لف و ارجع تانى

اللهم ارزقنا الخير و بارك لنا فيه انك على كل شيء قدير
اسكريبت
لف و ارجع تانى
بقلمى .. ميمى عوالى
فى حى متوسط الحال  كان كل سكانه من الطبقة الوسطى اللى عوامل تعرية الزمن جارت عليهم ، لكن البيبان ياما بتخبى وراها
كانت منى فى المطبخ بتغسل المواعين بعد ما غدت احمد جوزها و الولاد ، ماهى عندها ولد و بنت
الولد نور و رايح اولى ثانوى ، و البنت نيرة رايحة تانية اعدادى ، ولادها ماكانوش فى مدارس خاصة ، بس برضة ماكانوش فى اميرى
ولادها كانوا فى مدارس تجريبى ، يعنى بمصاريف ، اى نعم مش الالوفات بتاعة الخاص بس برضة مش رخيصة
كانت بتغسل المواعين و هى عمالة تكلم روحها و تقول .. ياخوفى بقى لا يقلبهالنا نكد زى كل مرة ، و اللا يقلبلى الترابيزة زى عادته عشان يعرف يخلع .. بس لاااا ، دى المرة دى على جث.ة عم عبده البواب و مراته و عياله كلهم ، ااه ، دى الاسعار ول.عت و اللى كان بقرش بقى بعشرة ، و انا هعمل ايه بعنى و اللا اجيب منين ، اهى الجمعية خلصت من غير ما اعرف اصلا حتى اجيبلهم الكتب الخارجية ، و هو انا يعنى معايا الفانوس السحرى ، ده هى حياللا حتة الجمعية اللى بقعد ادفع فيها طول السنة ، لأ سنة ايه ، ده من يوم ما نور دخل المدرسة و انا فى ام الجمعية دى مابتخلصش و ياريتها بقت بتكفى ، الا دى مابقيتش اصلا تجيب حاجة ، و مش قادرة اكبرها بسبب الاقساط بتاعة التلاجة و الغسالة
اعمل ايه بس ياربى ، انا هقول له و ماليش دعوة هو يتصرف .. ماهو مش كل حاجة فوق دماغى بالشكل ده
انتى اتجننتى يا منى .. بتكلمى روحك
منى بخضة : بسم الله الرحمن الرحيم ، ايه يا احمد ده .. خضتنى
احمد و هو بيصب لروحه كوباية ماية : خضيتك ده ايه ، ده انا عمال انده عليكى ييجى من ساعة و انتى و لا انتى هنا
منى : ماسمعتكش من صوت الماية ، كنت بتنده عاوز ايه
احمد : كنت هسألك على الشاى ، اتاريكى لسه ماعملتيهوش
منى : خمس دقايق بس ، انا تقريبا خلصت المواعين
منى فعلا خلصت غسيل المواعين و ابتدت تحضر الشاى ، و اخدته على الصينية و خرجت حطت الصينية على الترابيزة جنب احمد و قالت بتردد : انت ناوى تنام بعد الشاى و اللا هتقعد
احمد : لا مش جايلى نوم ، و بعدين عندى مشوار كمان ساعه و اللا ساعتين كده
منى : مشوار ايه ده .. خير
احمد : خير  .. ده بس على زميلى عاوز يجيب شوية حاجات من الفجالة و عاوزنى معاه
منى : تعيش و تخدم يا حبيبى ، مافيهاش حاجة ، الناس لبعضها
منى قعدت قصاد احمد بعد ما جابت ورقة كانت شايلاها فى المحفظة بتاعتها و مدت له أيدها بيها و قالت له : احنا محتاجين الحاجات دى ، هاتهالنا معاك بالمرة بقى طالما رايح الفجالة
احمد اخد الورقة و بص فيها ورجع بص لها باستغراب و قال : ايه ده
منى : دى حاجة الولاد عشان الدروس الخصوصية
احمد : ايه كم الكتب دى كلها
منى : دى الكتب الخارجية بتاعتهم هم الاتنين .. عشان خلاص هيبتدوا دروس الاسبوع اللى جاى ، و المدرسين عاوزين يبقى معاهم الكتب عشان هيشتغلوا منها
