Kesişim

3. BÖLÜM 🔗

Beynimin verdiği uyanma komutuyla ne kadar istemesem de uyandım. Birden sağ tarafımdan belime sarılan kolla ne olduğunu anlamadan kendimi bir erkek bedenine yaslı buldum. Ve aklıma gelen parça parça görüntülerle şokla daha da açılan gözlerim yanımdaki yabancı adama kaydı. Bu oydu, Orhun Demirhanlı. Bakışlarım tedirgince vücuduma deydi.

Ben , ben ne yaptım böyle?

O uyanmadan buradan bir an önce gitmem lazım. Belimdeki kolunu onu uyandırmadan belimden çekmeye çalışırken ağlamamak için derin nefesler alıyordum. Uyanıp uyanmadığını kontrol etmek için ona bakınca birden bir çift kara gözle karşılaştım. İşte şimdi bitmiştim.
Dolu olan gözlerimden bir damla yaş yanağımdan süzülürken ne diyeceğimi düşünüyordum. Hoş, bu durumun nasıl bir açıklaması olabilir onu da bilmiyorum ama...

"Sen- senin ne işin var burada?"

Şaşırmış gibiydi, benden bir cevap beklerken avuçlarımla sıktığım yorgana biraz daha gömüldüm. Allah'ım utançtan öleceğim. Ne diyeceğim ki şimdi?

" B- ben... Bilmiyorum, uyandığımda senin kollarındaydım. Hiçbir şey hatırlamıyorum."

Derin bir nefes aldı ve sertçe yüzünü sıvazlayarak düşünmeye başladı. Beş dakikalık bir sürenin ardından tekrar tedirginlikle bakan gözlerime baktı.

"Anlaşıldı. Kulaklarını aç ve beni iyi dinle. Bu yaşanılanlardan kimsenin haberi olmayacak. İkimizin arasında kalacak. Duydun mu beni?!!"

"Du-duydum ."

"Ben hazırlanıp çıkacağım. Benden yarım saat sonra da sen çıkarsın. Dikkat çekmeyelim. "

Konuşmama fırsat tanımadan yataktan kalkıp kıyafetlerini giydi ve son kez gözlerime baktı. Sonra da çıkıp gitti. Hiçbir şey olmamış gibi, beni zavallı bir şeymişim gibi hissettirerek...

O gittikten sonra yerdeki kıyafetlerimi aldım. Vücudum ağrısa da zorlanarak giyindim. İlkimi ve sonumu bıraktığım odadan arkama bile bakmadan çıktım. Bir taksiyle eve geldim. Ellerim titriyordu. Zorlanarak da olsa kapıyı açtım, içeri girip kendimi banyoya attım. Sıcak bir duş aldım ve uyudum.

Yaşadıklarımı hep hatırlayacaktım. En çok da bana bir zavallıymışım gibi hissettirişini...

-Orhun' dan -

Kahretsin. Ben nasıl böyle bir hata yaparım. Nasıl bu derece gözüm kör olabilir. Ben böyle hayal etmemiştim. Bu şekilde değil. Önce beni sevmesi gerekiyordu, alışması, tanıması...
Onunla böyle karşılaşmamalıydık. Onu ,kontrolümü kaybedecek kadar seviyorken ... Off , Allah'ım. Ne yapacağım ben şimdi?

Oy sınırının dolmasını bekleyemedim. Benden size bayram şekeri 😊✨

Bakalım diğer bölüm bizleri neler bekliyor 😉