Multimedyada ki armi (armağan )
Güneşin ilk ışıklarıyla gözümü aralarken yetimhane müdiresinin o iğrenç bağırtısıyla uyanmış bulunmaktaydım .
Bu kadın bu kadar iğrenç ses cıkarmayı ve gıcık olmayı nasıl beceriyordu anlamıyordum
Sahi o neden bağırmıştı en sonki bagırtısında küçük yaşlardaki bir çocugun yatağına girip uyumadığı karanlıktan , gökgürültülerinden korktuğu ve koridorda oturup ağladığı için onu doğduğuna pişman etmişti .
Yetimhanede ona kimse karşi gelemiyordu ben hariç bu son zamanlardaki kazandığım rahatlık belkide 6 ay sonra 18 yaşımı doldurmamla buradan çekip gideceğimdendir diye gözlerimi kapatıp düşünürken birden üzülmeme sebep olan neden benim hâla buradan ayrıldığımda gidecek bir yerimin olmamasıydı .
Düşüncelerim biri birini kovalarken üzerimde ki hissettiğim ağırlık ve çığlıklarla gözlerimi istemsizce açtım.
" armi "
" armiiii "
Korktukları ve telaşlandıkları belli olucaktiki bu seslerine ister istemez yansıyordu açtığımda bana bakan endişeli iki çift gözle yataktan sıçrayarak kalkmam bir olmuştu
" armiii bize yardım et o geliyor evet geliyor bizi koru "
Hafifçe gülümseyip " noldu kızlar diyip yanaklarından makas aldım.