احمد : ماشى .. شوفيهم فى حدود كام و هاتى الفلوس و انا اجيبهوملك
منى بضحك : لا ماهو مافيش فلوس هديهالك
احمد : مش فاهم
منى و هى لسه بتضحك : يعنى انت هتجيب كل الكلام ده من معاك ، انا مش هديك حاجة
احمد : هو مش انتى قبضتى الجمعية بتاعة المدرسة
منى : حصل
تحمد : و لما هو حصل .. ليه مش هتدينى فلوس عشان اجيب منها الكتب اللى انتى طالباها
منى : لا هو انا ماقلتلكش 🙄
احمد : قولتيلى ايه مش فاهم
منى : مش نيرة لما جت تقيس هدوم المدرسة بتاعتها مادخلتش فيها اصلا ، و اضطريت اجيب لها طقم جديد للمدرسة ، و طبعا نور عشان سنة اولى برضة جيبتله الزى بتاعه جديد
احمد : و افرضى ، فين باقى الخمس تلاف حنية
منى : مانا دفعت المصاريف بتاعة المدرسة ليهم هم الاتنين كلها ، اللى فى مكتب البريد و اللى فى المدرسة ، ده غير الرسوم الرسمية و اللى تحت النرابيزة
احمد : برضة افرضى .. فين الباقى
منى : جيبتلهم اقلام
احمد : اقلام
منى : ااه اقلام و استكتين .. على اد اللى فضل من الفلوس
احمد : انتى عاوزة تفهمينى ان فلوس الجمعية خلصت و انتى لسه ماجيبتيش ولا كتاب من الكتب الخارجية
منى : ماشاء الله عليك .. طول عمرك نبيه و تفهمها و هى طايرة
احمد : انتى بتهزرى
منى : اومال انجلط و ماتلاقوش اللى يعمللكم الاكل
احمد : انا عاوز افهم ازاى يعنى الكلام ده
منى و هى بتمدله ايدها بورقة صغيرة : اتفضل .. ادى الحاجات اللى جت
احمد بص للورقة اللى حجمها فى حجم العشرة جنية البلاستيك الجديدة ، و مسكها بطراطيف صوابعه و هو بيقول بذهول : الورقة دى فيها حساب الخمس تلاف جنية
منى : و تلتمية
احمد : مش فاهم
منى : خمس تلاف و تلتمية جنية
احمد : كمان
مسك الورقة بص فيها و اول ما اتكلم قال : ليه التيشيرت بتاع نيرة بمية خمسة و سبعين جنية ، هو مش كان بسبعين يا منى
منى و هى بتشرب الشاى : كان يا حبيبى ، كمل كمل
احمد : وليه تجيبيلها جيب شورت غالى كده يا منى ليه متين و خمسين يعنى ، ده بتاع مدرسة يعنى لاهى رايحة و لا جاية بيه
منى : و حياتك ارخص حاجة موجودة فى السوق ، و ماتنساش ان الاحجام اختلفت و نيرة مابقيتش طفلة ، دى بقت تلبس مقاسى
احمد : ايه ده ، اليونيفورم بتاع نور بستمية و خمسين جنية
منى و هى بتقشر موزاية و بتاكلها : وحياتك كمان من غير الچاكت ، اما لقيته غالى .. مارضيتش اجيبه من المدرسة ، قلت له نبقى نقضيها باللى موجود و ماحدش هيتكلم يعنى
احمد باعتراض : صرفتى اكتر من الف جنية على اللبس بس
منى : لسه الكوتشيات
احمد بص فى الورقة و رجع بصلها و قال : الورقة مافيهاش كوتشيات
منى : ماهى الفلوس ماكفتش ، فقلت اجيبها اما نقبض ان شاء الله
احمد و هو بينفخ : كمان
منى ناولت احمد كوباية الشاى و هى بتقول : كمل بس و خد بلع اللى هتشوفه بالشاى
احمد : مصاريف بريد سبعمية و تلاتين جنية
منى : ااه خمسمية لنور و متين لنيرة و الباقى مصاريف الرسوم
