා....

"හරි ඔයාට කොහෙටද යන්න ඕනේ කියන්නකෝ..."

මට උදව් කරන්න එච්චර වුවමනාවක් තියෙන ඒ කොල්ලගෙ මූන දිහා මං බැලුවා.... එයාගේ මූන පේන්නේ නෑ.... එයා මාස්ක් එකක් දාගෙන ඉන්නේ....

"ලෝ ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ ප්‍රොෆෙසර් මාරපන හම්බවෙන්න....."

"යමු මං එක්කගෙන යන්නම්...."

එයා මට ස්ටාෆ් රූම් එක ගාවට යනකල් යන්න උදව් කලා....

"තැන්ක්ස්... ලොකු උදව්වක් කලේ..."
"ඔයාගේ වැඩේ කරගෙන එන්න මන් මෙතන ඉන්නම්...."
"කමක් නෑ ඔයා යන්න...."
"ඔයාට ආපහු යන්න බැහැනේ මන් උදව් කරන්නම් කොහොමත් මං ගියත් දැන් ටවුන් එකේ රවුමක් ගහනව මිසක් වැදගත් වැඩක් වෙන්නේ නෑ..."
"ම්ම්... මං ඉක්මනට එන්නම්...."

එයාට එතන ඉන්න කියලා මං ඇතුලට ගියා මං එනවත් එක්කම ප්‍රොෆෙසර් මාරපන මාව අදුන ගත්තා....

__________________________
මම

^_^

Nara...