Old Injury (Chen Shang) [ABO]

19.Bölüm

Ustam bize lezzetli bir yemek ikram edeceğini söyledi ve sonuç olarak herkes toplu gıda zehirlenmesi geçirdi.
.
.
.

Song Bai Lao ayaklarıma baktı, çömeldi ve eliyle şişen yere bastırdı.

"Ayak parmaklarını oynat."

Sözlerini dinledim ve acı içinde ayak parmaklarımı kıvırdım.

"Kemikler iyi olmalı." Yönünü değiştirdi ve bana sırtını döndü, "Sırtıma gel."

Ne yapacağımı şaşırmış bir halde geniş sırtına baktım: "Ama sırtında hala yaralar var."

Kilolu olmasam da yetişkin bir adamım, bu yüzden yarasının tekrar açılmasından korkuyorum. Beni geri götürmek ve onunla bir gezintiye çıkmak için bu biraz kayıp.

"Bu şekilde önce Momo'yu geri götüreceğim, sonra da başka birinden seni almasını isteyeceğim... Ne dersin?"

Bu fikrin fena olmadığını, gayet makul ve mantıklı olduğunu düşündüm ama Song Bai Lao mutlu değildi.

"Neden bu kadar baş belasısın?" Ayağa kalktı ve bana küçümseyerek baktı, sabırsız görünüyordu, "Sana iki seçenek sunacağım, seni geri taşıyacağım ya da kendin tırmanabilirsin. Birini seç."

Onu anlamak gerçekten zor. Ve çok mantıksız.

Bir süre ona baktım ama sonunda uzlaştım, gerçekten tek başıma geri tırmanmak istemiyordum: "O zaman sana zahmet vereyim."

Dikkatlice sırtına yaslandım ve hareketlerimi olabildiğince hafifletmeye çalıştım ama yine de kaslarının gerildiğini hissedebiliyordum.

"Acıyor mu?" Yarasına bastırdığım için endişelenmiştim.

"Kendine dikkat et." Dizlerimi sıkıca tutarak ayağa kalktı ve Song Mo'ya, "Beni takip et, etrafta koşturma!" dedi.

Song Bai Lao çocuklara karşı her zaman katı olmuştur, Song Mo her zaman ondan biraz korkuyordu ve şimdi emirlerine itaat etmeye cesaret edemedi, hızla başını aşağı yukarı sallayarak itaat edeceğini gösterdi.

Song Bai Lao beni çalıların arasından geçirdi ve sanki hiçbir şey değilmiş gibi dağ yoluna doğru yürüdü. Song Mo kıyafetinin eteğinden tuttu ve onu yakından takip etti. Yetişkinlerin büyük adımları vardır, özellikle Song Bai Lao'nun uzun bacakları, bu yüzden Song Mo takip etmekte zorlandı.

Song Bai Lao'nun adımlarına ayak uydurmak için ciddi ve odaklanmış görünüyordu ama bana baktığında tatlı bir gülümseme gösteriyordu.

Şakaklarındaki terin dışarı çıktığını gördüm ve söylemeden edemedim: "Yavaş git, Mo Mo yetişemiyor."

Song Bai Lao durakladı, Song Mo'ya baktı ve ardından hızı önemli ölçüde yavaşladı.

Ağaçların tepelerinden esen rüzgâr, dağ yolundaki yaprakları savuruyor, dallar ve yapraklar birbirlerine sürtünerek hışırtılı sesler çıkarıyordu.

Böylesine rahat bir atmosfer, yaralı olsanız bile kendinizi iyi hissetmenizi sağlıyor.

Yaklaştım ve Song Bai Lao'nun kulağına fısıldadım: "Teşekkür ederim..."

Bize geldiğin için ve beni geri taşımaya istekli olduğun için teşekkür ederim.

Song Bai Lao'nun basamaklardaki adımları çok sabitti ama söylediği sözler hala soğuk oklar gibiydi ve bu da engellenmesini zorlaştırıyordu: "Sadece Song Mo'ya bir şey olmasından korkuyordum, bu yüzden kendini beğenmişlik yapma. Sadece daha önce bana yaptığın iyiliği geri ödemek istiyorum, bunun gururumu okşadığını düşünme. Senin hakkındaki fikrimi değiştirmeyeceğim."