Gece yatağa girdiğimde kendimi hissizlikle boğmuş gibiydim tıpkı her kalbi kırılan insan gibi, acıyı hissediyorum
Kendime gelmek için duşa girdim, çıktığımda yatağa uzanıp telefonu elime almıştım, o sırada bildirimleri gördüm
12 cevapsız görüntülü arama +022*
Bir numara beni on iki kere aramıştı görür görmez joon olduğunu anlamıştım zaten
Numarayı hemen kaydettim
H.joon
💬 : Min
💬 : iyimisin?
💬: Aramamı neden açmadın
💬: ordamısın?
💬: min
💬: nerdesin🤦
Burdayım :
Bir sorun mu var? :
💬: bir an uyudun sandım
💬: korktum
Neden? :
💬: yanlız kalmak istemiyorsun
Kim demiş? :
💬: hava çok soğuk artık kapıyı açabilirmisin ?
Görüldü.
Koşarak kapının deliğinden baktım, cidden kapıda beni bekliyordu şok içinde kapıyı hemen açtım
-" senin ne işin var burda !? "
+" Çikolata yemek istersin diye düşündüm"
Bir çikolata uzattı ve gözlerime baktı
-" teşekkür ederim, ama sen hiç eve gitmedin mi? "
+" Ah! Evet eve gitmedim ve şu an bacaklarım o kadar çok ağrıyor ki..."
Olduğu yere çöktü ve gözlerini sıktı
+" Aah! Min jun-ah, sanırım eve gidemem..."
Ne yapmaya çalıştığını anlamıştım
-" a- o zaman burda kal "
Dedim ve çikolatayı alıp kapıyı kapattım
Arkadan sesini duyuyordum, duymamak mümkün değildi ,
~MİN JUN!!! GERÇEKTEN ÇOK YORULDUM!!! ~
gidip kapıyı açtım ve yerde oturan joon'a dik dik baktım
Ayağa kalkıp bana baktı
+" Min.. beş dakika dinlenemezmiyim?"
Bir şey diyemedim, aslında sanki bir yanım kalması için yalvarıyordu
+" Min!! Saçların!!"
-" ne?"
Saçlarıma dokunarak bana baktı
