İyi Okumalar:)
Karton bardağın içindeki kahveyi sallıyordum.Karşımdaysa Aysima oturmuştu bu geceki nöbeti uyumadan geçirmeye çalışıyorduk. parmaklarını ritimli bir şekilde ahşap,yuvarlak,cilalı masaya vuruyordu Aysima.
Saat neredeyse gece yarısı olmak üzereydi.
Aysima son kez elleriyle ritim yaptı ve sandalyesini itip kalktı.
"Ben hiç uyanık değilim gözlerim kapanıyor gidip gecenin 100. kahvesini içeceğim ister misin?"Başımı olumsuz şekilde salladım ve bende sandalyemi iterek ayağa kalktım.
"Bir aşağıya inip kontrol edeyim ben."
Onayladı beni Aysima ve esneyerek kahve almaya gitti.Merdivenleri tek tek indim ve herşey normal duruyordu gözlerimi sıkıca açıp kapattım bunu bir kaç kez tekrarladım ve ellerimi önlüğümün ceplerine yerleştirdim ve ilerledim en uzak köşelere oturdum bu gece olaysız geçsin ve nöbetimi hemen atlatayım istiyordum.
Ellerimi şakalarıma götürdüm ve dairesel hareketlerle masaj yaptım.
Tam o anda içeriye bağırarak kucağında tahminen 7-8 yaşlarında bir kız çocuğuyla onu yaşıyan 20'lerinin ortasında bir adam girdi.
Adam tek bir şey söylüyordu.
Yardım diyordu.
Yardım edin diyordu.
Tekrarlıyordu her şeyi.
Onların arkasından içeriye uzun boylu 20''li yaşlarda bir adam ve arkasından da mor saten elbisesinin üzerine giymiş olduğu siyah kürk ve uzun sarı saçlı bir kadında girdi.Hemşireler hemen adamın kucağındaki kızı aldılar ve boş bir yatağa yatırdılar ve heöen gerekli müdaheleye başladılar içlerinden Nalan hemşire bana doğru koşarak geldi.
"Adal Hamit Hocaya haber verdik o gelene kadar müdahaleyi senin yapman lazım gel çabuk."
Şaşkın çirkin gözlerimi ona diktim.
Cevabımı beklemeden beni bileğinden tutarak çekiştirdi minik hastanın yanına gelince hemşireler ne olduğunu sormuşlar bile. Ellerime mavi plastik eldiveni giydim"Durumu?" Dedim ortaya sorarak.
"Kalp hastası kalp yetersizliği var eve geldiklerinde kızı yerde baygın bulmuşlar ve hemen gelmişler. Şuan kalbi atıyor ama güçsüz ve zor nefes alıyor."Kalbi çok hızlı atmış ve krize girmiş olmalı çok hızlı attıran sebep neydi ki.
Bunları düşünmeye zaman yok Adal hemen müdahale etmelisin."Solunum...solunum cihazını getirin hemen."
Hemşireler koşarak solunum cihazını getirdiler
"EKG'yi de getirin çabuk."
Hemen solunum cihazını sayfadaki küçük kıza taktılar ve ardından kızın üzerindeki rengarenk çiçeklerin olduğu tişörtü makasla kestim ve EKG'yi taktım.Solunum cihazı takılı olmasına rağmen nefes alamıyor gibiydi yüzünün rengi değişmeye başlamıştı ve boğazıda hafiften morarıyordu.
Sanki tüm bilgiler aklımdan silinmişti hatırlamıyordum hiçbir şey.
Minik kızın rengi solmuş yüzündeki gözleri açıldı ve deniz mavisi gözleri bana dokundu.
Melül melül bakıyordu.
Ve gözlerinin mavisi yavaş yavaş sönmeye başladı sanki.Tam o anda o anın kurtarıcısı geldi "Hamit Hoca".
Hemen evden alel acele çıkarken üzerine giydiği beyaz gömleğinin kollarını sıvadı ardından ellerine mavi plastik steril eldivenleri geçirdi ve küçük kızın başında dikildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AVARE
Acción"Başka bir evrende olsaydık ve karşılaşsaydık bana bakmazdı bile." "Haklıydı çünkü ben bile aynalarda kendimi görmek istemiyordum..." ~Avare~