Okullar kapandı, joon bir hafta boyunca evime gelmedi sanırım yine sınıfta kaldığı için teyzesi kızmıştı bu yüzden pek endişelenmedim
H.joon
: min jun-ah
💬: uyudun mu?
Hayır:
💬: sana Bir haberim var
Evet?:
💬: teyzem bir kaç aylığına bana yasak koydu özel ders ve bir kaç ihtiyaç için evden çıkmam yasak bu yüzden gelemiyorum
Anlamıştım soru değil:
💬: seni seviyorum
...
Sanırım bir yıl oldu, joon'un bu zamana kadar yaptığı tek şey mesajlarıma cevap yazmasıydı artık yorulmuştum
Bende yazmıyordum sadece arada bir iyi geceler mesajı atıyordum o ise bazen karşılık veriyor bazen ise görüldü atıyordu
Yoğun olduğunu biliyordum ama sadece bir kaç ay demişti bir sene boyunca dememişti
Kendimi yoğun bir boşlukta hissetmeye başladım sanki onu zorla sahiplenmiştim
Beni istemiyor düşüncesine kapıldım
Sonra ani karar vermemem gerektiğini anladım ve hazırlanıp evini ziyarete gittim
Bildiğim kadarıyla evi burasıydı daha önce hiç gelmemiştim ama az çok biliyordum sürekli bahsederdi
Kapıyı çaldım ve biraz bekledim daha sonra bir orta yaşlı kadın kapıyı açtı teyzesi olduğunu anlamıştım
Selam verip "joon'un arkadaşıyım" dedim
İçeri davet etti ve içeri girdim oldukça kibar görünmeye çalışıyordum
-"uzun zamandır joon ile görüşemedik"
"Evet" dedi "Amerika'da"
O an vücut hatlarım yanmaya başladı
-"a- öyle mi?... Hiç.. haber vermedi.."
Kelimeleri zar zor toparlarken teyzesi ciddiyetini koruyarak
"Joon Amerika'ya taşındı, bir daha buraya gelmeyecek " dedi
-" ah, peki... Anladım.." dedim ve ayağa kalkarak gülümsedim
-"iyi günler" dedim ve hızla evden çıktım
Hiç haber vermedi, kötüyü düşünmek istemedim ve hemen mesaj yazdım
Yazdığım hiç bir mesaj iletilemedi aramalarım açılmıyordu resmen ...
Terk edildim...
