Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 19

Ze staren me nog steeds allemaal aan en kijken me aan alsof ik gek ben. 

"Ja, sommige van ons hebben wel eens gehoord van City of Cann. Het is de stad waar Leah haar kinderen volgens de verhaal groot heeft gebracht. Het is ook de stad waar de meest akelige strijd heeft plaatsgevonden tussen Voglia en Steal. In Cann is de samenwerking begonnen en geëindigd."

 verteld Ian ik moet nog zoveel leren, denk ik als ik probeer op te staan. Alles begint gelijk te draaien en ik plof weer neer "Ik denk dat je even rustig aan moet doen, Aliva. Als je in een cirkel staat, dan moet je weer aarden." glimlacht Bo, het is de eerste keer dat ik haar weer zie lachen sinds de verdwijning van Will. 

"Ik begrijp het niet helemaal. We vormden een cirkel en spraken die woorden uit. Wat de woorden dan ook mogen betekenen en vervolgens zie ik de brug van Cann, maar Will is nog steeds niet gevonden. Wat betekend dat?" vraag ik in het algemeen. Zolang ik maar antwoord krijg, dan vind ik het wel best. 

Leo schraapt zijn keel "de woorden die je uitsprak waren een zoekspreuk. Een spreuk om Will te vinden." hij kijkt naar Ian en vervolgt "ik denk dat je Will hebt gevonden, maar dat je hem niet hebt gezien. Dat kan alleen maar betekenen dat waar hij dan ook in City of Cann verblijft, niet gevonden wil of kan worden."

"Dat betekend dus dat we naar Cann moeten gaan!" roep ik en spring op. Ai, dat had ik niet moeten doen en voel hoe mijn maag protesteert. Ik voel twee armen onder mijn ellebogen, aan de ene kant staat Ian en de andere kant Max. Beide heren laten hun energie in mij stromen en hoe aangenaam dat ook is, het is ook verwarrend. Zonder te protesteren laat ik ze hun gang gaan en we lopen met zijn allen richting Old Mansion Street, omdat we met zijn allen een plan moeten bedenken hoe we naar Cann kunnen gaan en niet in zeven sloten tegelijk lopen.

We zitten al anderhalf uur te vergaderen in de vergaderzaal welke aan de kerk is gebouwd, maar zijn nog geen steek verder gekomen. Veel leden van de Voglia en Steal zijn uitgeput en hangen onderuit gezakt op hun stoel. Ook ik weet het niet meer. Elk plan dat we opperen om naar Cann te gaan valt uiteen, omdat er een mits of maar is. Er wordt op de deur geklopt en mijn ouder komen binnen samen met nog wat mensen. 

"Pap, ik heb hier een soort van bespreking. Ik zou het erg op prijs stellen als ik hier nog een uurtje of twee zou kunnen blijven zitten." ik kijk hem bijna smekend aan, mijn vader begint te knikken "Aliva, deze mensen zijn hier voor jou. Ik ben door meneer Christopher op de hoogte gebracht. Het lijkt mij daarom verstandig dat jullie dit niet in je eentje oplossen. Het gebeurd niet elke dag dat er een Steal of Voglia verdwijnt." 

"Sorry meneer Johnson, ik vrees dat die informatie niet geheel klopt. De laatste tien jaar zijn er vierhonderd leden van Voglia en Steal plotseling verdwenen van onze radar en we zijn er eindelijk achter waar Will, de laatste die is verdwenen, verblijft of althans we denken te weten waar hij is dankzij uw dochter." zegt Max en kijkt mij even aan. 

"Mijn hemel." zegt mijn moeder en slaat haar hand voor haar mond. 

"En wie ben jij jongeman? Ik voel een Voglia in je, maar ook een Steal." zegt mijn vader. 

"Mijn naam is Max Jamsey, de oudste zoon van Neil Jamsey en Angie Carter. Ik ben de broer van Ian en de kleinzoon van Christopher Carter. Ik heb net als mijn vader voornamelijk Steal in mij, maar door mijn opvoeding heb ik de gewoonte om ook mijn Voglia kant te laten zien. Niet dat ik Voglia elementen bezig, maar de karaktertrekjes." ik voel hoe Ian zich weer aanspant en geef hem een klopje op zijn hand. 

"Max zeg je, je bedoeld Maximus Jamsey, waarvan zijn vader is overleden toen hij probeerde een samenwerking te creëren tussen Deflo, Levien, Voglia en Steal?" zegt mijn vader en gaat zitten. 

"Klopt meneer. Het heeft mijn vader het leven gekost toen Levien en Deflo elkaar weer eens in de haren vlogen." 

"Wacht eens even, hoe komt het dat ik dit niet weet?" ik kijk van Ian naar Max en van Max naar Ian. Beide kijken ze me aan en halen hun schouders op.

"Ik dacht dat je daar wel achter was. Max is mijn halfbroer. Toen zijn vader overleed kwam mijn moeder een nieuwe man tegen, mijn vader en daar is ze bij gebleven tot hun verdwijning." zegt Ian en kijkt Max aan met een ik dacht dat jij het haar wel verteld had en Max kijkt terug hoe moet ik dat nou weten het is jouw vriendin dus ik dacht jij verteld het haar wel. Ik begin te lachen en beide jongens kijken me verbaasd aan. 

"Jullie zijn echt grappig, soms verbaas ik me er over hoe ik ooit wat van jullie ga begrijpen." ik schud mijn hoofd. 

"Aliva, het spijt ons. Ik dacht dat Ian het wel had verteld." zegt Max. Ik ga rechtop zitten en blijf mijn hoofd schudden, omdat het nu toch echt teveel wordt. Ik heb een relatie met Ian, maar voel me aangetrokken tot Max. Eerst dacht ik dat ze broers waren en nu zijn het halfbroers? Zijn vader probeerde hetzelfde te doen als wat ik nu probeer alle vier de kinderen bij elkaar te krijgen en het heeft zijn leven gekost. Zuchtend sta ik op en begin heen en weer te lopen. Dan pas valt het me op hoeveel mensen er onder tussen in de vergaderruimte van de kerk staan. Velen moeten staan, omdat er geen stoelen meer zijn. Als ik het begin te beseffen zie ik opa Chris naar me kijken "meisje, maak je niet druk. Er is nog tijd genoeg om mijn familie te leren kennen. Wat voor nu belangrijk is het maken van een plan. Ik neem aan dat jij een idee hebt om ook Deflo en Levien te betrekken bij het vinden van onze mensen?" 

Ik begin gelijk weer hen en weer te lopen. Van de ene kant van de muur naar mijn stoel en weer terug. "Ja, ik heb een idee, maar ik denk niet dat het iedereen zal bevallen." zeg ik en blijf achter mijn stoel staan.