Şahika'nın ettiği laflardan sonra sinirle odasına fırlamıştı kadın.Tekrar tekrar sevdiği adamı çaldırıp duruyordu ama nafileydi.Kaya telefonlarına çıkmıyordu.
Kaya'yı geçmişti, kendi oğlunun Yiğit'in bile bir anda bu kadar kolay Şahikacı olacağını düşünmemişti Ender.Bir hisse vermedi ve Şahika o hisseyi verdi diye çocuğa yaptığı bütün kötülükleri nasıl unutturabilmişti.Düşündükçe daha da kuruluyordu kadın.
Sinirle askılıktan paltosunu alıp üzerine geçirdi.Ardından da çantasını aldı.Arabasına bindi.Belli bir süre yol gittikten sonra kendisine sellektör yapan bir aracı fark etti ve durdu kadın.
Arabadan inip diğer arabaya topuklarına yere vura vura ilerledi kadın.Sanki bütün öfkesini hırsını çıkarabileceği ihtimali karşısında duruyordu.
Diğer arabanın içinden iki adam çıktı.Biri çaktırmadan Ender'in aracına ilerlerlerken ikincisi ile Ender kavga etmeye başladı.
"Naptığınızı sanıyorsunuz?Vermeyeceğim yol ,neden sellekt-"
Kadın daha sorusunu tamamlayamadan Ender'in arabasına ilerleyen adam arkadan gelip Ender'in burnuna eterli gazlı bez kapattı.
Ender bayılıp adamın kucağına düştü.Ender'i tutan adam Ender'in aracına geçmesi için arkadaşına işaret yaptı.
"Anahtar üstünde"
"Tamamdır, Sanem hanıma haber veriyorum."
"Bekletme!"
Diğer adam Ender'in arabasına binip çoktan yola çıkmışken Ender'i taşıyan adam Ender'i arka koltuğa yerleştirdi.Ardından kendisi de araca bindi.
Büyük bir köşke giriş yapıldı.Ender'in aracı da orda park halindeydi.Ender'i adamlar taşıyıp içerde salona yerleştirdiler.Başında da Sanem hanım duruyordu.
"Birilerini gözükmediniz umarım."
"Merak etmeyin Sanem hanım.Her şey yolunda bizden başka bir şey istemiyorsanız, biz çekilelim."
"Burcu da gelirse buraya sokmamaya çalışın.En azından ben Ender'le konuşana kadar.Çok fazla eter dökmedeniz di mi?"
"Merak etmeyin Sanem hanım.Söylediğiniz gibi yaptık.Yarım saate uyanacaktır."
Yarım saat sonra Ender gözlerini kırpıştırarak açmaya çalıştı.Yabancı bir yerde uyanmanın hissiyle direkt ayağa fırladı.Nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu kadın.Pencereden dışarı baktığında güzel bir boğaz manzarası ile karşılaştı.Nerde olduğunu anlamaya çalışıyordu Ender.Arkasından gelen sesle irkildi.
"Uyandın demek."
Arkasına döndüğünde karşısında gördüğü yüzle şaşkın bir ifadeye sokmuştu suratını Ender.Yıllar sonra annesi ile karşı karşıyaydı.Üstelik bu buluşma çok anormal şartlarda gerçekleşmişti.Kaçırılma gibi.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun ya?"
Sinirle giriş kapısına yürüdü Ender.Bir yandan annesine sitem ederken kollarını iki yanına aça aça kapıya ilerledi.Kapıya elini attı ve açmaya çalıştı.Ama kapı kilitliydi.Çekiştirip açmaya çalıştı.Bir yandan da eliyle kapıya vuruyordu.
"İmdat!Yardım edin!"
"Boşuna uğraşma,duymaz kimse seni."
Kadına tekrar sinirle dönüp üzerine yürüdü Ender.
"Manyak mısın sen ya?İnsan kendi çocuğunu kaçırıp bir de üstüne rehin mi alır?"
"Beni dinlemen lazım..."