احمد و هو خلاص هيعيط بص تانى على الورقة : تأمين تابلت مية و خمسة
منى : و لسه تمن الشريحة
احمد : شنطة لنور بكااام يا منى
منى ببرود : طبعا لو حلفتلك براس العمدة بتاعنا مش هتصدقنى ، بس عاوزة اقولك ان الستمية جنية بتوع الشنطة دول يعتبروا ولا اى حاجة خالص وسط الاسعار اللى شفناها حتى اسال ابنك
احمد بامتعاض : حسبنا الله ونعم الوكيل ، و باقى الفلوس مصاريف فى المدرسة
منى : عند نور اخدوا سبعمية جنية فوق المصاريف ، و عند نيرة تلتمية
احمد : ليه يا منى
منى : من غير ليه ، عند نور بدل نضافة ، بدل بياض ، بدل مايرفضوا الملف
احمد : اتاوة يعنى
منى بتأكيد : اسم الله عليك … هى إتاوة ، و يا كده يا يرفضوا ياخدوا الملف و يحولوك على مدرسة تانية
احمد : بس الكلام ده مش قانونى
منى بسخرية : اثبت
احمد : طب و التلتمية جنية اللى عند نيرة دول كمان عشان ايه .. ايه .. هيرجعوا الملف بتاعها هى راخرة
منى : لأ .. دى بقى عشان مايزهقوهاش فى عيشتها يا احمد ، الكلام ده بيحصل كل سنة على فكرة ، بس انا اللى ماكنتش بحب اتكلم كتير .. المهم انا خلاص خلصت كل الفلوس الرسمى ، فاضل الكتب الخارجية اللى عملتلك بيهم ليستة فى الورقة الاولانية اللى اديتهالك
احمد بص على الورقة بتاعة الكتب الخارجية و هو مبرق عينيه بخضة و قال : كل دى كتب يا منى
منى : لو لقيت فيها كتب روايات ابقى اركنها على جنب و ماتجيبهاش يا احمد
احمد : ماتنرفزينيش يا منى ، و قوليلى الكتب دى هتتكلف ايه
منى و هى بتلعب فى ضوافرها : يعنى .. حوالى تلاتلاف
احمد بخضة : كام
منى : اهدى يا حبيبى عشان صحتك ، هدى اعصابك احمد : كتب ايه يا منى دى اللى بتلت تلاف جنية
منى : حبيبى كتب ثانوى غالية ، ده كمان احنا مش هنجيب الكتب كلها ، فى مدرسين لما سمعوا اسعار الكتب كتر خيرهم .. قالوا مانجيبهاش ، بس هيعملوا لنا ملازم مكانها 😂
احمد : ببلاش
منى بسخرية : لا طبعا بفلوس 🫣 ، بس اكيد مش نفس سعر الكتب يعنى
احمد : و انتى بقى جايبالى الليستة دى عشان اجيبهالك
منى : طبعا يا حبيبى ، اومال مين اللى هيجيبها للعيال غيرك ، ربنا يخليك ليهم
احمد : و انا هجيب تلتلاف جنية منين دلوقتى يا منى ، ابيع لكم كليتى عشان تستريحوا
منى : لا يا حبيبى خليها ممكن نحتاجها اكتر قدام شوية ، يمكن على الثانوية العامة
احمد : انتى بتتريقى
منى : مابتتريقش يا حبيبى ، بس بحاول اخليك فى الصورة معايا ، انا بقالى سنين مابحسسكش اصلا احنا بنعمل ايه و لا رايحين فين و لا جايين من فين
احمد : و ايه اللى اتغير السنة دى
منى : انى تعبت ، و كمان الدنيا تقلت بزيادة و مابقيتش عارفة اشيل لوحدى ، و عشان كده قلتلك فحاول تدبر نفسك فيهم لاننا عاوزينهم قبل بداية الاسبوع اللى جاى ، و انا كمان هدبر نفسى فى الباقى
احمد : و هو كمان لسه فى باقى
منى بامتعاض : يووووه .. ماتعدش ،  ايوة يا احمد فى لسه بواقى  ، لسه الكشاكيل و الكراريس و الجلاد و الالوان و التيكت و الذى منه
