Kütüphanedeki Vampir [Kim Taehyung]

1.Bölüm:Karanlıktaki Beden

Size iyi okumalar dilerim, vote yorum takip etmeyi unutmayın seviliyorsunuz🎼🖤
~

Öğle saatlerinde yataktan kalkmıştım. Banyoya bir hayaletmiş
gibi girdim, banyoda rutin işlerimi halledip çıktım, yavaş adımlarımla dolabıma yöneldim, siyah bir tane eşofman takımı giyindim, odadan çıkmadan siyah beyazlı yağmurluğumu alıp aşağı indim direk mutfağa daldım. Dolaptan hemen kahvaltılık gevrek ve süt aldım, tabağıma doldurmaya başladım. Kahvaltımı bitirip kütüphaneye gitmek için ayakkabımı giyinmeye başladım hazır olan çantamı telefonumu kulaklığımı alıp evden çıktım. Hava kapaliydi yağmur yağacağı her halinden belliydi. Saat akşam 6 olmuştu kütüphaneye bu saatlerde gitmeyi seviyordum çünkü o saatlerde çok fazla kişi olmuyordu ve daha sessiz oluyordu o yüzden hep saat 6'da gidiyordum.

Kulaklığımı takıp en sevdiğim müzikler'den birini açmıştım(şarkı adı- Those Eyes speed up) bu şarkı gerçekten çok güzeldi anlamı baya iyiydi. Kütüphane vegörüş alanıma girdiğinde rahatlamıştım çünkü üşümüştüm hava çok soğuktu. Hemen büyük demir kapıyı açıp içeri girdim. En üst kata çıkıp cam kenarına oturdum, çantamdan testlerimi çıkartıp test çözmeye başladım.

-2 saat sonra-

Test çözmekten bıkıp okuma kitabı almak için ayağa kalktım, sandalyenin gıcırtısıyla bütün gözler bana bakıyordu. Hepsi beni yiyecekmiş gibi bakıyordular. Bende özür dileyip kafamı eğdim. Masadan ayrılıp raf raf gezdim. Roman arıyordum roman okumayı seven biri olduğum için. Sonunda istediğim tarzda bir kitap buldum ve kitabı incelemeye başladım.

Gözüm nedense merdivenlerden çıkan bir adamı gördüm, dağılmış siyah saçları koyu kahveli gözleri biçimli dudukları nedense beni etkilendirmişti, hiç bir erkeğe aşık olmamiştım hiç sevmemiştim sevmemde çünkü ben duygusuz biriydim mutlu olmam gereken yerde hiç mutlu olmamiştım, zaten hiç mutlu anım olmamiştı ki. 8 yıl önce ailemi gözümün önünde öldürmüştüler ve ben hiç birşey yapamamıştım..

Hayla ona bakıyordum, etrafta gezinen umursamaz gözleriyle sonunda beni bulmuştu oda bana öyle bakıyordu gözlerini hafifçe kısıp kafasını yana yatırmıştı, serserice gülüyordu bana. Bir anda kalbim çok büyük attı etraf mordan kırmızıya döndü ve bir saniyede gitti, kalbimde büyük bir sızı oluşmuştu bir yere tutunup kafamı eğdim gözlerimi sıkıca kapatarak kısık sesle inledim dişlerimle dudaklarımı kemiriyordum resmen. Sızı geçtiği an kendime gelip masamın üzerindeki peçeteyi alıp lavaboya attım kendimi. Etrafta kimsecikler yoktu. Boşverip elimi yüzümü yıkadım ellerimi ve yüzümü kurutup peçeteyi çöpe attım. Lavabodan çıkıp masama doğru ilerledim bir yandada o adamı arıyordum ama yoktu ortalıkta, boş verip masama geçtim.

- 1 saat sonra-

Telfonumdan saate baktım saat dokuz buçuktu. Oha genelde bu saate kalmazdım. Hemen toparlanıp çantamı sırtlayıp kütüphaneden ayrıldım. Hava kapkaranlıktı yağmur damlaları artık daha çok artmaya başladı. Yağmurluğumu kafama geçirmek yerine yağmurda ıslanmayı karar verdim. Sokak sokak giderken sallana sallana döne döne gidiyordum. Bu favorilerimin arasındaydı çok seviyordum bunu..

Artık yorulup düzgünce yürümeye karar verdim. Bir sokak lambasının altından geçerken bir anda sokak lambası yanıp söndü yağmurdandır diyip yürümeye devam ettim sonra bir anda bütün lambalar yanıp söndüler bu beni biraz ürkütmüştü. Bir adım atıcağım sırada bütün sokak lambaları söndü işte bu beni baya ürkütmüştü, etraf zifiri karanlıktı. Ama yinede ay'ın ışığıyla biraz olsun yolu görebiliyordum. Buda benim şansım artık, hem ben zaten karanlığı seviyordum. Akşamları odama hep girdiğimde ışıgı açmadan duruyordum.

Yoluma devam ettiğimde yine durdum çünkü arkamdan dal kırılma sesi gelmişti. Arkamı döndüm birşey yoktu kedidir diyip geçiştirdim. Yoluma devam ettim yine aynı ses geldiğinde arkımı döndüm yine bir şey yoktu.