The Twin

Hoofdstuk 22

'Char,' er wordt zachtjes aan me geschud. Ik kreun even en open dan voorzichtig mijn ogen, ik kijk in de stralende ogen van Youri. 'We zijn er,' zegt hij zacht. Langzaam ga ik rechtop zitten en kijk om me heen. We zijn midden in een bos, het gebouw is allemaal gelijkvloers maar het ziet er wel groot uit. Meteen kijk ik op mijn telefoon maar zoals gezegd is heb ik geen bereik. Ik zucht, 'geen bereik,' Youri knikt begrijpend en pakt dan mijn hand en leidt me de bus uit. 'Jongens en meisjes kom er even bij staan!' meneer van den Broek klapt in zijn handen en langzaam komt iedereen naar hem toegesloft. 'Jullie krijgen een half uur om de kamers te verdelen en alle spullen uit te pakken. Daarna weer hier verzamelen! En let op, jongens en meisjes gescheiden!' waarschuwt hij nog maar iedereen rent al naar binnen om de beste kamer te claimen. Uiteindelijk lig ik samen met Lisa en Anne op een kamer. Er heerst een ontspannen sfeer en we zijn onze koffers aan het uitpakken. Daarna gaan we weer terug naar de plek en wachten we tot iedereen terug is. 'Goed jongens, jullie mogen nu de groep gaan verdelen in groepjes van maximaal 8 personen. Daarna krijgen jullie allemaal de routebeschrijving van de speurtocht uitgedeeld. Succes!' Al snel worden de groepjes gevormd. Ik zit in een groepje met Youri, Daan, Anne, Lisa, Mike en ik. We krijgen de routebeschrijving en we gaan meteen op pad.

Al snel beginnen de eerste discussies waar we nu heen moeten. 'Ik weet zeker dat we daar naar rechts moesten!' boos wijst Lisa naar de vorige afslag. 'Nee Lisa je bent nooit slim geweest waarom zou je dat nu opeens wel zijn,' Mike staat uitdagend voor haar en Lisa knijpt haar ogen samen. Ze wil uithalen om hem te slaan maar Daan springt ertussen. 'Kappen nou! Zo komen we al helemaal niet verder, geef die routebeschrijving maar aan mij,' met een beteuterd gezicht geeft Mike de routebeschrijving aan Daan. Hij kijkt even en begint dan vastberaden te lopen, de rest volgt maar gewoon. 'We zouden weg kunnen duiken, in de bosjes of zo,' Youri komt naast me lopen en begint tegen me te fluisteren. Ik begin zenuwachtig te lachen: 'doe normaal!' Hij lacht naar me en we lopen verder met de groep. Uiteindelijk lopen we door een bos en mijn voeten beginnen pijn te doen. 'Jongens we zijn al 3 uur onderweg dit kan nooit goed zijn,' zeurt Anne en ze gaat op een boomstam zitten. 'We zijn sowieso verkeerd gegaan,' voeg ik eraan toe en iedereen knikt beamend. 'Daan z'n schuld!' Lisa kijkt boos zijn richting op maar Daan haalt nonchalant zijn schouders op. 'Volgens mij zijn we hier al geweest,' grinnikt Youri. 'En we hebben geen bereik dus we kunnen niemand bellen verdomme!' Lisa schopt boos tegen een steen die wegkaatst. 'En nu?' vraag ik een beetje bezorgd. 'Proberen de weg terug te vinden,' zegt Daan kalm en hij kijkt nog eens op de routebeschrijving.

Een uur later zijn we nog het bos niet uit en het begint langzaam te schemeren. Mijn voeten doen vreselijk zeer maar ik stap dapper door. 'Ik kan echt niet meer!' Roept Lisa en ze gaat op de grond zitten. 'Lisa echt houd een keer je kop dicht,' zegt Mike boos en Lisa geeft hem een vernietigende blik. 'Ik wil wel voor het donker thuis zijn,' mijn stem trilt een beetje. 'Ben je bang in het donker?' zegt Mike sarcastisch. 'Bek dicht Mike!' Youri neemt het voor me op en pakt mijn hand vast. 'Klote speurtoch,' schreeuwt Lisa wanhopig. 'We gaan de weg nooit meer terugvinden misschien kunnen we beter wachten tot de leiding ons vindt,' zegt Anne voorzichtig. 'Dat is misschien wel beter,' geeft Youri toe. 'Dan moeten we denk ik wel een weg vinden, hier in het bos gaan ze ons nooit vinden,' stel ik voor en iedereen is het er wel mee eens. Uiteindelijk vinden we een weg en we gaan langs de kant zitten. Wachtend tot er iemand voorbij komt.

'Ik moet jullie wat vertellen,' zucht Lisa. We kijken haar allemaal vragend aan. 'Vooral Anne en Charlotte dan,' voegt ze eraan toe. 'Wat is er?' vraagt Anne. 'Ik ben niet ontmaagd,' zegt Lisa simpel en staart voor zich uit. 'Waarom zei je dat dan?' vraag ik. 'Ik mocht willen dat ik het was,' grijnst Lisa. 'Ik wil het gewoon zijn daarom vertelde ik het. Maar ik had er meteen spijt van dus sorry okay?' zegt ze en ze kijkt ons hoopvol aan. Anne en ik knikken en er komt een kleine glimlach op de mond van Lisa. Langzaam wordt er rondgekeken. 'Ik moet ook wat vertellen,' zucht Youri en hij pakt mijn hand. 'We weten al dat jullie een relatie hebben,' grapt Mike. 'Ik weet dat ik Charlotte niet goed heb behandeld maar ik hoop dat ze me weer kan vertrouwen. Ik zweer dat het me echt spijt,' zijn ogen glinsteren. Niemand zegt iets, het blijft stil. 'Ik ben langs Jeff gegaan,' zucht Anne en ze kijkt me schuldig aan. 'En?' ik spat bijna uit elkaar van nieuwsgierigheid. 'Ik heb hem een klap op z'n bek gegeven,' even worden mijn ogen groot en dan begin ik te schateren. 'Ik zweer wat een klootzak. Hoe kan iemand zo erg veranderen. En dan zeggen dat hij om je geeft my god dat kan gewoon niet!' roept Anne lachend uit. De sfeer raakt onstpannen en iedereen begint wat grappen te maken. Zo vreselijk is deze avond nog niet.

Het is nu echt helemaal donker. Het begint koud te worden en we zijn allemaal wat dichter tegen elkaar aan gekropen. Ik sluit mijn ogen en ik leg mijn hoofd op Youri's schouder, zacht streelt hij mijn voorhoofd en drukt er uiteindelijk een kus op. 'EEN AUTO!' schreeuwt Lisa en ze rent op, alle energie is opeens teruggekeert. Uitbundig begint ze te zwaaien en Anne en Daan zwaaien met haar mee. Langzaam mindert de auto vaart en ik haal opgelucht adem. Eindelijk kunnen we hier weg.

Op kamp worden we met open armen ontvangen. Een aantal docenten waren al op zoek gegaan en zijn weer teruggeroepen. Het is inmiddels half 1 en ik ben doodop. Ik heb geen puf meer om na te praten over deze dag. Als we in bed liggen ben ik binnen een paar minuten in slaap gevallen.

Yay! 100 reads behaald! Ontzettend bedankt dit betekend echt veel voor me xoxo :)