و كمان نور هيحتاج الة حاسبة احدث من اللى كانت معاه و هيدى اللى كانت معاه لاخته ، و الكوتشيات و الشرابات ، و لسه فى لوازم السندوتشات بتاعة الولاد ، و لسه مصروف ايديهم ، و لسه فلوس المدرسين و الدروس ، انت هتدفع تمن الكتب مرة واحدة ، لكن لسه فى هم مايتلم هيندفع كل يوم و كل شهر لحد ما نخلص الامتحانات
احمد : هى امتى
منى : هى ايه
احمد : الامتحانات و الاجازة يا منى
منى ضحكت بسخرية و قالت : هو احنا ابتدينا اصلا عشان نمتحن و ناخد اجازة كمان
احمد : هم يعنى لازم يروحوا كل يوم ، و لازم ياخدوا كل الدروس دى
منى : لا طبعا ، انا مش هدى دروس غير فى الحاجات المهمة التراكمية لنيرة ، يعنى الماث و الساينس و الانجليزى و الفرنساوى
احمد : ادى اربع دروس ، بكام بقى دول
منى : بالف جنية يا حبيبى
احمد بخضة : الف جنية لنيرة بس ، و كمان مش كل المواد
منى : و طبعا نور هياخد كيميا و فيزيا و بايو و ماث و طبعا انجليزى و المانى ، و الباقى ممكن امشيهوله من على اليوتيوب و ربنا يستر من الفلسفة و علم النفس
احمد و هو حاطط ايده على دماغه : و دول بكام راخرين
منى : الفين و شوية
احمد : يعنى الدروس لوحدها اكتر من تلتلاف جنية
منى : حصل
احمد : ده غير الاكل و الشرب
منى : حصل
احمد : و كمان لسه مصروفهم و ساندوتشاتهم
منى : حصل
احمد : لا و كمان غير المواصلات بتاعتهم
منى بانتباه : تصدق كنت ناسية المواصلات .. المهم .. حصل
احمد بنرفزة : هو ايه ده اللى كل شوية حصل حصل
منى : مانت اللى بتقول كلام زى الفل ، فبأيدك ، اعمل ايه يعنى
احمد : كتير اوى يا منى ، لازم نلاقى حل
منى : ايدى على كتفك
احمد : انا مرتبى على مرتبك ممشينا بالعافية ، و مافيش فائض
منى : نستغنى عن الكماليات
احمد : زى ايه
منى : يعنى مثلا اللحوم .. كفاية تبقى مرة واحدة فى الاسبوع بدل مرتين ، رغم ان اصلا حتى الاكل العادى بقى هو كمان غالى و مكلف جدا ، بس يعنى نحاول
احمد بتنهيدة : ماشى .. غيره
منى : البيض هو كمان مرة فى الاسبوع
احمد : الولاد محتاجين غذا ، خليه حتى مرتين
منى : لو ماكنتش تحلف ، زى بعضه ماشى .. خليه مرتين فى الاسبوع عشان خاطرك انت بس
احمد : الامر لله من قبل و من بعد .. غيره
منى : انا ممكن ارجع من الشغل مشى .. مش لازم اركب غير و انا رايحة الصبح عشان ما اتأخرش على الامضا ، انما و انا راجعة هتمشاها و اهو على الاقل اوصل بسرعة 😂
احمد : هتمشى كل يوم اربع محطات على رجلك
منى : ياسيدى .. اهى رياضة و يمكن اخس
احمد : يبقى انا كمان هعمل زيك
منى بتردد : انت ممكن تعمل اللى احسن من كده
احمد : زى ايه بقى
منى بلجلجة : يعنى يا احمد لو تقدر تخف السجاير شوية ، مش هقولك بطلها ، بس خفها و اهو تقدر تك.سر قرش
احمد : دى السجاير الحاجة الوحيدة اللى الواحد بيطلع فيها همه
منى : و طول الوقت بتكح و البلغم مبوظ صدرك ، خفها شوية عشان نفسك و عشانا معاك
احمد بقلة حيلة : ماشى .. هخفها ، غيره
