Butterfly_HyunHo

•7•

Gunluk doz 💉
-

Hyunjin
-

" Yani sana şöyle söyleyeyim.. beni hayatımda, daha en masum ve saf dönemlerimde yapayalnız bırakıp olgunlaşmaya sürükleyen bir çift mavi gözdü. Ben o gün yemin ettim kendime.. hayatımda gördüğüm her maviden nefret ettim. Her bakışımda o adam geldi aklıma. Hoş,  bulamadım kendisini ama.. olsun."

Woaw!!!!
CİDDEN!!!
WOAW!!

Tam birinci aya girdiğimiz o gün, mutfakta yemek yapmakla meşgulken hikayeyi tekrar kendi isteğiyle anlatmış, bu sefer daha çok detay vermişti. Artık daha rahattı.

Bu katille hayatım inanılmaz derecede garip ilerliyor. Kaçmayı tekrar denemedim. Yani şimdilik.
Onun dışında, iyi bir insan... özünde.
Ama işte, bir cani olunca böyle bakıyordu insan.

Pür dikkat onu dinlerken masadan sarkıttığım bacaklarımı sallamış, "Peki kelebekler?" Diye sormuştum.

Gülerek sebzeleri doğramaya devam etti.

"Güzeller.."

"Orası kesin de...neden bu kadar takıntılısın?"

" Hayatımda kedilerden de önce tek sevdiğim hayvan olacak kadar büyük bir nedeni yok..sebebsiz yere seviyorum. Ya da belki, bir günlük ömürlerine rağmen kanat çırpıp etrafa bu kadar mükemmel bir görüntü sunmaları hoşuma gidiyordur bilmiyorum."

"Woaw! Garipsin katil."

"Bana böyle hitap etmeyi ne zaman bırakacaksın acaba?"

"Adam öldürmekten vazgeçecek misin?"

" Hayır."

"O zaman katil kalırsın."

Bıçağını yavaşça tahtadan almış, ardından ağır ağır bana dönüp tezgaha yaslanmıştı.

"Bir katille yaşamaktan korkmuyor musun?"

Bir ona, bir de elindeki kanlı bıçağa baktım.

"Hayır."

"Ne demek hayır?"

Masadan atlayıp üzerimdeki ona ait olan beyazı gömleğin yakasını gelişigüzel düzeltmiş, ardından birkaç adımda ona ulaşıp tam önünde durmuştum.

" Bir aydır bir katilin yanında esir olduğum, ondan korkacağım anlamına gelir mi?"

" Kim neden bir katilden korkmasın? Hele de senin gibi biri?"

"Benim gibi?"

"Masumsun çocuk. Kendi halindesin, mutlusun, ailen ve arkadaşlarınla güzel bir hayatın var. Kan ve kötülükten uzak. Neden birdenbire böyle bir hayata düşüp bundan korkmayasın?"

Gülerek bir elimi omzuna koyup pat patladım.

" Ben korkak degilim katil bey. Anlıyor musun? Ve bence sen de o kadar kötü bir insan değilsin. Yani... sayısız insan öldürdün evet ama..ne bileyim, hâl böyle ki, bana yaptığın bir şey yok. Şuan için."

Hafif gülüp bıçağı arkasındaki tahtaya bıraktı ve ellerini tezgâha yasladı.

" Korkmuyor musun gerçekten? Bir gün  ansızın öldürebilirim seni.. ruhun bile duymadan."

"Yani ben de mavi olduğuma göre bunu tabii ki yapabilirsin. Ama unutma bay katil, nefretten daha güçlü bir duygu vardır."

"Hm..nedir o?"

Kulağına ulaşmak için parmak uçlarıma çıktıktan sonra yavaşça ona yaklaşıp konuştum. Eminim bunu beklemiyordu.

"Aşk."