Verdentia Empire: Endless Rebirth

Chapter 13: A choice

Chapter 13: A choice

An arrow was approaching towards me. I instantly open my eyes, slid my thin body towards the ground and hid behind the tree. Napalinga-linga ako sa paligid at hinanap kong saan nanggaling ang palaso.

Napunta ang tingin ko sa itaas at nakitang may araw na nanggagaling dito, ibig-sabihin matiwasay akong nakatulog buong gabi. I snap ng may palaso na naman ang papunta patungo sa akin. Agad ko lang itong iniwasan at tumakbo patungong kanluran. Napangisi naman akong makarinig ng tunog ng sapatos na humahabol sa akin.

They armed. I can feel that they armed. How many are they? Hindi ko alam, hindi ko mabilang. Ang alam ko maraming nyxia ang humahabol sa akin ngayon. Are they targeting me? Bakit sila nagiging isang grupo?

Agad kong napansin ang patag mula sa kalayuan at wala atubili akong tumakbo ng mabilis tungo dito. Nang makarating agad akong huminto at humarap sa kanila.

Ten people appeared. Humihingal silang nakatingin sa akin ngunit hindi maipagkakaila ang ngisi sa kanilang mga mukha. Agad nalipat ang tingin ko sa itaas ng kanilang ulo at nakitang wala pa sa isang libo ang puntos na kanilang nakukuha.

"She got over 5000 points?!" malakas na sigaw ng isang babae at tinuro ang itaas ng aking ulo.

Walang emosyon naman akong tumingin sa kanila. Two people have an arrow, five have a sword and three have a spear. Seven people fight with close combat and two in not. Kung pag-babasehan sa numero matatalo ako.

"We hit a jackpot! Kung matatalo natin ang babaeng yan paghahatian natin ang puntos niya!"

"She can't do anything! Nag-iisa lang siya at sampu tayong lahat!"

Patago akong napangisi sa sinabi ng isa. They underestimated me so much. Inangat ko ang tingin ko, alam kong... alam kong nakatingin sila sa amin ngayon.

They positioned themselves. Nabigla pa akong makita na ang hawak nilang mga espada at spear ay tila nag-iba ang kulay at napapaligiran na ito ng nyxia. They put their powers towards their weapons and charged towards me.

Sumisigaw pa silang tumatakbo papunta sa akin habang ang dalawang babaeng may bow at arrow ay naka-position na at naghihintay nalang bitawan ang palaso sa kanilang kamay.

Ngunit hindi ako gumalaw. Malamig lang akong nakatitig sa kanilang mukha at hinintay na makalapit tungo sa akin. Nang isang metro nalang ang layo nila agad akong napangiti. Ngiting biglang nagpa-hinto sa kanila.

"Welcome to my fantasy."

Illusion.

Words flowed from my lips like a gentle breeze, wrapping around them like a cocoon. The air crackled with energy as an ethereal projection materialized around us. We stood in a misty yard, shrouded in an eerie silence.

Chair.

Agad akong umupo sa upuang ginawa ko at tumingin sa kanilang mukha. A small grin appeared in my lips. Confusion washed over their face... because I knew that they found themselves transported to a different time, a different life.

A life that they wished they never happened, an experienced that they wished they never encounter, and a past that they tried to not remembered. Anger, pain, sorrow, fear, regret, and sadness. Emotions that filled with their mind and souls, and engraved to their hearts.

"Hm. Let's see." malamig kong sambit sa aking sarili.

Hindi ko pa nga nasisimulang tingnan ang kanilang mga memorya ng biglang bumagsak ang dalawang babaeng may hawak na pana at agad nawala. Napatingin ako sa aking puntos at nakitang nadagdagan ito.