منى : كفاية لمبة واحدة تبقى قايدة فى البيت ، اللى فى اوضة الولاد عشان المذاكرة
احمد : هنقعد فى الضلمة يا منى
منى : مش للدرجة يعنى ، بس نحاول على اد مانقدر نوفر فى الكهربا عشان نقلل الفواتير
احمد بزهق : غيره يا منى
منى بتفكير : ممكن نلغى النادى و التمارين خالص لحد الاجازة
احمد باعتراض : لا طبعا ماينفعش ، لانك بعد كده اكنك بتبتدى من اول و جديد
منى : لا ماتقلقش ، انا هفهم الكباتن الدنيا ماشية ازاى و اتفق معاهم و اخد منهم كلمة و وعد ان ده مايحصلش
احمد من غير اقتناع : طب و الولاد مش هيزعلوا
منى : ده كان اقتراح نور و نيرة اصلا من البداية ، بس انا قلت لهم سيبونى افكر
احمد باستسلام : ماشى .. غيره
منى : بلاش الفينو ، هو العيش البلدى و بس ، على الاقل صحى اكتر
احمد : بس الولاد مابيحبوهوش فى السندوتشات
منى : معلش .. يحبوه
احمد : لا حول ولا قوة الا بالله.. غيره
منى : طبعا سندوتشات المدرسة من هنا و رايح هتبقى سندوتشات شعبى
احمد : يعنى ايه
منى : يعنى ننسى بقى اللانشون و الرومى و المثلثات و الكلام ده
احمد : اومال هتأكليهم ايه
منى : هدمس فول و اعمل طعمية فى البيت ، و ممكن ابقى اعملهم مرة جبنة بيضا من نفسهم
احمد : كمان الجبنة البيضا بقت تفاريح
منى بسخرية : مانت اصلك يا حبيبى ماتعرفش الجبنة البيضا بقت بكام هى كمان دلوقتى
احمد : بس كده الولاد هيضعفوا من قلة الغذا
منى : ماحنا كل جمعة بنتغدا و بنتعشى يا عند مامتك يا عند مامتى ، و سواء هنا او هنا بتبقى وليمة على الغدا و وليمة على العشا ، فهيعوضوا
احمد بتنهيدة : لله الامر من قبل و من بعد ، فى حاجة تانية و اللا خلاص كده
منى : هفكر بقى و اشوف لو فى بنود تانية ممكن نستغنى عنها
احمد : ربنا يستر ما تلغيلناش الماية كمان
منى بانتباه : ااه صحيح .. الماية
احمد : ايه يا منى ، ناوية تقطعى عننا الماية و اللا ايه
منى : لأ .. بس مش لازم اجيب للولاد ماية معدنية ياخدوها معاهم ، انا هملالهم الازازيز بتاعتهم من الفلتر و خلاص .. برضة هتفرق ، و مافيش عصاير كمان فى المدرسة ، هبقى احاول اعمللهم عصير هنا فى البيت مرة و اللا حاجة فى الاسبوع
احمد قام و قال و هو بينفخ : انا قايم اكلم على اعتذر له عن المشوار
منى : ليه .. مش وعدته تنزل معاه
احمد : هنزل اروح لبابا و احاول اتصرف فى فلوس
احمد لبس و قبل ما يوصل لباب الشقة ، سمع نور بينده عليه هو و نيرة ، فالتفتلهم و هو  بيقول : خير يا اولاد
احمد اتخض اول ما التفت و بص فى وش ولاده ، لقى نور بقى رفيع اوى و وشه ارفع من الصباع ، و نيرة اكنها رجعت بيبى من تانى و بقت قصيرة اوى و شبه مش باينة من الارض
احمد بخوف : انتو ايه اللى عمل فيكم كده
نور : انتو عمالين تحرمونا من حاجة ورا التانية عشان المدرسة .. حتى الاكل حرمتونا منه ، مافيش لحوم ، مافيش بيض ، مافيش لبن ، مافيش تمارين ، لغيتولنا كل حاجة
احمد باعتراض : ده احنا كنا لسه بنفكر من دقايق ، ازاى يعنى بقيتوا كده من مجرد تفكير
نيرة و هى بتحاول تتشعبط على رجلين باباها بطريقة غريبة خلت احمد كاشش منها : هاتلى علبة هندسة و كشكول مربعات ، و عاوزة كراسة رسم و الوان جنش و الوان خشب ، و شنطة جديدة زى نور ، اشمعنى نور جاب شنطة جديدة و انا لا  ، و عاوزة ااكل فينو ، و هاتلنا جبنة ، نفسى ااكل جبنة ، و خلى ماما تجيبلى عصير .. عاوزة عصير .. عصير يا بابا .. عصير
نور : و انا عاوز ااكل .. عاوز ااكل .. عاوز اااااااكلللللل
احمد فجأة انتبه على صوت مامته و هى بتقول له : انت روحت فين يا ابنى .. مالك سرحان كده و ما بتتكلمش
احمد بص حواليه ، لقى نفسه قاعد مع مامته و باباه و اخوه ماجد اللى متجوز و عنده ولدين فى ابتدائى
احمد افتكر انه كان قاعد مع باباه و مامته و اخوه اللى كان بيشتكيلهم من المصاريف بتاعة المدرسة
و انه طول الوقت كان بيتخيل نفسه مع منى خطيبته لما يتجوزوا و يخلفوا و ولادهم يكبروا و يدخلوا المدرسة و يتعرضوا لنفس اللى بيتعرض له ماجد اخوه و بيشتكى منه ، و حمد ربنا ان كل اللى فات ده مش اكتر من تخيل و انه مش حقيقى بالمرة
احمد بص لمامته و قال لها : كنتى بتكلمينى يا ماما ..  عاوزة حاجة
لقى مامته بتشاور له بايدها على سماعة التليفون الارضى و بتقول له : منى على التليفون عاوزاك
احمد قام قعد جنب التليفون و اول ما سمع صوت منى قال لها من قبل حتى ما يسلم عليها : انتى تقدرى تمشى اربع محطات على رجليكى
منى باستغراب : اربع محطات ، اشمعنى يعنى
احمد : ردى بس على سؤالى لو سمحتى
منى : هو ممكن بس ليه
احمد بتساؤل للمرة التانية : كل يوم و انتى راجعة من شغلك
منى : ايه السؤال الغريب ده ، هو ممكن بس اكيد مش كل يوم
احمد باصرار : سؤالى واضح يا منى ، تقدرى تمشى كل يوم بعد شغلك اربع محطات
منى : لأ يا احمد ما اقدرش
احمد بأسف : انا اسف يا منى .. نبقى احنا مش لبعض
💤💤💤💤💤💤💤💤
بداية العام الدراسى .. هو بداية مأساة حقيقية بتتكرر كل سنة  لاولياء الامور ، زمان الناس كانت بتعمل جمعيات عشان الاوكازيونات ، دلوقتى بقت للمدارس و بس
القروض زمان كانت للعربيات و الشقق ، دلوقتى بقت لدروس الثانوية العامة
زمان كان التعليم مجانى ، دلوقتى التعليم للى معاه يدفع و بس ، و اللى مامعاهوش .. يجوع و يبيع هدومه للاسف
للاسف ده الحال اللى وصلناله لدرجة ان بقى فى بعض الشباب بيحجموا عن الزواج لمجرد عدم استعدادهم انهم يتحملوا مسئولية بالشكل ده
يمكن فى كل مرة بكتب فيها عن مشكلة من المشاكل بقدر فى الاخر انى اقدم بعض الحلول اللى يمكن تساعدنا على حلها ، لكن المرة دى للاسف .. عجزت عن فهم او ايجاد اصل المشكلة فعجزت  بالتالى عن ايجاد الحلول 🤕
و قبل ما اسيبكم احب انوه ان اللى طلبت منى الفكرة دى بنتى حبيبتى @ريوان على سلام
اتمنى تكون نالت استحسانها و استحسانكم
لف و ارجع تانى
اسكريبت بقلمى .. ميمى عوالى
و اوعوا تنسوا انى بحبكم فى الله ❤️